پناه دادن امام سجاد(ع) به خانواده مروان: تفاوت میان نسخه‌ها

جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا امام سجاد(ع) در واقعه حرّه به مروان كه دشمن سرسخت اهل بيت بود پناه داد؟
چرا امام سجاد(ع) در واقعه حرّه به مروان که دشمن سرسخت اهل بیت(ع) بود پناه داد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
پناه دادن امام سجاد(ع) به خانواده مروان بن حکم
[[امام سجاد(ع)]] در جریان [[واقعه حره]] به بسیاری از افراد از جمله خانواده [[مروان بن حکم]] پناه داد. در واقعه حره، بسیاری از مردم [[مدینه]]، از جمله ۸۰ تن از [[صحابه پیامبر(ص)]] و ۷۰۰ تن از [[حفظ قرآن|حافظان قرآن]] کشته شدند و اموال و ناموس مردم مدینه توسط سپاه یزید به غارت رفت. امام سجاد(ع) در این قیام با مردم مدینه همراه نشد و دشمنان نیز خانه ایشان را محل امن قرار دادند. امام در خانه‌ خود، بسیاری از زنان و کودکان و حتی خانواده مروان ‌بن حکم را پناه دادند.
چون امام در روي زمين خليفه خداست و معدن لطف و كرامت است و لطف ائمه شامل تمام موجودات است بنابراين دشمنان ائمه نيز از اين لطف برخوردار بودند، لطف و كرامت ائمه شامل حال عموم انسانها بود لذا به دشمنان خود نيز پناه مي دادند.
==واقعه حره==
{{نوشتار اصلی|واقعه حره}}
در سال ۶۳ هجری جریان شورش مردم مدینه رخ داد که به فاجعه «حَرّه» مشهور شد. پس از شهادت [[امام حسین(ع)]] مردم مدینه از عملکرد و فساد [[یزید]] ناراضی بودند. حاکم مدینه بزرگان شهر را به نمایندگی از طرف مردم مدینه به دمشق فرستاد تا از نزدیک، یزید را ببینند و از لطف وی برخوردار شوند و مردم را به اطاعت از حکومت وی تشویق نمایند.  


موضوع پناه دادن امام سجاد(ع) به بني اميه در جريان شورش مردم مدينه در سال ۶۲ يا ۶۳ هـ رخ داد و به فاجعه «حَرّه» مشهور گرديده است. كه پس از شهادت امام حسين(ع) مردم مدينه كه محل سكونت صحابه و تابعين بود به خشم آمدند. حاكم مدينه «عثمان بن محمد بن ابي سفيان» گروهي از بزرگان شهر را به نمايندگي از طرف مردم مدينه به دمشق فرستاد تا از نزديك، خليفه جوان را ببينند و از لطف وي برخوردار شوند و پس از بازگشت به مدينه، مردم را به اطاعت از حكومت وي تشويق نمايند؛ از آنجا كه يزيد نه از تربيت اسلامي برخوردار بود و نه، مشاوراني لايقي داشته كه به او توصيه كنند كه حداقل در حضور آن هيئت رفتار سنجيده اي داشته باشد يزيد در حضور آنها از شرابخواري و سگبازي و تشكيل بزمها و مجالس ساز و آواز و فسق و فجور كوتاهي نكرده، اما پذيرايي با شكوهي از آنان در كاخ خود به عمل آورد و هدايا و خلعتهاي گرانبها و بالغ بر پنجاه هزار و صد دينار بخشيد. او فكر مي كرد كه آنان با دريافت اين پولها و با آن پذيرايي جانانه در كاخ سبز دمشق، در بازگشت به مدينه، از او تمجيد و تحسين خواهند كرد اما اين ديدار نه تنها به نفع او تمام نشد بلكه كاملاً نتيجه معكوس داشت.<ref>ر.ك: پيشوايي، مهدي، سيره پيشويان، قم، مؤسسه تعليماتي و تحقيقاتي امام صادق(ع) ، ۱۳۷۲ هـ ش، ص۲۵۵ـ۲۵۴.</ref>  
یزید در حضور بزرگان مدینه از شراب‌خواری و سگبازی و تشکیل بزمها و مجالس فسق و فجور کوتاهی نکرد، اما از آنان پذیرایی به عمل آورد و هدایای گرانبها و پنجاه هزار و صد دینار به آنان بخشید. او فکر می‌کرد که آنان با دریافت هدایا پس از بازگشت به مدینه، از او تمجید خواهند کرد.<ref>نگاه کنید به پیشوایی، مهدی، سیره پیشویان، قم، مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق(ع)، ۱۳۷۲ هـ ش، ص۲۵۵–۲۵۴.</ref> نمایندگان (جز منذر بن زبیر که به [[بصره]] رفت) به مدینه بازگشتند و در اجتماع مردم این شهر اعلام کردند که: ما از نزد شخصی برگشته‌ایم که دین ندارد، شراب می‌خورد، تار و تنبور می‌نوازد، سگبازی می‌کند و زنان خوش آواز در مجلس او دلربایی می‌کنند و با مشتی دزد و خرابکار به شب‌نشینی می‌پردازد، اینک شما را شاهد می‌گیریم که او را از خلافت برکنار کردیم.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف، بغداد، مکتبه المثنی، ج۴، ص۳۰.</ref>  


نمايندگان بجز منذر بن زبير كه «به بصره رفت» به مدينه بازگشتند و در اجتماع مردم اين شهر اعلام كردند كه: «ما از نزد شخصي برگشته ايم كه دين ندارد، شراب مي خورد، تار و طنبور مي نوازد، سگبازي مي كند و زنان خوش آواز درمجلس او دلربايي مي كنند و با مشتي دزد و خرابكار به شب نشيني مي پردازد، اينك شما را شاهد مي گيريم كه او را از خلافت بركنار كرديم.»<ref>بلاذري، احمد بن يحيي، انساب الأشراف، بغداد، مكتبه المثني، ج۴، ص۳۰.</ref> به دنبال اين جريان مردم مدينه با عبدالله پسر حنظله بيعت كردند و حاكم مدينه و همه بني اميه را از شهر بيرون راندند، ولي در نهايت قيام مدينه توسط مسلم بن عقبه مأمور يزيد سركوب شد و به شكست انجاميد.  
پس از این اعلام، مردم مدینه با عبدالله پسر حنظله بیعت کردند و حاکم مدینه و همه [[بنی امیه|بنی‌امیه]] را از شهر بیرون راندند، ولی این قیام مردم مدینه، توسط مسلم بن عقبه مأمور یزید سرکوب شد و به شکست انجامید.
==خانواده مروان در واقعه حره==
در ابتدای قیام، قیام کنندگان مدینه، بنی‌امیه را بیرون کردند، مروان که از دشمنان [[اهل بیت]](ع) بود، از امام خواهش کرد که همسر و خانواده او در خانه امام(ع) باشند، امام نیز پذیرفت و در مدتی که مدینه، محل قتل و غارت سپاه یزید بود، خانه امام سجاد(ع) پناهگاهی برای پناهندگان بود.<ref>نگاه کنید به پیشوایی، مهدی، «پیشین»، ص۲۵۹.</ref> این عمل امام از جوانمردی ایشان نشأت می‌گرفت. امام سجاد در این واقعه به خانواده دشمن خود پناه دادند. پیامبر اسلام(ص) نیز [[ابوسفیان]] را که دشمن ایشان بودند، در فتح مکه بخشید و امام علی(ع) نیز مروان را در جنگ جمل بخشید. امام سجاد(ع) فرموده‌اند: اگر شمشیری را که با آن، پدرم را کشته‌اند نزدم امانت بگذارند به آن خیانت نمی‌کنم.
{{همچنین ببینید|مروان بن حکم}}


قبل از شكست قيام وقتي قيام كنندگان بني اميه را بيرون مي كردند، مروان از امام خواهش كرد كه همسر و خانواده او در حرم امام باشند، امام نيز با بزرگواري پذيرفت. و در طي اين مدتي كه مدينه دست خوش قتل و غارت بود خانه امام سجاد(ع) مأمن خوبي براي پناهندگان بود.<ref>ر.ك: پيشوايي، مهدي، «پيشين»، ص۲۵۹.</ref> اما اين عمل امام از خوي جوانمردي آن حضرت نشأت مي گرفت؛ براي اينكه امامان در حد اعلاي اخلاق بودند كه حتي به دشمنان نيز پناه مي دادند؛ چنانچه پيامبر ابوسفيان را بعد از آن همه دشمني در فتح مكه بخشيد و همچنين اميرالمؤمنين مروان را در جنگ جمل بخشيد زيرا آنان از خصلتهاي عاليه انساني برخوردار بودند؛ چنانكه امام سجاد مي فرمود: اگر شمشيري را كه با آن پدرم را كشته اند نزدم امانت بگذارند به آن خيانت نمي كنم؛اين يک اصل درمکتب اهل بيت است؛آنان معدن کرم وسخاوانسان کامل وچراغ هدايت هستند.
== منابع ==
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
* امام زين العابدين، مهدي آيت اللّهي.
* حضرت امام زين العابدين، احمد علي عابدي.
* پيشوايان اسلام، امام چهارم پاسدار انقلاب خونين كربلا، علي اكبر حسني.
* سيره پيشوايان، مهدي پيشوايي.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =تاریخ
|شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان
|شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =امام سجاد(ع)
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
| بازبینی =شد
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:واقعه حره]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۸

سؤال

چرا امام سجاد(ع) در واقعه حرّه به مروان که دشمن سرسخت اهل بیت(ع) بود پناه داد؟

امام سجاد(ع) در جریان واقعه حره به بسیاری از افراد از جمله خانواده مروان بن حکم پناه داد. در واقعه حره، بسیاری از مردم مدینه، از جمله ۸۰ تن از صحابه پیامبر(ص) و ۷۰۰ تن از حافظان قرآن کشته شدند و اموال و ناموس مردم مدینه توسط سپاه یزید به غارت رفت. امام سجاد(ع) در این قیام با مردم مدینه همراه نشد و دشمنان نیز خانه ایشان را محل امن قرار دادند. امام در خانه‌ خود، بسیاری از زنان و کودکان و حتی خانواده مروان ‌بن حکم را پناه دادند.

واقعه حره

در سال ۶۳ هجری جریان شورش مردم مدینه رخ داد که به فاجعه «حَرّه» مشهور شد. پس از شهادت امام حسین(ع) مردم مدینه از عملکرد و فساد یزید ناراضی بودند. حاکم مدینه بزرگان شهر را به نمایندگی از طرف مردم مدینه به دمشق فرستاد تا از نزدیک، یزید را ببینند و از لطف وی برخوردار شوند و مردم را به اطاعت از حکومت وی تشویق نمایند.

یزید در حضور بزرگان مدینه از شراب‌خواری و سگبازی و تشکیل بزمها و مجالس فسق و فجور کوتاهی نکرد، اما از آنان پذیرایی به عمل آورد و هدایای گرانبها و پنجاه هزار و صد دینار به آنان بخشید. او فکر می‌کرد که آنان با دریافت هدایا پس از بازگشت به مدینه، از او تمجید خواهند کرد.[۱] نمایندگان (جز منذر بن زبیر که به بصره رفت) به مدینه بازگشتند و در اجتماع مردم این شهر اعلام کردند که: ما از نزد شخصی برگشته‌ایم که دین ندارد، شراب می‌خورد، تار و تنبور می‌نوازد، سگبازی می‌کند و زنان خوش آواز در مجلس او دلربایی می‌کنند و با مشتی دزد و خرابکار به شب‌نشینی می‌پردازد، اینک شما را شاهد می‌گیریم که او را از خلافت برکنار کردیم.[۲]

پس از این اعلام، مردم مدینه با عبدالله پسر حنظله بیعت کردند و حاکم مدینه و همه بنی‌امیه را از شهر بیرون راندند، ولی این قیام مردم مدینه، توسط مسلم بن عقبه مأمور یزید سرکوب شد و به شکست انجامید.

خانواده مروان در واقعه حره

در ابتدای قیام، قیام کنندگان مدینه، بنی‌امیه را بیرون کردند، مروان که از دشمنان اهل بیت(ع) بود، از امام خواهش کرد که همسر و خانواده او در خانه امام(ع) باشند، امام نیز پذیرفت و در مدتی که مدینه، محل قتل و غارت سپاه یزید بود، خانه امام سجاد(ع) پناهگاهی برای پناهندگان بود.[۳] این عمل امام از جوانمردی ایشان نشأت می‌گرفت. امام سجاد در این واقعه به خانواده دشمن خود پناه دادند. پیامبر اسلام(ص) نیز ابوسفیان را که دشمن ایشان بودند، در فتح مکه بخشید و امام علی(ع) نیز مروان را در جنگ جمل بخشید. امام سجاد(ع) فرموده‌اند: اگر شمشیری را که با آن، پدرم را کشته‌اند نزدم امانت بگذارند به آن خیانت نمی‌کنم.

منابع

  1. نگاه کنید به پیشوایی، مهدی، سیره پیشویان، قم، مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق(ع)، ۱۳۷۲ هـ ش، ص۲۵۵–۲۵۴.
  2. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف، بغداد، مکتبه المثنی، ج۴، ص۳۰.
  3. نگاه کنید به پیشوایی، مهدی، «پیشین»، ص۲۵۹.