|
|
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| آثار سوء دنیوی و اخروی فحاشی را نام ببرید؟آیا انسانهای فحاش به بهشت می روند؟
| | پیامدهای فحاشی چیست؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| بددهني، هرزه‌گويي و بيان كلمات ركيك و ناسزاگويي، يكي از خصايص زشت افراد فاسد، عاجز، ناتوان و بي‌منطق است.
| |
|
| |
|
| افراد سفيه و بي‌خرد، در برخورد با مردم چون از منطق و كلام درستي برخوردار نيستند و از دادن جواب صحيح عاجز هستند، بي‌پروا دهان خود را باز مي‌كنند و زبان خويش را حركت مي‌دهند و با الفاظ ركيك، فحاشي مي‌كنند.
| | پیامدهای فحاشی گوناگون است که برخی از آنها محروم شدن از [[بهشت]]، بی‌برکت شدن [[روزی]] و تباه شدن زندگی است. |
| | == محروم شدن از بهشت == |
| | یکی از پیامدهای [[فحاشی]]، بر اساس [[روایت]]، محروم شدن از [[بهشت]] است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتاب الاسلامیه، ج۲، ص۳۲۳، باب البذاء.</ref> [[شیخ بهایی]] فقیه و [[محدث|مُحدث]] شیعه (درگذشت ۱۰۳۱ق)، احتمال داده منظور از حرام شدن بهشت بر فرد فحاش، محروم شدن او از بهشت تا مدتی باشد، یا مقصود از بهشت، بهشت مخصوصی است که از آن محروم خواهد شد. |
|
| |
|
| بدون شك، اعضاء يك خانواده و افراد يك محله و مردم يك جامعه، از گزند زبان افراد جاهل و ناداني كه با كوچكترين بهانه، خشمگين شده، به دور از شرم و حيا، فحش و دشنام مي‌دهند، در آسايش و آرامش نيستند؛ زيرا به سبب كوچكترين برخوردي، مورد هجوم دشنام‌هاي ايشان، قرار مي‌گيرند و اذيت و آزار مي‌شوند و به وسيله الفاظ ركيك، حرمت و احترامشان درهم شكسته شده، به حريم شخصيت ايشان تجاوز مي‌شود و اين يك نوع تجاوز و ستمگري به شخصيت و حقوق افرادي است كه بايد عزت، آبرو و امنيت ايشان حفظ گردد.
| | بنا بر روایتی دیگر از [[پیامبر(ص)]]، کسی که نسبت به [[مؤمن|مؤمنی]] بدزبانی کند، [[خداوند]] بوی بهشت را بر او [[حرام]] می‌کند؛ در حالی که بوی بهشت از پانصد سال راه یافت می‌شود.<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، کتاب حج، باب ۱۳۹.</ref> |
|
| |
|
| كساني كه پرده شرم و حيا را مي‌درند و بي‌پروا فحاشي مي‌كنند، بايد بدانند با داشتن چنين اخلاق و صفت پليدي، باطن و سيرتشان شيطاني است و سرشت وجودشان ناپاك است كه اين چنين به ظاهر با صورت انساني، و در باطن با سيرتي حيواني، به مردم پرخاش مي‌كنند و فحش مي‌دهند. با يك تشبيه مي‌توان گفت: فحاشان، انسان‌هاي خوار و ذليلي هستند كه بدون دليل و با كوچكترين بهانه‌اي غضبناك مي‌شوند و به وسيله الفاظ ركيك، به نوعي به امنيت و حقوق اعضاي خانواده و افراد جامعه، دوست، فاميل، آشنا و غريبه، تجاوز مي‌نمايند و متعرض عزت و آبروي ديگران مي‌شوند كه سزاي شوم چنين افراد پست و فاسدي، ذلت، خواري و بي‌اعتباري در نزد مردم و عذاب و شكنجه سخت در سراي آخرت است.
| | == بی‌برکت شدن روزی == |
| | | بر پایه روایتی از [[امام صادق(ع)]]، هر کس به برادر مسلمان خود فحش دهد، خداوند [[برکت]] از [[روزی]] او برداشته، او را به حال خود رها کرده و زندگیش تباه می‌شود.<ref>اصول کافی، ج۴، ص۱۷.</ref> |
| طبق آيات و روايات، آثار مصيبت‌بار اين صفت بد اخلاقي چنين است:
| | {{مطالعه بیشتر}} |
| | |
| ==۱ . بهشت بر بدزبان حرام است: == | |
| | |
| رسول اكرم(ص) مي‌فرمايد: «به راستي خداوند، بهشت را حرام فرموده است، بر هر فحش دهنده بي‌آبرو وكم شرمی كه باك ندارد، چه بگويد و چه به او گفته شود، زيرا به راستي اگر از او بازرسي كني، يا از زنا است، يا از شركت شيطان. عرض شد: يا رسول الله در ميان مردم، شریك شيطان هم هست؟ فرمود: مگر نخواندي فرمايش خداوند را كه فرمود: «و تو اي شيطان، شريك ايشان باش در دارايي و اولاد»<ref>كليني، محمد بن يعقوب، اصول كافي، دارالكتاب الاسلاميه، ج۲، ص۳۲۳، باب البذاء.</ref>
| |
| | |
| مجلسي از شيخ بهايي نقل كرده: كه شايد مقصود اين است كه، تا مدتي بهشت بر او حرام است، يا مقصود،بهشت مخصوصي است كه از آن محروم است و آماده شده براي مؤمن غير فحاش.
| |
| | |
| سماعه مي‌گويد: نزد حضرت صادق(ع) رفتم، و با من آغاز سخن فرمود كه اي سماعه اين چه جنجالي بود كه ميان تو و شتردارت پديد گشت، مبادا دشنام گو و بدزبان و لعنت فرست باشي. در پاسخ گفتم: به خدا چنين بود، زيرا او به من ستم كرد. فرمود: اگر او به تو ستم كرد، تو بر او سر افتادي و بيشتر ستم كردي. به راستي اين كردار، از كردارهاي من نيست و من به شيعيانم چنين دستوري نمي‌دهم، از پروردگارت آمرزش جو و بدان باز نگرد.<ref>. كافي، همان، ج۲، ص۳۲۶، باب البذاء.</ref>
| |
| | |
| پيغمبر(ص) مي‌فرمايد: «كسي كه به مؤمني، به پاره‌اي از كلمه طعن زند (بدگويي كند)، خداوند بوي بهشت را بر او حرام مي‌فرمايد و حال آن كه بوي بهشت از پانصد سال راه يافت مي‌شود».<ref>. محدث نوري، مستدرك الوسائل، كتاب حج، باب ۱۳۹.</ref>
| |
| | |
| ==۲ . بركت از روزي بدزبان مي‌رود:==
| |
| | |
| امام صادق(ع) مي‌فرمايد: هر كس به برادر مسلمان خود فحش دهد، خداوند بركت از روزي او برمي‌دارد و او را به حال خودش رها مي‌كند و زندگيش را تباه مي‌نمايد»<ref>. اصول كافي، ج۴، ص۱۷.</ref>
| |
| | |
| قرآن كريم نيز درباره‌فرد بدزبان مي‌فرمايد:
| |
|
| |
|
| ۱ . « عتّل بعد ذلك زنيم؛ (قلم، ۱۳) علاوه بر اين‌ها، كينه‌توز و پرخور و خشن و بدنام است».
| | ==جستارهای وابسته== |
| | * [[فحاشی]] |
|
| |
|
| ۲ . «و قولوا للناس حسنا؛ (بقره، ۸۳) با مردم به خوبي و با زبان خوش سخن بگوييد».
| | == مطالعه بیشتر == |
| | |
| خلاصه آن كه فحش از گناهان كبيره است و داراي عذاب الهي است. آدمي اگر از آن توبه ننمايد، عذاب مي بيند، شيعيان اگر به آن مبتلا باشند و توفيق توبه از آنها سلب شود، بعد از طي كردن عذاب الهي به بهشت داخل مي‌شوند.
| |
| {{پایان پاسخ}}
| |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
| ==مطالعه بيشتر == | |
|
| |
|
| ۱ . آفات زبان، ج۲، محسن غفاري، انتشارات پيام آزادي، ۱۳۷۹ ه.ش.
| | * آفات زبان، ج۲، محسن غفاری، انتشارات پیام آزادی، ۱۳۷۹ش. |
|
| |
|
| ۲ . گناهان كبيره، آيت الله دستغيب، ج۲، ص۲۹۷، انتشارات اسلامي، ۱۳۷۹ ه.ش.
| |
|
| |
|
| ۳ . گناهان زبان، محمدعلي صفري، ص۳۶۸، چاپ فرهنگ، ۱۳۶۱.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
|
| ==منابع== | | == منابع == |
| <references />
| | {{پانویس}} |
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = اخلاق | | | شاخه اصلی = اخلاق |
| |شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی | | | شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی |
| |شاخه فرعی۲ = ناسزاگویی | | | شاخه فرعی۲ = فحاشی |
| |شاخه فرعی۳ = | | | شاخه فرعی۳ = |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه = |
| | تیترها = | | | تیترها = |
| | ویرایش = | | | ویرایش = |
| | لینک‌دهی = | | | لینک‌دهی = |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه = |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی نویسنده = |
| | تکمیل = | | | بازبینی = |
| | اولویت = | | | تکمیل = |
| | کیفیت = | | | اولویت = |
| | | کیفیت = |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
پیامدهای فحاشی گوناگون است که برخی از آنها محروم شدن از بهشت، بی‌برکت شدن روزی و تباه شدن زندگی است.
محروم شدن از بهشت
یکی از پیامدهای فحاشی، بر اساس روایت، محروم شدن از بهشت است.[۱] شیخ بهایی فقیه و مُحدث شیعه (درگذشت ۱۰۳۱ق)، احتمال داده منظور از حرام شدن بهشت بر فرد فحاش، محروم شدن او از بهشت تا مدتی باشد، یا مقصود از بهشت، بهشت مخصوصی است که از آن محروم خواهد شد.
بنا بر روایتی دیگر از پیامبر(ص)، کسی که نسبت به مؤمنی بدزبانی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌کند؛ در حالی که بوی بهشت از پانصد سال راه یافت می‌شود.[۲]
بی‌برکت شدن روزی
بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، هر کس به برادر مسلمان خود فحش دهد، خداوند برکت از روزی او برداشته، او را به حال خود رها کرده و زندگیش تباه می‌شود.[۳]
جستارهای وابسته
مطالعه بیشتر
- آفات زبان، ج۲، محسن غفاری، انتشارات پیام آزادی، ۱۳۷۹ش.
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتاب الاسلامیه، ج۲، ص۳۲۳، باب البذاء.
- ↑ محدث نوری، مستدرک الوسائل، کتاب حج، باب ۱۳۹.
- ↑ اصول کافی، ج۴، ص۱۷.
