پیامدهای غفلت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۶

سؤال

پیامدهای غفلت از یاد خدا چیست؟

دوری از خدا

مهمترین پیامد غفلت از یاد خدا، دوری از او است. زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، به‌تدریج از خداوند دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.

انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد او است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. همچنین عبادت و یاد خداوند، موجب نزدیکی انسان به خدا می‌شود.^[۱]

ناامیدی هنگام سختی‌ها

غفلت از خدا باعث می‌شود انسان هنگام روبرو شدن با سختی‌ها احساس شکست و ناامیدی کند. انسان در زندگی با مشکلات فراوانی روبرو می‌شود که به تنهایی و بدون تکیه به قدرت بی‌انتهای خدا نمی‌تواند برای آنها چاره‌جویی کند. انسانی که در زندگی، خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد.

احساس ضعف در برابر سختی‌ها، به دلیل کمبودهای معنوی، ترس از نابود شدن امکانات موجود و اطمینان نداشتن به خدا است.^[۲]

از دست دادن آرامش

از دست دادن آرامش، یکی از پیامده‌های غفلت شمرده شده است. گاهی انسان در اثر عوامل گوناگون، دچار نوعی اضطراب و دلهره شده و نگران آینده می‌شود. یاد و ارتباط با خدایی که قادر و توانا است، در کاهش اضطراب‌ها و ایجاد آرامش مؤثر است.^[۳] بر اساس آیه ۲۹ سوره رعد، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.

تسلط شیطان بر انسان

در صورت غفلت از یاد خدا، رابطه انسان با خدا ضعیف شده و شیطان بر روح او تسلط پیدا می‌کند.^[۴] در این هنگام، انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است.

چنانچه یاد خدا در زندگی انسان وجود داشته باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج شده و در نتیجه، دچار انحراف نخواهد شد.^[۵] بر پایه آیه ۹۹ سوره نمل، شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.

محروم شدن از نعمت‌ها

یکی از پیامدهای غفلت، محروم شدن انسان از نعمت‌ها است. غفلت از یاد خدا، به این معنا است که فرد استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکرگزاری خدا صرف کند؛ زیرا او شکرگزایِ عملی که یکی از مراتب شکرگزای است را ترک کرده است.

در این صورت، فرد نشان می‌دهد که شایسته نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیست و همین امر موجب محروم ماندن او از نعمت‌های الهی می‌شود.^[۶]

منابع

↑ اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.
↑ برگرفته از مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.
↑ اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.
↑ شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
↑ شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.

[1] اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.

[:0-2] برگرفته از مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.

[3] اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.

[4] شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.

[5] شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.

[6] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 == دوری از خدا ==
-مهمترین پیامد غفلت از یاد خدا، دوری از او است. زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، به‌تدریج از خدا دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.
+مهمترین پیامد [[غفلت از یاد خدا]]، دوری از او است. زمانی که [[انسان]] خدا را فراموش می‌کند و نسبت به [[یاد خدا|یاد او]] غافل می‌شود، به‌تدریج از [[خدا|خداوند]] دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.
-انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد او است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. در ضمن عبادت و یاد خداوند، موجب نزدیکی انسان به خدا می‌شود.<ref>اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.</ref>
+انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد او است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. همچنین [[عبادت]] و یاد خداوند، موجب نزدیکی انسان به خدا می‌شود.<ref>اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.</ref>
 == ناامیدی هنگام سختی‌ها ==
-غفلت از خدا باعث می‌شود انسان هنگام روبرو شدن با سختی‌ها احساس شکست و ناامیدی کند. انسان در زندگی با مشکلات فراوانی روبرو می‌شود که به تنهایی و بدون تکیه به قدرت بی‌انتهای خدا نمی‌تواند برای آنها چاره‌جویی کند. انسانی که در زندگی خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد.
+غفلت از خدا باعث می‌شود انسان هنگام روبرو شدن با سختی‌ها احساس شکست و [[ناامیدی]] کند. انسان در زندگی با مشکلات فراوانی روبرو می‌شود که به تنهایی و بدون تکیه به قدرت بی‌انتهای خدا نمی‌تواند برای آنها چاره‌جویی کند. انسانی که در زندگی، خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد.
-احساس ضعف در برابر سختی‌ها، به دلیل کمبودهای معنوی، ترس از نابود شدن امکانات موجود و اطمینان نداشتن به خدا است.<ref name=":0">برگرفته از مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>
+احساس ضعف در برابر سختی‌ها، به دلیل کمبودهای معنوی، [[ترس]] از نابود شدن امکانات موجود و اطمینان نداشتن به خدا است.<ref name=":0">برگرفته از مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>
 == از دست دادن آرامش ==
-از دست دادن آرامش، یکی از پیامده‌های غفلت شمرده شده است. گاهی انسان در اثر عوامل گوناگون، دچار نوعی اضطراب و دلهره شده و نگران آینده می‌شود. یاد و ارتباط با خدایی که قادر و توانا است، در کاهش اضطراب‌ها و ایجاد آرامش مؤثر است.<ref>اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.</ref> بر اساس قرآن، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.<ref>رعد:۲۹.</ref>
+از دست دادن [[آرامش]]، یکی از پیامده‌های غفلت شمرده شده است. گاهی انسان در اثر عوامل گوناگون، دچار نوعی [[اضطراب]] و دلهره شده و نگران آینده می‌شود. یاد و ارتباط با خدایی که قادر و توانا است، در کاهش اضطراب‌ها و ایجاد آرامش مؤثر است.<ref>اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.</ref> بر اساس آیه ۲۹ [[سوره رعد]]، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.
 == تسلط شیطان بر انسان ==
-در صورت غفلت از یاد خدا، رابطه انسان با خدا ضعیف شده و شیطان بر روح او تسلط پیدا می‌کند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> در این هنگام، انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است.
+در صورت غفلت از یاد خدا، رابطه انسان با خدا ضعیف شده و [[شیطان]] بر روح او تسلط پیدا می‌کند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> در این هنگام، انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است.
-چنانچه یاد خدا در زندگی انسان وجود داشته باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج شده و در نتیجه، دچار انحراف نخواهد شد.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> بر پایه آیه ۹۹ [[سوره نمل]]، شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.<ref>نمل: ۹۹.</ref>
+چنانچه یاد خدا در زندگی انسان وجود داشته باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج شده و در نتیجه، دچار انحراف نخواهد شد.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> بر پایه آیه ۹۹ [[سوره نمل]]، شیطان بر کسانی که [[ایمان]] دارند و به پروردگارشان [[توکل]] می‌کنند، تسلطی ندارد.
 == محروم شدن از نعمت‌ها ==
-شکر گزاری انسان در برابر نعمت‌های خداوند موجب افزایش نعمت‌های الهی می‌شود. زمانی که انسان از یاد خداوند غافل می‌شود در واقع نیروها و استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکر گزاری خداوند صرف می‌کند و نشان می‌دهد که لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خداوند نیست، چرا که هرگاه انسان‌ها نعمت‌های خدا را درست و در مسیر بندگی الهی مصرف نکردند، عملاً ثابت می‌کنند که شایسته و لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیستند و همین امر موجب محروم ماندن انسان از نعمت‌های الهی می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref><span></span>
+یکی از پیامدهای غفلت، محروم شدن انسان از [[نعمت|نعمت‌ها]] است. غفلت از یاد خدا، به این معنا است که فرد استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از [[شکرگزاری|شکرگزاری خدا]] صرف کند؛ زیرا او شکرگزایِ عملی که یکی از مراتب شکرگزای است را ترک کرده است.
+در این صورت، فرد نشان می‌دهد که شایسته نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیست و همین امر موجب محروم ماندن او از نعمت‌های الهی می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref>
 == منابع ==