automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} آیا افکار منفی مثل سوء ظن، حسد و … که یک آن در فکر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا | آیا بدبینی و سوء ظن نسبت به دیگران گناه محسوب میشود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== بدبینی بدون ترتیب اثر == | |||
بدبینی اگر تصوری ذهنی باشد که بدون اختیار به ذهن انسان خطور کرده باشد، گناه و حرام نیست؛ زیرا انسان نسبت به آنچه خارج از اختیار او است مکلف نیست. | |||
البته اگر شخص در پیدایش گمان بد نقش داشته باشد، مانند اینکه با تجسس در اسرار دیگران دچار بدبینی شده، فعل او گناه و حرام است. همچنین اگر به بدبینی خود ترتیب اثر دهد، مانند اینکه تنها به دلیل بدگمانی خود، دیگران را متهم کند، مرتکب گناه شده است. زیرا اینگونه افعال خارج از اراده انسان نیست و فرد از روی اختیار انجام میدهد. | |||
== بدبینی همراه با ترتیب اثر == | |||
اگر فرد به بدبینی خود ترتیب اثر بدهد، مرتکب گناه شده است. ترتیب اثر دادن به بدبینی و سوءظن دو گونه است: | |||
=== ترتیب اثر قلبی === | |||
ترتیب اثر قلبی آن است که انسان گمان خود را که در ابتدا یک تصور زودگذر است، در ذهن بسپارد و آن را پرورش داده، به صورت نوعی باور درآورد. عالمان اخلاق از این نوع ترتیب اثر، تعبیر به «عقد القلب» کردهاند. | |||
پیامبر | فرد پس از باور گمان خود، آن را یقین محسوب میکند؛ در نتیجه یقین میکند فردی که نسبت به او بدگمان شده بود، متصف به صفتی خاص است. این حالت، نوعی بیماری روحی شمرده شده است. بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، هنگامی که انسان نسبت به کسی گمان بد برد، نباید پیرامون آن جستجو و تحقیق کند.<ref>ری شهری، منتخب میزان الحکمه، تلخیص حسینی، ترجمه شیخی، دارالحدیث، چاپ دوم، ۸۳، ص۳۵۳، ح۳۹۱۷.</ref> در روایتی دیگر، سفارش شده پس از سوء ظن، آن را تصدیق و باور نکن.<ref>انصاری - رحمه الله علیه ـ فرائد الاصول، مجمع الفکر الاسلامی، ج۲، ص۳۷، به نقل از بحارالانوار، ج۵۸، ص۳۲۰، ذیل حدیث ۹.</ref> | ||
== | === ترتیب اثر عملی === | ||
عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیّت مسلّم تلقّی کرده و آثار واقع را بر آن بار کند. مثلاً ظن خود را به صورت یک خبر قطعی بازگو نماید و دیگران را به صرف گمان، متّهم و محکوم سازد. بدیهی است نتیجه این گونه برخورد جز تهمت و غیبت و هتک آبرو و تضییع حقوق افراد و جامعه چیز دیگر نمیتواند باشد. این قسم از صور سوءظن حرام مسلّم است. | عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیّت مسلّم تلقّی کرده و آثار واقع را بر آن بار کند. مثلاً ظن خود را به صورت یک خبر قطعی بازگو نماید و دیگران را به صرف گمان، متّهم و محکوم سازد. بدیهی است نتیجه این گونه برخورد جز تهمت و غیبت و هتک آبرو و تضییع حقوق افراد و جامعه چیز دیگر نمیتواند باشد. این قسم از صور سوءظن حرام مسلّم است. | ||
ترتیب اثر دادن عملی که عملاً به صورت تهمت و غیبت یا تضییع حقوق دیگران تحقّق میپذیرد. | |||
رسول خدا(ص) میفرماید: «خداوند خون و مال و آبروی مسلمان را محترم شمرده و سوءظن به مسلمانان را تحریم فرموده است.<ref>مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از محجه البیضاء، ج۵، ص۲۶۸.</ref> | رسول خدا(ص) میفرماید: «خداوند خون و مال و آبروی مسلمان را محترم شمرده و سوءظن به مسلمانان را تحریم فرموده است.<ref>مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از محجه البیضاء، ج۵، ص۲۶۸.</ref> | ||
خط ۲۷: | خط ۳۰: | ||
این کار اگر چه اوّل قدری مشکل به نظر میرسد و شیطان آن را به نظر بزرگ جلوه میدهد؛ ولی با قدری مراقبت و مواظبت کار آسانی میشود. | این کار اگر چه اوّل قدری مشکل به نظر میرسد و شیطان آن را به نظر بزرگ جلوه میدهد؛ ولی با قدری مراقبت و مواظبت کار آسانی میشود. | ||
<span></span> | |||
== منابع == | == منابع == |