پرش به محتوا

اعتبار نامه ۳۱ نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
کلینی دو روایت درباره این نامه در کتاب کافی، ج۵، ص۳۳۸، ذکر کرده است. در کافی چنین بیان شده که یکی را امام علی(ع) به فرزندشان امام حسن(ع) و دیگری را به فرزند دیگرشان [[محمد بن حنفیه]] نوشته‌اند که مضمون آن‌ها با اندکی تفاوت یکی است. شیخ صدوق در کتاب من لایحضره الفقیه نامه دوم را نقل کرده است.
کلینی دو روایت درباره این نامه در کتاب کافی، ج۵، ص۳۳۸، ذکر کرده است. در کافی چنین بیان شده که یکی را امام علی(ع) به فرزندشان امام حسن(ع) و دیگری را به فرزند دیگرشان [[محمد بن حنفیه]] نوشته‌اند که مضمون آن‌ها با اندکی تفاوت یکی است. شیخ صدوق در کتاب من لایحضره الفقیه نامه دوم را نقل کرده است.


علمای متاخر نیز در تألیفات خود خطبه‌ها و نامه‌های ایشان را جمع‌آوری کرده‌اند و به این نکته اشاره نموده‌اند.<ref>محدث بحرانی، شرح نهج‌البلاغه، ج۵، ص۲۰.</ref>
علمای متاخر نیز در تألیفات خود خطبه‌ها و نامه‌های ایشان را جمع‌آوری کرده‌اند و به این نکته اشاره نموده‌اند.<ref>محدث بحرانی، شرح نهج‌البلاغه، ج۵، ص۲۰.</ref> [[محمد دشتی]] در کتاب «روش‌های تحقیق در اسناد و مدارک نهج‌البلاغه» سه منبعی که نامه دوم را ذکر کرده‌اند آورده است.<ref>ر. ک. السید عبدالزهراء الحسینی الخطیب، مصادر نهج‌البلاغه و اسانیده، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق ـ۱۹۷۵م، ج۳، ص۳۰۷–۳۱۲؛ عبدالله نعمه، مصادر نهج‌البلاغه، ۱۳۹۲ق ـ ۱۹۷۲م، ص۲۳۸–۲۴۰؛ دشتی، محمد، روش‌های تحقیق در اسناد و مدارک نهج‌البلاغه، نشر امام علی(ع)، چاپ اول، ۱۳۶۸ش، ص۲۱۸–۲۱۹.</ref>
 
محمد دشتی در کتاب «روش‌های تحقیق در اسناد و مدارک نهج‌البلاغه» سه منبعی که نامه دوم را ذکر کرده‌اند آورده است.<ref>ر. ک. السید عبدالزهراء الحسینی الخطیب، مصادر نهج‌البلاغه و اسانیده، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق ـ۱۹۷۵م، ج۳، ص۳۰۷–۳۱۲؛ عبدالله نعمه، مصادر نهج‌البلاغه، ۱۳۹۲ق ـ ۱۹۷۲م، ص۲۳۸–۲۴۰؛ دشتی، محمد، روش‌های تحقیق در اسناد و مدارک نهج‌البلاغه، نشر امام علی(ع)، چاپ اول، ۱۳۶۸ش، ص۲۱۸–۲۱۹.</ref>


در نتیجه اسناد و مدارک معتبر تاریخی چنین نشان می‌دهد که این نامه خطاب به امام حسن(ع) است. شارحان نهج‌البلاغه نیز به اتفاق مخاطب نامه ۳۱ نهج‌البلاغه را امام حسن(ع) دانسته‌اند. محتوای نامه عبارت است از نصایحی که امام خطاب به امام حسن(ع) و سایر فرزندان و نسل‌های بعدی نوشته است.
در نتیجه اسناد و مدارک معتبر تاریخی چنین نشان می‌دهد که این نامه خطاب به امام حسن(ع) است. شارحان نهج‌البلاغه نیز به اتفاق مخاطب نامه ۳۱ نهج‌البلاغه را امام حسن(ع) دانسته‌اند. محتوای نامه عبارت است از نصایحی که امام خطاب به امام حسن(ع) و سایر فرزندان و نسل‌های بعدی نوشته است.
۱٬۴۰۷

ویرایش