روش‌های پژوهش دین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''درون دینی'''؛ گاه منظور از رویکرد درون‌دینی، [[نص‌گرایی]] و [[ظاهرمسلکی]] افرادی نظیر [[مالک بن انس]] یا [[احمد بن حنبل]] یا [[اخباریون]] است.<ref>ر. ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام جدید، ص۵۸–۵۳.</ref> این گروه با اصرار بر نقل و حدیث، ورود هرگونه اندیشه بشری و خارجی را به درون دین ممنوع دانستند و آن را موجب انحراف از دین تلقی کردند. آنچه در این‌جا از شیوه درون‌دینی اراده می‌شود این است که برای اثبات یا نفی، به متون دینی توسل شود. [[کتاب]] و [[سنّت]] معتبر دو عنصر اساسی و مقوم دین و متون دینی‌اند؛ بنابراین در این شیوه نص‌گرایی، ظاهرپیشگی و سنّت‌مسلکی افراطی، آن‌گونه که در روش و منش اخباریون هست، مورد نظر نیست.  

یادآوری این نکته ضروری است که برخی نیز روش جمع دو رویکرد درون‌دینی و برون‌دینی را پیشنهاد می‌کنند.<ref>ر. ک. سروش، عبدالکریم، مدارا و مدیریت، ص۱۳۷–۱۳۵، حکیمی، محمد رضا، مکتب تفکیک، ص۸۴ – ۳۵.</ref>