رابطه عصمت و اختیار در معصومان: تفاوت میان نسخه‌ها

رابطه عصمت و اختیار در معصومان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۰

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص'

Nazarzadeh

دیوان‌سالاران، ناظمان (CommentStreams)، مدیران رابط کاربری، مدیران

۸٬۳۱۸

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ارزش آدمی به اراده آزاد و اختیار او است. جبری بودن عصمت، انسان معصوم را به مانند ماشین خودکاری می‌کند که نه شایسته الگو شدن برای دیگران است و نه سزاوار پاداش فراوان.
-افرادی که دچار گناه می‌شوند یا نسبت به زشتی گناه، آگاهی کامل ندارند و یا از اراده‌ای قوی برای ترک آن برخوردار نیستند. در طرف مقابل هرچه علم و اراده انسان تقویت شود، انسان بیشتر بر خود مسلط شده و می‌تواند در مقابل گناه، خویشتنداری بیشتری داشته باشد. معصومان کسانی هستند که به زشتی و ناپسندی کارها علم دارند و همچنین دارای اراده‌ای قوی هستند که می‌توانند نفس خود را کنترل کنند.<ref>راه نماشناسی، ص۱۱۵. برای آشنایی با تبیین‌های دیگری از اختیاری بودن عصمت، نگاه کنید به تلخیص المحصّل، ص۳۶۹; ارشاد الطالبین، ص۳۰۱; کشف المراد، ص۳۶۵; الالهیات، ج۳، ص۱۵۹; الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ج۳، ص۲۹۷; امام‌شناسی، ج۱، ص ۸۰; امامت و رهبری، ص۱۷۴; تنزیه انبیا از آدم تا خاتم، ص۱۹; گوهر مراد، ص۳۷۹; انیس الموحدین، ب۳، ف۳; و فلسفهٔ وحی و نبوت، ص۲۱۸.</ref>
+افرادی که دچار گناه می‌شوند یا نسبت به زشتی گناه، آگاهی کامل ندارند و یا از اراده‌ای قوی برای ترک آن برخوردار نیستند. در طرف مقابل هرچه علم و اراده انسان تقویت شود، انسان بیشتر بر خود مسلط شده و می‌تواند در مقابل گناه، خویشتنداری بیشتری داشته باشد. معصومان کسانی هستند که به زشتی و ناپسندی کارها علم دارند و همچنین دارای اراده‌ای قوی هستند که می‌توانند نفس خود را کنترل کنند.<ref>راه نماشناسی، ص۱۱۵. برای آشنایی با تبیین‌های دیگری از اختیاری بودن عصمت، نگاه کنید به تلخیص المحصّل، ص۳۶۹; ارشاد الطالبین، ص۳۰۱; کشف المراد، ص۳۶۵; الالهیات، ج۳، ص۱۵۹; الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ج۳، ص۲۹۷; امام‌شناسی، ج۱، ص۸۰; امامت و رهبری، ص۱۷۴; تنزیه انبیا از آدم تا خاتم، ص۱۹; گوهر مراد، ص۳۷۹; انیس الموحدین، ب۳، ف۳; و فلسفهٔ وحی و نبوت، ص۲۱۸.</ref>
 اما مقام عصمت تنها موهبتی از طرف خداوند نیست.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به پرسش‌ها و پاسخ‌های مذهبی، ج۱، ص۱۶۵; راه نماشناسی، ص۱۲۱; و امام‌شناسی، ج۱، ص۱۱۴</ref> خداوند پیش از آفرینش آدمیان، با علم ازلی خود می‌دانست که گروهی از انسان‌ها، بیش از سایرین از اختیار خود برای تعالی و رشد معنوی استفاده می‌کنند و می توانند الگویی برای همگان باشند. این شایستگی سبب شد که خداوند، موهبت ویژه خویش را نیز به آنان عطا نماید و ایشان را از علم و اراده‌ای برخوردار کند که به واسطه آن، به مصونیت کامل برسند و در پرتو آن، راهنمایانی برای همه افراد بشر گردند<ref>پژوهشی در عصمت معصومان، ص۶۶; هم چنین نگاه کنید به بحارالانور، ج۱۷، ص۹۴; مصنفات الشیخ المفید، ج۵ (تصحیح الاعتقاد) ص۱۲۸; و مقالات الاسلامیین، ج۱، ص۳۰۱</ref>