۸٬۲۷۲
ویرایش
جز ({{شاخه | شاخه اصلی = کلام |شاخه فرعی۱ = نبوت |شاخه فرعی۲ = انبیای الهی |شاخه فرعی۳ = }}) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<ref>.' به '<ref>') |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
== حضرت الیاس(ع) == | == حضرت الیاس(ع) == | ||
یکی از پیامبرانی که نام او در قرآن کریم آمده الیاس است.<ref> | یکی از پیامبرانی که نام او در قرآن کریم آمده الیاس است.<ref> الصافات/ ۱۲۳.</ref> این که او چه کسی است اختلاف است؛ چهار قول وجود دارد: | ||
* الیاس همان خضر است. | * الیاس همان خضر است. | ||
* الیاس از دوستان خضر است و هر دو زندهاند.<ref> | * الیاس از دوستان خضر است و هر دو زندهاند.<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۹، ص۱۴۴.</ref> | ||
* الیاس همان ادریس است. | * الیاس همان ادریس است. | ||
* الیاس از نوادگان هارون برادر حضرت موسی است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۱۶۰.</ref> | * الیاس از نوادگان هارون برادر حضرت موسی است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۱۶۰.</ref> | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== حضرت ادریس(ع) == | == حضرت ادریس(ع) == | ||
بسیاری از مفسران «ادریس» را جد پدر نوح میدانند. قرآن در مورد ایشان دو بار، به صورت اشارهٔ کوتاه، سخن گفته است.<ref> | بسیاری از مفسران «ادریس» را جد پدر نوح میدانند. قرآن در مورد ایشان دو بار، به صورت اشارهٔ کوتاه، سخن گفته است.<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱۳، ص۱۰۲–۱۰۳.</ref> | ||
در قرآن در مورد او تعبیر {{قرآن|رفعناه مکانا علیّا | در قرآن در مورد او تعبیر {{قرآن|رفعناه مکانا علیّا | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}}<ref>مریم/ ۵۷.</ref> به کار رفته است که مراد از این آیه مورد اختلاف قرار گرفته است. | }}<ref>مریم/ ۵۷.</ref> به کار رفته است که مراد از این آیه مورد اختلاف قرار گرفته است. | ||
بعضی از مفسران، مراد از مکان والا را عظمت و مقام معنوی ادریس و بعضی دیگر بلندی مکان حسی او دانستهاند.<ref> | بعضی از مفسران، مراد از مکان والا را عظمت و مقام معنوی ادریس و بعضی دیگر بلندی مکان حسی او دانستهاند.<ref> همان/ ص۹۸.</ref> که معنای اول پذیرفته است؛ شاهدی هم از قرآن برای تأیید این معنا است که یوسف به برادران خود که کار خلافی انجام داده بودند فرمود: {{قرآن|انتم شر مکاناً | ||
| ترجمه = شما از نظر مقام و منزلت بدترین مردم هستید. | | ترجمه = شما از نظر مقام و منزلت بدترین مردم هستید. | ||
}}<ref> | }}<ref> یوسف/ ۷۷.</ref> | ||
طبق معنایی که این تفسیر انتخاب میکند، زنده بودن ادریس زیر سؤال میرود و نمیتوان زنده بودن او را از این آیه شریفه استفاده کرد. | طبق معنایی که این تفسیر انتخاب میکند، زنده بودن ادریس زیر سؤال میرود و نمیتوان زنده بودن او را از این آیه شریفه استفاده کرد. | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
قرآن کریم در آیاتی از سوره کهف به داستان او با حضرت موسی اشاره میکند؛ و در آن داستان او در مقام مرشدی و استادی نسبت به حضرت موسی میباشد. | قرآن کریم در آیاتی از سوره کهف به داستان او با حضرت موسی اشاره میکند؛ و در آن داستان او در مقام مرشدی و استادی نسبت به حضرت موسی میباشد. | ||
در مورد ایشان آمده است، خداوند خضر را به آب حیات رهنمون شد، و او برای آن که تجدید حیات کند و نیازی به زاد و توشه سفر نداشته باشد، ناگزیر هر ساله یک یا چند نوبت و چه بسا هر چند سال یک بار به آن جا میرفت و از آب حیات مینوشید و چه بسا هنوز هم زنده باشد که باید گفت: هنوز هم میرود و جرعهای از آب حیات مینوشد.<ref> | در مورد ایشان آمده است، خداوند خضر را به آب حیات رهنمون شد، و او برای آن که تجدید حیات کند و نیازی به زاد و توشه سفر نداشته باشد، ناگزیر هر ساله یک یا چند نوبت و چه بسا هر چند سال یک بار به آن جا میرفت و از آب حیات مینوشید و چه بسا هنوز هم زنده باشد که باید گفت: هنوز هم میرود و جرعهای از آب حیات مینوشد.<ref> مجله پژوهشهای قرآنی، بازنگری تاریخ انبیاء در قرآن، ش ۱۴–۱۳، صص ۲۳۵ و ۲۳۴.</ref> | ||
استنتاج علامه طباطبایی از مجموع روایات آن است که وی هنوز زنده است، میگوید: از اخبار متعدد و پراکندهای که از ائمه اهل بیت(ع) وارد شده بدست میآید، او نمرده و هنوز زنده است، و بر خداوند دشوار نیست که بعضی از بندگان خویش را مدت طولانی عمر بدهد، و برهان عقلی هم بر محال بودن این امر دلالت نمیکند.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۳۵۲.</ref> | استنتاج علامه طباطبایی از مجموع روایات آن است که وی هنوز زنده است، میگوید: از اخبار متعدد و پراکندهای که از ائمه اهل بیت(ع) وارد شده بدست میآید، او نمرده و هنوز زنده است، و بر خداوند دشوار نیست که بعضی از بندگان خویش را مدت طولانی عمر بدهد، و برهان عقلی هم بر محال بودن این امر دلالت نمیکند.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۳۵۲.</ref> |