trustworthy
۳۷۳
ویرایش
Meysamhasani (بحث | مشارکتها) |
Meysamhasani (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
===بزرگان شیعه و سنی=== | ===بزرگان شیعه و سنی=== | ||
اما اقوال متعددی درباره تعداد آیات قرآن کریم ذکر شده است:<ref name=":0325">{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه الاتقان فی علوم القرآن جلال الدین سیوطی|سال=1389|نام=سید مهدی|نام خانوادگی=حائری قزوینی|ناشر=امیرکبیر|جلد=1|صفحه=226-227|مکان=تهران}}</ref> | اما اقوال متعددی درباره تعداد آیات قرآن کریم ذکر شده است:<ref name=":0325">{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه الاتقان فی علوم القرآن جلال الدین سیوطی|سال=1389|نام=سید مهدی|نام خانوادگی=حائری قزوینی|ناشر=امیرکبیر|جلد=1|صفحه=226-227|مکان=تهران}}</ref> | ||
*قول ( | *قول (<small>۶۲۱۶</small> آیه): این قول را دیلمی در کتاب مسند الفردوس از طریق فیض از فرات از میمون از [[ابنعباس]] مرفوعا روایت کرده است و سپس فیض گفته: «در سند این حدیث ابن معین دروغگوی خبیث است.» | ||
*قول (۶۶۰۰ آیه): ابن الضریس از طریق ابن عطاء از پدرش از ابنعباس آورده است که گفت: «تمام آیات قرآن ۶۶۰۰ آیه است». | *قول (<small>۶۶۰۰</small> آیه): ابن الضریس از طریق ابن عطاء از پدرش از ابنعباس آورده است که گفت: «تمام آیات قرآن ۶۶۰۰ آیه است». | ||
*مکتب مدینه (۶۰۰۰ و ۶۲۱۴ آیه): مدنیها برای خود دو جور عدد روایت کردهاند یکی به ابن قعقاع و ابن نصاح منتهی میشود. و روایت دیگر به اسماعیل بن جعفر انصاری منتهی میگردد. | *مکتب مدینه (<small>۶۰۰۰</small> و <small>۶۲۱۴</small> آیه): مدنیها برای خود دو جور عدد روایت کردهاند یکی به ابن قعقاع و ابن نصاح منتهی میشود. و روایت دیگر به اسماعیل بن جعفر انصاری منتهی میگردد. | ||
*مکتب مکی (۶۲۱۹ آیه): مکیها عدد خود را از [[عبداللّه بن کثیر]] از مجاهد از ابنعباس از [[ابی بن کعب]] روایت کردهاند. | *مکتب مکی (<small>۶۲۱۹</small> آیه): مکیها عدد خود را از [[عبداللّه بن کثیر]] از مجاهد از ابنعباس از [[ابی بن کعب]] روایت کردهاند. | ||
*مکتب کوفی (۶۲۳۶ آیه): روایت عدد کوفیها به حمزه و کسایی و خلف بن هشام منتهی میشود. | *مکتب کوفی (<small>۶۲۳۶</small> آیه): روایت عدد کوفیها به حمزه و کسایی و خلف بن هشام منتهی میشود. | ||
*مکتب بصری (۶۲۰۴ آیه): منبع شمارش اهل بصره، عاصم بن عجاج جحدری است. | *مکتب بصری (<small>۶۲۰۴</small> آیه): منبع شمارش اهل بصره، عاصم بن عجاج جحدری است. | ||
*مکتب شامی (۶۲۲۵ آیه): اهل شام عدد خود را از [[ابی درداء]] روایت کردهاند. | *مکتب شامی (<small>۶۲۲۵</small> آیه): اهل شام عدد خود را از [[ابی درداء]] روایت کردهاند. | ||
[[علامه طباطبایی]] درباره شمارگان آیات قرآن میگوید: «پیرامون تعداد آیههای قرآن باید گفت: در این خصوص نص متواتری نرسیده که یک یک آیهها را معرفی کند، و هر یک را از دیگری متمایز سازد. روایات محدودی هم که رسیده به خاطر خبر واحد بودن قابل اعتماد نیستند، و روشنترین علت بر نبودن دلیل معتبر، اختلاف اهل مکه، مدینه، شام، بصره و کوفه است، که درباره تعداد آیات اعداد متفاوتی ارائه کردهاند… وقتی اعداد به یک نص [[متواتر]] یا حداقل [[خبر واحد]] قابل اعتنایی منتهی نشود، و هیچ آیهای بهطور اطمینانبخشی، از سایر آیات قبل و بعدش متمایز نگردد، هیچ الزامی نیست که یکی از این روایت اخذ شود، لا جرم هر یک از این روایات که روشن و قابل اعتماد بود را میپذیریم و ما بقی را طرد میکنیم، یا به هیچیک عمل نمیکنیم، و اگر شخصی اهل تدبر باشد، باید به هر روایتی که در نظرش بیشتر قابل اعتماد بود، عمل نماید.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|سال=1402|نام=محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی|جلد=13|صفحه=320|مکان=قم}}</ref> | [[علامه طباطبایی]] درباره شمارگان آیات قرآن میگوید: «پیرامون تعداد آیههای قرآن باید گفت: در این خصوص نص متواتری نرسیده که یک یک آیهها را معرفی کند، و هر یک را از دیگری متمایز سازد. روایات محدودی هم که رسیده به خاطر خبر واحد بودن قابل اعتماد نیستند، و روشنترین علت بر نبودن دلیل معتبر، اختلاف اهل مکه، مدینه، شام، بصره و کوفه است، که درباره تعداد آیات اعداد متفاوتی ارائه کردهاند… وقتی اعداد به یک نص [[متواتر]] یا حداقل [[خبر واحد]] قابل اعتنایی منتهی نشود، و هیچ آیهای بهطور اطمینانبخشی، از سایر آیات قبل و بعدش متمایز نگردد، هیچ الزامی نیست که یکی از این روایت اخذ شود، لا جرم هر یک از این روایات که روشن و قابل اعتماد بود را میپذیریم و ما بقی را طرد میکنیم، یا به هیچیک عمل نمیکنیم، و اگر شخصی اهل تدبر باشد، باید به هر روایتی که در نظرش بیشتر قابل اعتماد بود، عمل نماید.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|سال=1402|نام=محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی|جلد=13|صفحه=320|مکان=قم}}</ref> |