حضرت ام‌البنین: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت ام‌البنین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۷

۵٬۸۱۸ بایت اضافه‌شده ، ۱۴ دسامبر

بدون خلاصۀ ویرایش

Hrohallah

trustworthy

۱۱۶

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}حضرت ام‌البنین که بود و چرا با کاروان کربلا همراه نشد؟{{پایان سوال}}
-{{پاسخ}}۱۲۳
+{{پاسخ}}ام‌البنین، همسر علی (ع)، از قبیله بنی‌کلاب با پیشینه‌ای از شهامت و شجاعت است. او دختر حزام بن خالد و لیلی یا ثمامه است و عموی او لبید بن ربیعه، شاعر معروف عرب بود. اگرچه تاریخ دقیق تولد و وفات او واضح نیست، اما گفته‌اند او در سال ۱۳ جمادی‌الثانی ۶۴ق از دنیا رفته است. شیعیان او را به خاطر فصاحت، شجاعت و محبتش به اهل‌بیت می‌ستایند. او پس از واقعه کربلا، در بین شیعیان اهمیت خاصی یافت و به‌ویژه سفره‌های نذر به نام او برگزار می‌شود.
+ازدواج ام‌البنین با امام علی (ع) پس از شهادت حضرت فاطمه (س) و به پیشنهاد عقیل، برادر علی (ع)، صورت گرفت. او را به خاطر شجاعت و اصالت خانوادگی انتخاب کردند. ام‌البنین در خانه علی (ع) همانند مادری مهربان با فرزندان ایشان رفتار کرد و چهار پسر به دنیا آورد که همگی در کربلا شهید شدند. او از امام علی (ع) خواست نام فاطمه را بر او صدا نکند تا غمی بر فرزندان حضرت زهرا (س) وارد نشود. ام‌البنین پس از شهادت امام علی (ع) ازدواج نکرد و زندگی‌اش را در خدمت به اهل‌بیت سپری کرد.
+علت عدم حضور حضرت ام‌البنین در کربلا مشخص نیست، اما دلایلی محتمل هستند. او در مدینه بود و پسرانش را به همراه امام حسین (ع) فرستاد. احتمالاً تصور نمی‌کرد این سفر، مسیری به سوی واقعه عاشورا باشد. همچنین، سن بالای او و سختی سفر می‌توانست مانعی باشد. او در مدینه منتظر بازگشت کاروان از حج بود و از اتفاقات پیش‌رو اطلاعی نداشت. بعد از واقعه کربلا، او سوگواری عمیقی برای از دست دادن فرزندانش داشت و با سرودن مرثیه‌هایی در بقیع، وفاداری‌اش به اهل‌بیت را نشان داد.
 == نسب‌شناسی حضرت ام البنین ==
@@ خط ۱۵: / خط ۱۹: @@
 ام‌البنین در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت. اما چهار فرزندش در روز عاشورا در کربلا به [[شهادت]] رسیدند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=1387|نام خانوادگی=طبری|جلد=5|صفحه=153}}</ref>هنگامی که کاروان [[اسیران کربلا]] وارد [[مدینه]] شد و او از شهادت فرزندانش باخبر شد، از سرنوشت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] پرسید و وقتی خبر شهادت او را شنید، گفت: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» این سخنِ او را برخی دلیل دلدادگی عمیق او به [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] و امام حسین(ع) دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ریاحین الشریعه|سال=1364|نام خانوادگی=محلاتی|جلد=3|صفحه=293}}</ref>به گزارش شماری از منابع، ام‌البنین در پی آگاهی از واقعه کربلا، برای جان امام حسین (علیه‌السّلام) بیش از پسرانش نگران بود. او از حال امام جویا شد و گفت: اگر حسین زنده باشد، غمی نیست که فرزندانم را از دست داده باشم.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=شرح الاخبار|نام خانوادگی=تمیمیّ المغربی، نعمان بن محمد|جلد=3|صفحه=186}}</ref> او هر روز با نوه‌اش عبیدالله، فرزند عباس، به بقیع می‌رفت و سروده‌هایی را که خود در رثای عباس سروده بود، می‌خواند و دردمندانه می‌گریست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ابصار العین|نام خانوادگی=السماوی، محمد بن طاهر|جلد=1|صفحه=64}}</ref>مردم نزد او گرد می‌آمدند و با وی در گریستن هم‌نوا می‌شدند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الانوار|نام خانوادگی=مجلسی، محمدباقر|جلد=45|صفحه=40}}</ref>
-{{درگاه|فاطمی|خانواده}}
+== علت عدم حضور در کربلا ==
+درباره علت عدم حضور حضرت ام البنین(س) در واقعه کربلا از ائمه اطهار روایتی نقل نشده است ، اما درباره علت عدم حضور او در واقعه کربلا تحلیل های خوبی بیان شده است که یکی از آنها را بیان میکنیم :
+در اواخر سال شصتم هجری که یزید بر تخت خلافت نشست، ام البنین در شهر مدینه به رغم اینکه سالیان پایانی عمر پر بار خویش را می گذرانید و حدود شصت سالی از دوران حیاتش سپری می شد، آماده انجام رسالتی مهم و تاریخی ـ ارزشی بود و این رسالت: فرستادن پسران رشید و جانباز خویش در رکاب امام زمانشان ـ حسین بن علی علیه السلام ـ برای آفرینش حماسه کربلا بود.
+ام البنین در این زمان به همراه فرزند ارشد خود ـ عباس علیه السلام ـ و عروس و نوه های پسری خویش ـ عبیداللّه ـ در مدینه زندگی می کرد همواره منتظر واکنش و دستور امام زمان خود، نسبت به این اتفاقات بود، پیوسته در جریان اخبار مدینه و واکنش امام قرار می گرفت. هنگامی که امام قصد مکه کرد، پسران خویش را جهت همراهی و محافظت کردن از امام حسین علیه السلام و اهل بیت او، به همراه ایشان به مکه فرستاد و خود چونان مردی، سرپرستی تنها عروس و نوهای خود در مدینه را به امید برگشتن امام و یارانش از مکه، به عهده گرفت.
+شاید اصلی ترین علت عدم همراهی ام البنین با امام حسین علیه السلام، این بود که این زن، تصور نمی کرد این سفر آغاز سفری موعود باشد که امام و فرزندان او باید به پیشواز آن بروند. ام البنین هرگز تصور اینکه این سفر، برای ادای مسئولیتی توسط امام حسین علیه السلام باشد نمی نمود.
+دلیل دیگر عدم همراهی ام البنین با کاروان شهادت کربلا، مشقت فراوان سفر برای او که پیرزنی شصت و چند ساله بود، است. به علاوه از آنجا که گرما طاقت فرسا بود، به سبب کهولت سن، قادر به همراهی با کاروانیان نبود. وی در مدینه چشم به راه بازگشت کاروان از سفر حج ماند و هرگز اطلاع نداشت که این سفر، آغاز سفر موعود خواهد بود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=سایت حوزه نت|کد زبان=https://noo.rs/nFYpW|تاریخ=1398/09/24|وبگاه=https://hawzah.net/fa/Question/View/65869/%D8%AF%D9%84%DB%8C%D9%84-%D9%86%D8%A8%D9%88%D8%AF%D9%86-%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%86%DB%8C%D9%86%22%D8%B3%22-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%B1%D8%A8%D9%84%D8%A7|نشانی=https://noo.rs/nFYpW|عنوان=علت عدم حضور ام البنین در کربلا|تاریخ بازبینی=1403}}</ref>{{درگاه|فاطمی|خانواده}}
 == منابع ==