trustworthy
۲۴۹
ویرایش
پیش نویس:دلایل برتری حضرت فاطمه بر حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها
پیش نویس:دلایل برتری حضرت فاطمه بر حضرت مریم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۴
، دوشنبهٔ ۲۰:۱۴←جایگاه حضرت مریم(س)
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== جایگاه حضرت مریم(س) == | == جایگاه حضرت مریم(س) == | ||
حضرت مریم (س) تنها بانویی است که در قرآن کریم به نام خاص وی تصریح شده و با کمال تجلیل از وی سخن به میان آمده است: {{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه=(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آل‌عمران|آیه=۴۲}}. | حضرت مریم (س) تنها بانویی است که در قرآن کریم به نام خاص وی تصریح شده و با کمال تجلیل از وی سخن به میان آمده است: {{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه=(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آل‌عمران|آیه=آیه ۴۲}}. | ||
براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن می‌گفتند.<ref>سورۀ آل‌عمران، آیات ۴۲-۴۳.</ref> در دو آیه، خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم(س) تصریح کرده است.<ref>سورۀ تحریم، آیۀ ۱۲؛ نیز: سورۀ انبیاء، آیۀ ۹۱.</ref> همچنین، او را صدیقه<ref>سوره مائده، آیه ۷۵.</ref>، به معنای بسیار راستگو، معرفی می‌کند.<ref>حضرت مریم(س) نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر، ۱۳۷۷، شماره ۲۲.</ref> خداوند در قرآن او را از قانتین می‌شمارد.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۲.</ref> مفسران قانتین را به کسانی که پیوسته در حال طاعت خدا هستند معنا کرده‌اند.<ref>تفسير احسن الحديث، علی‌اکبر قرشی، ج ۱۱، ص ۲۴۵.</ref> | براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن می‌گفتند.<ref>سورۀ آل‌عمران، آیات ۴۲-۴۳.</ref> در دو آیه، خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم(س) تصریح کرده است.<ref>سورۀ تحریم، آیۀ ۱۲؛ نیز: سورۀ انبیاء، آیۀ ۹۱.</ref> همچنین، او را صدیقه<ref>سوره مائده، آیه ۷۵.</ref>، به معنای بسیار راستگو، معرفی می‌کند.<ref>حضرت مریم(س) نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر، ۱۳۷۷، شماره ۲۲.</ref> خداوند در قرآن او را از قانتین می‌شمارد.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۲.</ref> مفسران قانتین را به کسانی که پیوسته در حال طاعت خدا هستند معنا کرده‌اند.<ref>تفسير احسن الحديث، علی‌اکبر قرشی، ج ۱۱، ص ۲۴۵.</ref> | ||