trustworthy
۱۲۶
ویرایش
پیش نویس:تعداد اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
←مراد از اهل بیت(ع)
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
احادیث متعددی در شأن نزول این آیه نقل شده است که در منابع حدیثی [[شیعه]] و [[اهل سنت]] آمده است. برخی از این روایات عبارت‌اند از: | احادیث متعددی در شأن نزول این آیه نقل شده است که در منابع حدیثی [[شیعه]] و [[اهل سنت]] آمده است. برخی از این روایات عبارت‌اند از: | ||
# ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) نقل نموده است که حضرت فرمود: آیه «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» درباره من و علی و فاطمه و حسن و حسین، نازل شده است.<ref>مجمع | # ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) نقل نموده است که حضرت فرمود: آیه «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» درباره من و علی و فاطمه و حسن و حسین، نازل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع الزوائد و منبع الفوائد|نام=نورالدین|نام خانوادگی=هیثمی مصری|ناشر=بیروت، دارالکتب العلمیه|جلد=9|صفحه=167}}</ref> | ||
# ام‌سلمه همسر پیامبر(ص) نقل نموده است که «نزلت هذه الآیه فی بیتی (انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا) و کان فی البیت علی و فاطمه و الحسن و الحسین»<ref>تاریخ | # ام‌سلمه همسر پیامبر(ص) نقل نموده است که «نزلت هذه الآیه فی بیتی (انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا) و کان فی البیت علی و فاطمه و الحسن و الحسین»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ بغداد|نام=احمد بن علی|نام خانوادگی=خطیب بغدادی|جلد=9|صفحه=128}}</ref> می‌گوید: این آیه در خانه من نازل شد در حالی که داخل خانه [[امام علی(ع)|علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه(س)|فاطمه(س)]] و [[امام حسن(ع)|حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)|حسین(ع)]] حضور داشتند. سپس می‌گوید: من کنار در خانه بودم، به پیامبر(ص) عرض کردم وضعیت من چگونه است؟ فرمود: شما در نیکی هستی و پایان خوشی داری. | ||
# جابر بن عبدالله انصاری نیز نقل می‌کند وقتی آیه «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» نازل شد، جز علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) کسی در آن خانه نبود.<ref> | # جابر بن عبدالله انصاری نیز نقل می‌کند وقتی آیه «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» نازل شد، جز علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) کسی در آن خانه نبود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسير نور الثقلين|سال=1415|نام=عبد علی بن جمعه|نام خانوادگی=عروسی حویزی|ناشر=قم، اسماعیلیان|جلد=4|صفحه=277}}</ref> | ||
طبق این احادیث، معلوم می‌شود مراد از اهل بیت، عده خاصی از بستگان رسول خداست که این آیه در شأن آنان نازل شده است، یعنی علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) که در زمان نزول این آیه کنار پیامبر(ص) حضور داشتند. البته این احادیث بیان‌گر شأن نزول آیه است و مصادیق اهل بیت را در پنج نفر منحصر نمی‌کند، بلکه گویای مصادیق آیه هنگام نزول آن است. لذا پیامبر اکرم(ص) این موضوع را توسعه داده و اصطلاح «اهل البیت» را در مورد دوازده نفر از امامان معصوم(ع) به کار برده است و مردم را به پیروی از آنان فرا خواند. احادیث «[[حدیث ثقلین|ثقلین]]» و «[[حدیث سفینه|سفینه]]»، بیان‌گر استمرار حضور اهل بیت در کنار قرآن به عنوان جریان ثابت و مداومی است که امر امامت و رهبری مردم را تا قیامت بر عهده دارند و هیچ‌گاه این دو از هم جدا نمی‌شوند. | طبق این احادیث، معلوم می‌شود مراد از اهل بیت، عده خاصی از بستگان رسول خداست که این آیه در شأن آنان نازل شده است، یعنی علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) که در زمان نزول این آیه کنار پیامبر(ص) حضور داشتند. البته این احادیث بیان‌گر شأن نزول آیه است و مصادیق اهل بیت را در پنج نفر منحصر نمی‌کند، بلکه گویای مصادیق آیه هنگام نزول آن است. لذا پیامبر اکرم(ص) این موضوع را توسعه داده و اصطلاح «اهل البیت» را در مورد دوازده نفر از امامان معصوم(ع) به کار برده است و مردم را به پیروی از آنان فرا خواند. احادیث «[[حدیث ثقلین|ثقلین]]» و «[[حدیث سفینه|سفینه]]»، بیان‌گر استمرار حضور اهل بیت در کنار قرآن به عنوان جریان ثابت و مداومی است که امر امامت و رهبری مردم را تا قیامت بر عهده دارند و هیچ‌گاه این دو از هم جدا نمی‌شوند. | ||