پیش نویس:دلبسته نشدن به دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

پیش نویس:دلبسته نشدن به دنیا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۳

۱٬۳۶۷ بایت حذف‌شده ، دوشنبهٔ ‏۱۸:۴۳

بدون خلاصۀ ویرایش

R.bahmani

trustworthy

۷۷

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 {{پاسخ}}
-== مقدمه ==
+'''[[دنیا]]''' به‌معنای دوره زندگی هر انسان تا پیش از [[مرگ]] است و دوستی آن منشأ همۀ خطاها معرفی شده است. این دوستی، شامل [[حب مال]]، مقام، برتری‌جویی، تن‌پروری و غیره است و گاه چنان طوفانی در روح [[انسان]] ایجاد می‌کند که موجب می‌شود انسان [[حیات دنیا]] را بر [[آخرت]] مقدم دارد. دنیادوستی پیامدهای سوئی دارد مانند: فراموشی [[یاد خدا]]؛ غفلت از آخرت و آلودگی به انواع [[گناهان]. لذا برای رهایی از آن راهکارهایی بیان شده است مانند: اندیشیدن درباره [[ماهیت دنیا]] و توجه به زودگذر بودن آن؛ یاد مرگ و توجه به آخرت؛ افزایش [[ایمان]] و [[تقوا]] و غیره.
-دوستی [[دنیا]] منشأ همۀ خطاها معرفی شده است.<ref>{{عربی|حب الدنیا رأس کل خطیئه}}؛ مصباح الشریعة، ص ۱۳۸، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۰۰ق.</ref> دوستی دنیا، اعم از [[حب مال]]، مقام، برتری‌جویی، تن‌پروری، انتقام‌جویی و مانند اینها، گاه چنان طوفانی در روح [[انسان]] ایجاد می‌کند که موجب می‌شود انسان [[حیات دنیا]] را بر [[آخرت]] مقدم دارد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۰۶ ـ ۴۰۷، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.</ref> اما باید توجه داشت که در بیان [[قرآن]] و [[روایات]]، دنیا به دو قسم تقسیم شده است: [[دنیای مذموم]] و [[دنیای ممدوح]]. گاهی [[زندگی]] دنیا به «لهو و لعب» توصیف شده<ref>{{قرآن|و ما الحیاة الدنیا الا لعب و لهو}}، زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست». انعام، ۳۲.</ref> و عامل غرور و فریب دانسته شده است<ref>لقمان، ۳۳؛ حدید، ۲۰؛ آل عمران، ۱۸۵؛ انعام، ۷۰؛ جاثیه، ۳۵؛ آل عمران، ۱۹۶.</ref> و گاهی اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصت‌های دنیایی، با بصیرت و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایه‌هایی می‌شوند که خدا آنها را از مؤمنان می‌خرد و بهشت جاودان و سعادت ابدی به آنها می‌بخشد.<ref>سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص ۳۵۲، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.</ref> آن‌گونه که [[حضرت علی(ع)]] فرمود: «دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود».<ref>{{عربی|الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها}}، نهج البلاغة، ص ۵۵۷، حکمت ۴۶۳.</ref>
 == معناشناسی ==