automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
قرآن چه چیزهایی را موجب آرامش قلب و روح انسان میداند؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}درباره مسئله آرامش انسان، آیات و روایات فراوان سفارش شده است: | ||
درباره مسئله آرامش انسان، آیات و روایات فراوان سفارش شده است: | |||
۱. از جمله مهمترین آیهای که به عنوان آرام بخش روح و جان آدمی از آن سخن به میان میآورند، آیهٔ «تطمئن قلوب» است. میفرماید: {{قرآن|الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ}}<ref>رعد/ ۲۸.</ref> «همان کسانی که ایمان آوردهاند و دلهایشان به یاد خدا آرام میگیرد. آگاه باشید که دلها فقط به یاد خدا آرام میگیرد.» | ۱. از جمله مهمترین آیهای که به عنوان آرام بخش روح و جان آدمی از آن سخن به میان میآورند، آیهٔ «تطمئن قلوب» است. میفرماید: {{قرآن|الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ}}<ref>رعد/ ۲۸.</ref> «همان کسانی که ایمان آوردهاند و دلهایشان به یاد خدا آرام میگیرد. آگاه باشید که دلها فقط به یاد خدا آرام میگیرد.» | ||
خط ۱۶: | خط ۱۱: | ||
۳. {{قرآن|إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِمِ الصَّلاه لِذِکْرِی}}<ref>طه/ ۱۴.</ref> در خطاب به حضرت موسی(ع) فرمود «من پروردگار توأم جز من کسی نیست، پس مرا عبادت کن و نماز را به خاطر من برپا دار. | ۳. {{قرآن|إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِمِ الصَّلاه لِذِکْرِی}}<ref>طه/ ۱۴.</ref> در خطاب به حضرت موسی(ع) فرمود «من پروردگار توأم جز من کسی نیست، پس مرا عبادت کن و نماز را به خاطر من برپا دار. | ||
== عوامل آرامش از دیدگاه قرآن == | |||
۱. حس ایمان: انسان مؤمن که بنیانهای اعتقادی خویش را مستحکم و خلل ناپذیر بنا نهاده و در مقام عمل تنها به انجام تکالیف الهی نظر دارد، هیچگاه هراس و اندوهی به قلبش راه نمییابد؛ زیرا نه خود را مالک ثروت و نه صاحب اختیار در تصمیمگیریها میبیند؛ بلکه او تنها امانت دار در برابر خداوند بر زمین بوده و موظف به شناخت خیر و شر بر اساس دستورات خداوند است؛ اما انسان بی ایمان از این پشتوانه مستحکم روحی و روانی محروم است و تنها و سرگردان در زمین رها میماند: {{قرآن|ذلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْکافِرِینَ لا مَوْلی لَهُم}}<ref>محمد / ۱۱.</ref> چرا که خدا سرپرست کسانی است که ایمان آوردهاند، ولی کافران را سرپرست]و یاوری[ نیست... | |||
۱. حس ایمان: انسان مؤمن که بنیانهای اعتقادی خویش را مستحکم و خلل ناپذیر بنا نهاده و در مقام عمل تنها به انجام تکالیف الهی نظر دارد، هیچگاه هراس و اندوهی به قلبش راه نمییابد؛ زیرا نه خود را مالک ثروت | |||
۲. یاد خدا: {{قرآن|أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئـِنُّ الْقُلُوبُ}}<ref>رعد / ۲۸.</ref> | ۲. یاد خدا: {{قرآن|أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئـِنُّ الْقُلُوبُ}}<ref>رعد / ۲۸.</ref> | ||
۳. تقوا توکل: {{قرآن|... وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لاَ یَحْتَسِبُ وَ مَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَـلِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْء قَدْرًا}}<ref>طلاق، ۳–۲.</ref> و هر کس از خداوند پروا کند]خدا[ برای او راه بیرون شدنی قرار میدهد، و از جایی که حسابش را نمیکند، به او روزی میرساند و هر کس بر خدا اعتماد کند او برای وی بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستی خدا برای هر چیزی اندازه ای مقرّر کرده است.» | ۳. تقوا و توکل: {{قرآن|... وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لاَ یَحْتَسِبُ وَ مَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَـلِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْء قَدْرًا}}<ref>طلاق، ۳–۲.</ref> و هر کس از خداوند پروا کند]خدا[ برای او راه بیرون شدنی قرار میدهد، و از جایی که حسابش را نمیکند، به او روزی میرساند و هر کس بر خدا اعتماد کند او برای وی بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستی خدا برای هر چیزی اندازه ای مقرّر کرده است.» | ||
۴. توبه: بازگشت مستمر انسان به سوی خداوند موجب تخلیه روانی از فشار احساس گناه شده و حالت پاکی و طهارت نخستین را به او بازمیگرداند. اعتقاد انسان با ایمان به فضل و رحمت بیکران خداوند و امکان محو شدن تمام و کمال همه گناهان در نهاد او آرامش بیکران میآفریند: {{قرآن|قُلْ یَـعِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَه اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ}}<ref>زمر، ۵۳</ref> بگو: ای بندگان من که بر سر خویشتن زیاده روی داشتهاید، از رحمت خدا نومید نشوید. درحقیقت خدا همه گناهان را میآمرزد که او خود آمرزنده مهربان است. | ۴. توبه: بازگشت مستمر انسان به سوی خداوند موجب تخلیه روانی از فشار احساس گناه شده و حالت پاکی و طهارت نخستین را به او بازمیگرداند. اعتقاد انسان با ایمان به فضل و رحمت بیکران خداوند و امکان محو شدن تمام و کمال همه گناهان در نهاد او آرامش بیکران میآفریند: {{قرآن|قُلْ یَـعِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَه اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ}}<ref>زمر، ۵۳</ref> بگو: ای بندگان من که بر سر خویشتن زیاده روی داشتهاید، از رحمت خدا نومید نشوید. درحقیقت خدا همه گناهان را میآمرزد که او خود آمرزنده مهربان است. | ||
خط ۲۸: | خط ۲۲: | ||
۵. صبر: بردباری به تقویت شخصیّت و افزایش توانایی انسان در برابر سختیها و بارهای سنگین زندگی انجامیده و اعتدال روانی انسان را حفظ میکند از این روی خداوند به یاری جستن از صبر و نماز در مشکلات زندگی دعوت کرده است: {{قرآن|یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَوه إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّـبِرِینَ}}<ref>بقره، ۱۵۳</ref> ای کسانی که ایمان آوردهاید از شکیبایی و نماز یاری جویید؛ زیرا خدا با شکیبایان است.» | ۵. صبر: بردباری به تقویت شخصیّت و افزایش توانایی انسان در برابر سختیها و بارهای سنگین زندگی انجامیده و اعتدال روانی انسان را حفظ میکند از این روی خداوند به یاری جستن از صبر و نماز در مشکلات زندگی دعوت کرده است: {{قرآن|یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَوه إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّـبِرِینَ}}<ref>بقره، ۱۵۳</ref> ای کسانی که ایمان آوردهاید از شکیبایی و نماز یاری جویید؛ زیرا خدا با شکیبایان است.» | ||
۶. نماز و نیایش: پیامبر گرامی اسلام ( | ۶. نماز و نیایش: پیامبر گرامی اسلام (ص) به هنگام سختیها برای کسب آرامش به نماز پناه میبرد. اساساً دعا و نیایش به درگاه خدا آرامش گر نگرانی مؤمنان است: «و هر گاه بندگان من از تو درباره من بپرسند،]بگو[من نزدیکم و دعای دعا کننده را ـ به هنگامی که مرا بخواند ـ اجابت میکند، پس]آنان[ باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند، باشد که راه یابند». | ||
با این بیان معلوم میشود که ذکر به معنای یاد کردن است و اختصاصی به نام خاص ندارد و حوزه وسیعی را شامل میشود. از امام محمد باقر(ع) روایت شده که: موسی کلیم از پروردگارش پرسید: آیا تو نزدیکی تا با تو نجوا کنم یا دوری تا تو را ندا کنم؟ خداوند فرمود: أنا جلیسُ من ذکرَی... من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند.<ref>اسکندری، حسین، آیههای زندگی، تهران، ناشر انتشارات سروش، ۱۳۸۱، ص۱۰۵.</ref> و آیات و روایات فراوانی در این زمینه وارد شده است که به علت اختصار از ذکر تمام آنها صرف نظر میشود. | با این بیان معلوم میشود که ذکر به معنای یاد کردن است و اختصاصی به نام خاص ندارد و حوزه وسیعی را شامل میشود. از امام محمد باقر(ع) روایت شده که: موسی کلیم از پروردگارش پرسید: آیا تو نزدیکی تا با تو نجوا کنم یا دوری تا تو را ندا کنم؟ خداوند فرمود: أنا جلیسُ من ذکرَی... من همنشین کسی هستم که مرا یاد کند.<ref>اسکندری، حسین، آیههای زندگی، تهران، ناشر انتشارات سروش، ۱۳۸۱، ص۱۰۵.</ref> و آیات و روایات فراوانی در این زمینه وارد شده است که به علت اختصار از ذکر تمام آنها صرف نظر میشود. | ||
<span></span> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
خط ۵۶: | خط ۳۹: | ||
۵. عباس عزیزی، جامع آیات و احادیث موضوعی نماز، ناشر انتشارات نبوغ تهران، جاول. | ۵. عباس عزیزی، جامع آیات و احادیث موضوعی نماز، ناشر انتشارات نبوغ تهران، جاول. | ||
<span></span> | |||
== منابع == | == منابع == |