trustworthy
۶۶۰
ویرایش
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) |
Mohammad7576 (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در دوران پس از رحلت پیامبر(ص) که حق و حقیقت به فراموشی سپرده شد، تنها سلاح حضرت زهرا(س) در مسیر بصیرت افزایی و روشنگری، گریه و اشک بود. آن حضرت در اشعاری میفرماید: | در دوران پس از رحلت پیامبر(ص) که حق و حقیقت به فراموشی سپرده شد، تنها سلاح حضرت زهرا(س) در مسیر بصیرت افزایی و روشنگری، گریه و اشک بود. آن حضرت در اشعاری میفرماید: | ||
«فَلَأَجْعَلَنَّ الْحُزْنَ بَعْدَکَ مُونِسی* وَ لَأَجْعَلَنَّ الدَّمْعَ فِیکَ وَ | «فَلَأَجْعَلَنَّ الْحُزْنَ بَعْدَکَ مُونِسی* وَ لَأَجْعَلَنَّ الدَّمْعَ فِیکَ وَ شَاحِیَا»؛ بعد از تو حزن و اندوه را مونس خود خواهم ساخت و اشک را اسلحه خود قرار خواهم داد. چه باکی است بر کسی که خاک قبر احمد را بوییده، در تمام زندگی هیچ عطری را نبوید».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مناقب آل ابی طالب (ع)|عنوان کتاب=مناقب آل ابی طالب (ع)|سال=1412|نام=ابن شهر آشوب|نام خانوادگی=مازندرانی|ناشر=دار الأضواء|جلد=1|صفحه=243|مکان=بیروت}}</ref> | ||
در این اشعار، علاوه بر اشاره بر مصیبت رحلت پیامبر تنها و بی یاور شدن و روبرویی با فرومایگان را جز مصائب خویش دانسته که برای آن گریه میکند و تنها اسلحه خویش را گریه خویش بیان میدارد. | در این اشعار، علاوه بر اشاره بر مصیبت رحلت پیامبر تنها و بی یاور شدن و روبرویی با فرومایگان را جز مصائب خویش دانسته که برای آن گریه میکند و تنها اسلحه خویش را گریه خویش بیان میدارد. |