گریه حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

مطلب قابل توجه دیگر این است که گریه در فراق عزیزان خود جایگاه خاصی دارد و از استثنائی برخوردار است، آن چنانکه روایت است روزی یک زن به دنبال جنازه یکی از خویشان خود می رفت و بی تابی می کرد. عمر به او نهیب زد که برگردد اما رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: او را به حال خود بگذار دلش داغدار است و چشم گریان و عهد (ش به مرده) نزدیک.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مسئله حجاب|عنوان کتاب=مسئله حجاب|سال=|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|صفحه=212|مکان=قم}}</ref> و نیز امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرموده اند: انما تحتاج المرأه فی الماتم الی النوح لتسیلَ دمعها: زن در ماتم نیاز به نوحه و شیون دارد تا اشک هایش را بریزید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=العروة الوثقی|عنوان کتاب=العروة الوثقی|سال=1417|نام=سید محمد کاظم|نام خانوادگی=طباطبایی یزدی|ناشر=جامعه مدرسین|جلد=1|صفحه=33|مکان=قم}}</ref> چون این عمل از بار سنگین سختی ها او می کاهد.

توجه به این نکته هم ضروری است، که گریه حضرت زهرا در مصیبتی بوده است که بزرگتر از آن مصیبتی نبوده و عظمت آن آسمانیان را به شیون آورده بود. امام باقر ـ علیه السّلام ـ در جایی دیگر می فرماید، اگر مصیبتی بر خودت یا مالت یا فرزندت پیش آمد، مصیبت رحلت پیامبر خدا را بیاد آر، همانا خلائق مصیبتی (عظیم تر) از آن هیچوقت ندیده اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافی، تصحیح علی اکبر غفاری، ج 5، ص 528،|عنوان کتاب=کافی، تصحیح علی اکبر غفاری|سال=1367|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|ناشر=انتشارات دارالکتب الاسلامیه|جلد=3|صفحه=220|مکان=تهران}}</ref>

اما نکته مهمتر از همه اینکه، حضرات چهارده معصوم که از هرگونه خطا و عیبی منزه هستند، الگوی تمامی رفتارهای ما می باشند و ما باید اعمال خود را با اعمال و فرمایشات آنها بسنجیم و حضرت زهرا نیز از جمله معصومین هستند که باید به ایشان اقتدا نمود. از این روست که فقهای عظام وقتی می خواهند به جایز بودن گریه بر مرده فتوا بدهند از جمله دلایلی که برای آن می آورند گریه حضرت زهرا در رحلت پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=التنقیح|عنوان کتاب=التنقیح|سال=1414|نام=ابوالقاسم|نام خانوادگی=خوئی|ناشر=مدرسه دارالعلم|جلد=9|صفحه=228|مکان=قم}}</ref>