automoderated
۱٬۲۷۴
ویرایش
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت آمده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بینیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | «کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت آمده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بینیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | ||
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر میشود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار میرود و قرآن را که با وصف کریم میآورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه= | اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر میشود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار میرود و قرآن را که با وصف کریم میآورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ | ||
| ترجمه = که آن، قرآن کریمی است | |||
| سوره = واقعه | |||
| آیه = ۷۷ | |||
}}<ref>ر. ک. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref> | |||
بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت میباشد، کریم نامیده شده است. | بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت میباشد، کریم نامیده شده است. |