صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

«مجيد» از ريشه «مجد» به معناي بزرگواري آمده كه از كثرت خير و فضل ناشي مي‌شود، راغب اصفهانی در مفردات مي‌گويد: [[خدا]] را در اثر كثرت فضل «مجيد» مي‌گويند: {{قرآن|قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَه اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ|ترجمه=گفتند: آيا از فرمان خدا تعجب ميكنى‏؟! اين رحمت خدا و بركاتش بر شما خانواده است‏؛ چرا كه او ستوده و والا است‏!|سوره=هود|آیه=73}}، قرآن نيز در دو جا با وصف «مجيد» آمده است:

*{{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=1}}

مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آنست<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذيل ماده «مجد».</ref> به سبب آنكه محتوي قرآن عظيم و گسترده و معانيش بلند و پر مايه در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ، احكام و سنن مي‌باشد.<ref>. مكارم شيرازي، ناصر، تفسيرنمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref>

بنابراين چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به اين کتاب مجيد گفته و چون داراي شرافت و عزت مي باشد ،کريم ناميده شده است.

==منابع==

<references />