آگاهی امام حسین(ع) از سرانجام قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام معصوم]] علاوه بر علم عادی که برای نوع بشر قابل تحصیل است از [[علم لدنی]] و خدادادی (علم غیب) نیز بهره‌مند است. امام به حسب بالا بودن رتبه وجودی و به لطف و اذن الهی به سرچشمه [[علم خداوند]] متصل است و از حقایق و حوادث عالم، آگاه می‌باشد. [[امام رضا(ع)]] در ضمن حدیثی مفصل درباره امامت فرمودند: «هنگامی که خداوند متعال کسی را به عنوان امام برای مردم برمی‌گزیند به او سعه صدر، عطا می‌کند، چشمه‌های حکمت را در دلش قرار می‌دهد و علم را به وی الهام می‌کند تا برای جواب از هیچ سؤالی درنماند و در تشخیص حق، سرگردان نشود پس او معصوم و مورد تأیید و توفیق الهی بوده و از خطاها و لغزش‌ها در امان خواهد بود …».<ref>اصول کافی، جلد ۱، صفحه ۲۰۳–۱۹۸.</ref>

[[امام باقر(ع)]] در تفسیر این آیه {{قرآن|إِلاَّ مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً}}<ref>جن/ ۲۷.</ref> فرمودند: «رصد» یعنی یا دگیری از نبی و قول خداوند «من بین یدیه» یعنی در قلب پیامبر، الهام را القاء می‌کند تا این که نبی بداند رسالت‌های پروردگارش را ابلاغ کرده و علی - علیه السلام ـ احاطه دارد بر آنچه از علم نزد پیامبر، موجود است.

امام باقر(ع) در توضیح {{قرآن|واحصی کل شیء عدداً}}<ref>جن/۲۸</ref> فرمودند: علم گذشته و آینده تا روز قیامت نزد معصوم می‌باشد حتی هر انسانی را با اسم و نسب می‌شناسد و این که چه کسی به مرگ طبیعی می‌میرد و چه کسی کشته می‌شود و این که چه کسی اهل بهشت و چه کسی اهل آتش می‌باشد.<ref>رجب برسی، حافظ، مشارق انودر القین، انتشارات شریف رضی، ۱۴۲۲ هجری، ص۲۶۷، ج۱.</ref>

با این بیان هرگز نمی‌توان گفت [[امام حسین(ع)]] از فرجام قیام [[کربلا]]، آگاه نبود بلکه به یقین امام حسین(ع) بیشتر از هر کس از فرجام آگاه بوده است. استاد رسول جعفریان در این باره می‌نویسد: «از مسائلی که در بُعد تاریخی حماسه عقیدتی کربلا، سهم به سزایی دارد، مسئله «غیب» است. … در این زمینه روایات بسیاری وجود دارد که در بیشتر آن‌ها آمده است که [[رسول خدا(ص)]] از شهادت امام حسین(ع) خبر داده بودند. علامه امینی بخشی از این نقل‌ها را در کتاب «سیرتنا و سنتنا» فراهم آورده‌اند. کتاب‌های [[اهل سنت]] مملو از این اخبار و آثار است.<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(ع) ، انتشارات انصاریان، چاپخانه نگین، چاپ پنجم، صفحه ۲۱۸. به نقل از عبرات المصطفین، محمودی، محمد باقر، جلد ۱.</ref>

در خبر دیگری آمده است، که امام حسین(ع) در مکه فرمودند: «من جدّم را در خواب دیدم، به من دستوری داد که برای اجرای آن می‌روم. امام در نامه ای برای سعید بن عاص، با ا ستناد به همین خواب، نوشتند: «تو را از نکته ای آگاه کنم که من جد خود را در خواب دیده‌ام. او به من خبری داده که من به دنبال آن هستم.<ref>تاریخ طبری، جلد ۴، صفحه ۲۹۱ و ترجمه الامام حسین(ع) صفحه ۲۰۲.</ref>در روایت دیگری آمده است که چون امام به کربلا رسید، فرمود پدرم در حین رفتن به صفّین از این‌جا عبور کرد که من با او بودم. اسم این محل را پرسید و به او گفتند، فرمود: این‌جا محل فرود آن‌ها و ریختن خون‌هایشان است. در این باره از او پرسش کردند، گفت: جمعی از اهل بیت در این‌جا فرود خواهند آمد.<ref>تاریخ طبری، ج4، ص291، به نقل از اخبار الطوال، صفحه ۲۵۳.</ref>

  | نمایه =