الذريعة إلی مكارم الشريعة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''الذّریَعة الی مکارم‌الشّریعة''' اثر راغب اصفهانی از کتاب‌های مشهور و تأثیرگذار اخلاقی در تمدن اسلامی شمرده می‌شود.

الذّریَعة الی مکارم‌الشّریعة، کتابی در اخلاق اسلامی به عربی اثر ابوالقاسم حسین‌بن محمدبن مفضّل، مشهور به راغب اصفهانی(متوفی ۵۰۲) است. این اثر از کتاب‌های مشهور و تأثیرگذار اخلاقی در تمدن اسلامی شمرده می‌شود. در انتساب این کتاب به راغب هیچ تردیدی نیست، زیرا خودش در المفردات به آن اشاره و استناد کرده‌است. موضوع اصلی الذریعة وضع قوانینی است به‌منظور آماده ساختن شخص برای هدفی که برای آن خلق شده‌است یعنی خلافت الهی. راغب هدف خود از تألیف این اثر را فراهم‌کردن وسیله‌ای دانسته است برای رسیدن به مکارم شریعت و بیان چگونگی دستیابی انسان به مرتبه عبودیت و فراتررفتن از آن و وصول به مقام خلافت الهی.<ref>احمدنژاد، امیر، «الذریعة الی مکارم الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۸، ذیل مدخل.</ref>

 

 

روش راغب در تبیین مطالب اخلاقی، روشی نیمه‌برهانی ـ نیمه‌اقناعی است، به این معنی که گاه از استدلالات عقلی استفاده کرده و گاه هم از تشبیهات و آیات برای اقناع مخاطب بهره برده‌است. راغب در مقدمه کتاب، «مکارم شریعت» را صفاتی در آدمی دانسته‌است نظیر حکمت، جود و حلم که خداوند را نیز با آن صفات و چیزی بیشتر از آنها می‌توان وصف کرد و آدمی با کسب آنها استحقاق خلافت الهی می‌یابد. راغب در جایی دیگر از کتاب مراد خود را از مکارم شریعت، حکمت و برپاداشتن عدالت در بین مردمان، حلم، احسان و فضل دانسته که مقصود از آنها رسیدن به بهشت و جوار پروردگار است. راغب «عبادت» را اعمّ از «مکرمت» دانسته و انجام‌دادن وظایف عبادی را مقدّم بر تحصیل مکارم شریعت تلقی کرده‌است.<ref>احمدنژاد، امیر، «الذریعة الی مکارم الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۸، ذیل مدخل.</ref>

در این کتاب از فلاسفه یونان تأثیر پذیرفته است اما محتوای کلی آن، دینی و قرآنی است و در آن اخلاق فلسفی و قرآنی با هم آمیخته شده است.<ref>مسعودی‌نیا، سمیه، و حسن احمدی‌زاده، «بازخوانیِ اخلاق آموزگاری در میزان العمل غزالی، در پرتو الذریعهٔ راغب اصفهانی»، تأملات فلسفی، شماره ۲۹، پاییز و زمستان ۱۴۰۱ش، ص۲۶۷.</ref> راغب را از کسانی دانسته‌اند که متأثر از فیلسوفان یونان باستان بوده ولی تلاش داشته‌اند که اخلاق فلسفی آنها را با آموزه‌های دینی مخلوط کنند و یک نظام اخلاقی تلفیقی (فلسفی-دینی) ارائه نمایند. راغب به خوبی، اخلاق فلسفی و قرآنی را به هم آمیخته است.<ref>اترک، حسین، «پیوند اخلاق فلسفی و دینی در الذریعه راغب اصفهانی»، تأملات اخلاقی، شماره۱، بهار ۱۳۹۹ش، ص۱۱.</ref>  

یکی از ابتکارات مهم راغب در این کتاب که ناشی از بهره‌گیری وی از قرآن کریم است، افزوردن فضایل دینی به فضایل چهارگانه اصلی فلسفی یعنی حکمت، عفت، شجاعت و عدالت است. وی چهار فضیلت هدایت، رشد، تسدید و تأیید را به عنوان فضایل توفیقی بر آنها می‌افزاید. به عقیده راغب، هیچ‌کس، راهی به هیچ‌یک از فضایل ندارد مگر به هدایت الهی و رحمت او.<ref>اترک، حسین، «پیوند اخلاق فلسفی و دینی در الذریعه راغب اصفهانی»، تأملات اخلاقی، شماره۱، بهار ۱۳۹۹ش، ص۱۱.</ref>

گفته شده غزالی(۴۵۰ — ۵۰۵ ه‍.ق)، متکلم، فقیه و صوفی ایرانی، همیشه نسخه‌ای از آن را همراه داشته و آن را نیکو می‌شمرده‌است. غزالی را در کتاب‌هایش از جمله احیاء علوم‌الدین تأثیر پذیرفته‌ از الذریعة دانسته‌اند. از شباهت لفظی و معنایی درخور توجه میزان‌العمل غزالی با الذریعة سخن گفته شده است. از مقایسه این دو کتاب و مشابهت فراوان آنها چنین نتیجه گرفته‌ شده که گویا غزالی الذریعة راغب را از حفظ بر شاگردانش املا می‌کرده و آن را به‌مثابه میزان عمل به آنها می‌شناسانده، اما به‌سبب اشتباه مریدان این کتاب با عنوان میزان‌العمل به خود او منسوب شده‌است.<ref>احمدنژاد، امیر، «الذریعة الی مکارم الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۸، ذیل مدخل.</ref> گفته شده غزالی در دوران تحول و شوریدگی خود انس شدیدی با کتاب الذریعهٔ راغب اصفهانی داشته است.<ref>سروش، عبدالکریم، «احیاء علوم الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ذیل مدخل.</ref>