عقل از دیدگاه وهابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن تیمیه رهبر فکری وهابیت عقل را عنصر مستقل در درک احکام نمی‌شناسد و معتقد است که تمام احکام در کتاب و سنّت آمده است. او می‌گوید کسانی که ادّعای تمجید از عقل دارند، در حقیقت ادّعای تمجید از بتی دارند که آن را عقل نامیده‌اند.<ref>ابن تیمیه، موافقه صحیح المنقول لصریح المعقول، بیروت، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م ج۱، ص۲۱.</ref> و می‌گوید هرگز عقل به‌تنهایی در هدایت و ارشاد کافی نیست، وگرنه خداوند رسولان را نمی‌فرستاد. ابن تیمیه در جای دیگر عقل صریح را می‌پذیرد و می‌گوید این نوع عقل با قرآن و سنّت مخالفتی ندارد: «و ما اتفق علیه سلف الأمه و أئمتها، و لیس ذلک مخالفاً للعقل الصریح؛ فإن ما خالف العقل الصریح فهو باطل، و لیس فی الکتاب و السنّه و الإجماع باطل، و لکن فیه ألفاظ قد لایفهمها بعض الناس أو یفهمون منها معنی باطلاً. فالآفة منهم لا من الکتاب و السنّه؛ آنچه سلف و امامان بر آن اتفاق دارند، مخالف عقل صریح نیست. آنچه مخالف عقل صریح باشد، باطل است و در کتاب و سنّت هیچ امر باطلی وجود ندارد، و لکن در آنها الفاظی وجود دارد که بعضی از مردم معنایشان را نمی‌فهمند یا از آنها معنای باطلی می‌فهمند. در این موارد اشکال از مردم است، نه از کتاب و سنّت.<ref>دکتر عبد القادر بن محمد عطا صوفی، المفید فی مهمات التوحید، دار الاعلام، چ۱، ۱۴۲۲–۱۴۲۳ق، ص۲۷.</ref>

ابن تیمیه از نقل در برابر عقل دفاع می‌کند، بر مباحث نظری و انتزاعی عقلی می‌تازد و آن‌ها را بی‌فایده یا مضرّ قلمداد می‌کند. این مسئله تا جایی است که برخی از سلفیان معاصر حتی از به کار بردن لفظ «عقل» ابا دارند و معتقدند که عقل از کلماتی است که متکلمان و فلاسفه آن را ساختند و حال آن که هیچ نصی در کتاب و سنت درباره عقل نیامده است.<ref>ابی عبدالله عامر عبدالله فالح، معجم الفاظ العقیده، با مقدمه ابن جبر بن وهابی، ص۲۸۴.</ref>

بدین جهت آنان علومی مانند کلام و فلسفه را طرد کرده و ناروا می‌دانند. از این‌روی احمد بن حنبل پس از بیان اینکه ایمان به قدر و روایاتی که در این باره وارد شده واجب است، و هیچ گونه پرسشی در این باره جایز نیست و توصیه می‌کند که نباید درباره چنین مسائلی با کسی به مناظره پرداخت، و نباید علم جدال را آموخت.<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، اصول السنه، نشر دار کنوز اشبیلیا، ۱۴۲۸ق، ص ۵۱–۵۲.</ref>