automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
متولى ما يعنى كسى كه به حفظ ما برپا خاست و همين معناى وكيل بر مال و ثروت مىباشد و گاهى به معناى معتمد و ملجا و توكل و اعتماد و التجا نيز مىآيد و گفتند يعنى كسى كه متكفل ارزاق بندگان است و مصالح ايشان را بر مىآورد و مىفرمايد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ[2] يعنى در امور ما خوب كفيلى است امور را بر مىآورد.<ref>ابن فهد حلی، احمد بن محمد؛ مترجم محمدحسين نائيجي، آداب راز و نياز به درگاه بى نياز (ترجمه عدة الداعى)، تهران، كيا، ۱۳۸۱ش، ص۲۹۶.</ref> | متولى ما يعنى كسى كه به حفظ ما برپا خاست و همين معناى وكيل بر مال و ثروت مىباشد و گاهى به معناى معتمد و ملجا و توكل و اعتماد و التجا نيز مىآيد و گفتند يعنى كسى كه متكفل ارزاق بندگان است و مصالح ايشان را بر مىآورد و مىفرمايد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ[2] يعنى در امور ما خوب كفيلى است امور را بر مىآورد.<ref>ابن فهد حلی، احمد بن محمد؛ مترجم محمدحسين نائيجي، آداب راز و نياز به درگاه بى نياز (ترجمه عدة الداعى)، تهران، كيا، ۱۳۸۱ش، ص۲۹۶.</ref> | ||
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روزى كه مى خواستند ابراهيم را به آتش افكنند، او را به سوى آتش بردند. چون چشمش به آتش افتاد، فرمود : خداوند ما را كافى است و او نيكو حمايتگرى است.<ref>المحمدي الري شهري، الشيخ محمد، ميزان الحكمه، ج۱۱، ص۳۱۳.</ref> | |||
گفته شده «وكيل» يعنى «كفيل» بر روزى بندگان و كسى كه به مصالح آنان قيام نموده است.<ref>ابن فهد حلي؛ مترجم حسين غفاري ساروي، آيين بندگى و نيايش (ترجمه عدة الداعى)، قم، بنياد معارف اسلامى، ۱۳۷۵ش، ص۵۸۴.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == |