شیخ عبدالکریم حائری و رضاشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}سؤال: چرا حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی مقابل رضا شاه، نرمی نشان می‌داد، فقط کافی بود در قضیه کشف حجاب یک فتوای جهاد می‌داد تا مردم رضاشاه را نابود کنند، چرا شاه را با القابی همچون «خلد الله ملکه» خطاب کردند؟{{پایان سوال}}

[[پرونده:Haeri 1.png|بندانگشتی|225x225پیکسل|شیخ عبدالکریم حائری]]

[[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] را از عالمانی دانسته‌اند که هیچگاه در مسائل سیاسی فعال نبود اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که در اواخر عمر، ناچار شد به خاطر جایگاهش، در امور سیاسی دخالت کند. مهم‌ترین چالش حائری در آن سال‌ها، نحوه تعامل و مناسباتش با [[رضاشاه]] بود.  

شیخ عبدالکریم معتقد بود گفتار او بر شاه اثر ندارد و تنها سبب می‌شود که شاه کار را سریعتر و شدیدتر به انجام رساند. با این حال، اندک دخالت‌هایی که شیخ در امور سیاسی داشت، بیشتر به اصرار دیگران بود. شیخ به درستی می‌دانست که قدرتی در مقابل شاه ندارد و برخورد با شاه، می‌توانست بقای حوزه علمیه را به خطر اندازد.

 

شیخ عبدالکریم که حاج شیخ نیز خوانده می‌شد، حفظ [[حوزه علمیه قم]] را مهم‌ترین اولویت خود می‌دانست و همین مسئله دلیل اجتناب او از ورود در رویدادهای سیاسی بود. او در [[کشف حجاب|مسئله کشف حجاب]] با اصرار شاگردان و برخی مردم، به شاه تلگراف زد و متذکر شد «اوضاع حاضره که بر خلاف قوانین شرع مقدس و مذهب جعفری(ع) است، موجب نگرانی داعی و عموم مسلمین است». شاه البته کلام شیخ را نپذیرفت و با تندی به آن پاسخ داد.

 

آیت‌ﷲ شیخ عبدالکریم حائری یزدی در سال ۱۳۱۲ش در نامه‌ای به شاه از او خواست در مورد هجوم یهودیان به [[فلسطین]] و [[بیت المقدس]] عکس‌العملی داشته باشد «تا غائله مرتفع گردد».  این حادثه پیش از واقعه کشف حجاب بوده و متن آن با احترام است.

{{درگاه|حوزه و روحانیت}}حائری یزدی را از عالمانی دانسته‌اند که هیچگاه در ‍مسائل سیاسی فعال نبوده، بلکه از حوادث سیاسی گریزان بوده است.<ref>امینی، اهتمام…، ص۱۹۱.</ref> او برای شرکت نکردن در [[مشروطه|داستان مشروطه]]، [[نجف]] را به مقصد [[کربلا]] ترک کرد.<ref>کریمی جهرمی، علی، آیة اللّه مؤسّس: مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری، قم، دارالحکمة، ۱۳۷۲ش، ص۵۵.</ref> شیخ عبدالکریم در اعتراض عالمان شیعه به حضور نیروهای اشغالگر خارجی در سال ۱۳۳۰ق در عراق که از [[نجف]] و [[کربلا]] به [[کاظمین]] رفتند، شرکت نکرد.<ref>نظام الدین زاده، ص۱۵۴–۱۵۵.</ref>

{{جعبه نقل قول|امام خمینی:{{سخ}} «درباره بزرگی او (شیخ عبدالکریم حائری) همین مقدار بس که توانست در آن زمان سخت که رضاشاه تصمیم داشت، حوزه و روحانیت را نابود کند، حوزه‌ها، بلکه روحانیت را حفظ کند و این امانت را به ما داد تا ما به دیگران رد کنیم».<ref>ستوده، امیر رضا، رجب زاده، شهرام، پا به پای آفتاب؛ گفته‌ها و ناگفته‌ها از زندگی امام خمینی(س)، تهران: پنجره، ۱۳۹۱، ج۴، ص۱۶۰</ref>}}اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که حائری در اواخر عمر، ناچار شد به خاطر جایگاه اجتماعی‌اش، در امور سیاسی دخالت کند. مهم‌ترین چالش حائری در آن سال‌ها، نحوه تعامل و مناسباتش با [[رضاشاه]] بود. در دوران سردار سپه بودن رضاخان، روابط نسبتاً خوبی میان این دو برقرار بود.<ref>دولت‌آبادی، ج۴، ص۲۸۹.</ref> از زمان تثبیت سلطنت رضاشاه تا پیش از طرح مسئله [[کشف حجاب]]، مناسبات میان آن‌ها نه حسنه نه تیره بود.<ref>حائری یزدی، مهدی، ص۶۴.</ref> مناسبات آنها پس از کشف حجاب به کلی قطع شد.<ref name=":4" />

شیخ عبدالکریم معتقد بود گفتار او بر شاه اثر ندارد بلکه او کار را شدیدتر می‌کند. نقل شده [[آیت الله سیدمحمدتقی خوانساری]] خطاب به شیخ گفت: می‌دانید که پهلوی می‌خواهد ایران را نصرانی کند؟! آیت‌الله حائری: می‌دانم، ولی شما می‌خواهید که من کاری کنم که او زودتر چنین بکند.<ref name=":2">عفتی، قدرت‌الله، «[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/130/6200/65835/آیت-الله-مؤسس،حائری-یزدی،-شیخ-عبدالکریم آیت الله مؤسس،حائری یزدی، شیخ عبدالکریم]»، سایت حوزه، تاریخ بازدید:۱۰آذر ۱۴۰۱ش.</ref>  

حفظ [[حوزه علمیه قم]] را مهم‌ترین اولویت شیخ عبدالکریم حائری دانسته‌اند که دلیل اجتناب او از ورود در رویدادهای سیاسی، همین مسئله بوده است. به نظر محققان، حائری آگاهانه به مسائل مرتبط با حکومت وارد نمی‌شد؛ زیرا بر این باور بود که موضع‌گیری در برابر رضاشاه در آن اوضاع، نتیجه‌ای جز برچیده شدن حوزه نخواهد داشت.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲–۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۹–۳۰، ۵۳–۵۴؛ امینی، اهتمام…، ص۱۹۸.</ref>

[[آیت‌الله مرعشی نجفی]] از مراجع تقلید شیعه و از شاگردان آیت‌الله حائری معتقد بود «آن شداید و کوران‌هایی که در دوره آن پهلوی (رضاشاه) پیش آمد همه را با حُسن خُلق و کفایت نگهداری کرد، حوزه و اهل علم را نگهداری کرد.»<ref name=":0">«[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/11/10/2653382/تلگرافِ-توهین-رضاشاه-به-آیت-الله-حائری-در-ماجرای-کشف-حجاب-مرجعی-که-بخاطر-اعمال-رضاخان-دِق-کرد تلگرافِ توهین رضاشاه به آیت‌الله حائری در ماجرای کشف حجاب]»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ بازدید:۳ آذر ۱۴۰۱ش.</ref>

از [[امام خمینی]] درباره اهمیت کار حاج شیخ عبدالکریم نقل شده که «اگر مرحوم حاج شیخ در حال حاضر بودند، کاری را انجام می‌دادند که من انجام دادم و تأسیس حوزه علمیه در آن روز، از جهت سیاسی، کم‌تر از تأسیس جمهوری اسلامی در ایران امروز نبود».<ref>امام و روحانیت: مجموعه سخنان و دیدگاه‌های امام خمینی درباره روحانیت، تهران: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۳۶۲، ص ۱۷۳</ref>

حائری در ماجرای اجباری شدن سربازی در ایران که مورد مخالفت برخی عالمان شیعه قرار گرفته بود، موافقت کرد.<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ج۴، ص۴۹۷–۴۹۸</ref> اما پس از [[کشف حجاب|واقعه کشف حجاب]] مناسبات میان او و شاه تیره بود. شیخ ابراز مخالفت با شاه را بی‌تاثیر و موجب شدیدتر شدن کار می‌دانست. او در نهایت با اصرار شاگردان و برخی مردم، به شاه تلگراف زد.<ref name=":1">«[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/11/10/2653382/تلگرافِ-توهین-رضاشاه-به-آیت-الله-حائری-در-ماجرای-کشف-حجاب-مرجعی-که-بخاطر-اعمال-رضاخان-دِق-کرد تلگرافِ توهین رضاشاه به آیت‌الله حائری در ماجرای کشف حجاب]»، خبرگزاری تسنیم، تاریخ بازدید:۳ آذر ۱۴۰۱ش.</ref>{{نقل قول|متن تلگراف شیخ عبدالکریم به رضاشاه:{{سخ}}

آیت‌ﷲ شیخ عبدالکریم حائری یزدی در سال ۱۳۱۲ش در نامه‌ای به پادشاه از او می‌خواهد در مورد هجوم یهودیان به [[فلسطین]] و [[بیت‌المقدس]] عکس‌العملی داشته باشد «تا غائله مرتفع گردد» <ref name=":3">منظورالاجداد، مرجعیت در عرصه اجتماع و سیاست، ۱۳۷۹ش، ص۳۵۵.</ref> این حادثه پیش از واقعه کشف حجاب بوده و متن آن کاملا با احترام است. این نامه توسط [[آیت‌ﷲ سید محمد بهبهانی]] برای رضاشاه ارسال شد.