پرش به محتوا

کاربر:Whitenoah91: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''فضیلت زیارت امام حسین (ع) همسو با زیارت کعبه'''
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
کاروان اسرای کربلا در اربعین اول به کربلا بازگشت یا در اربعین دوم؟
آیا زیارت امام حسین(ع) فضیلتی برتر از زیارت خانه خدا دارد؟ آیا این برتری، در راستا و همسوی یکدیگر است یا در عرض هم قرار دارد به شکلی که اگر کسی زیارت امام حسین(ع) انجام داد دیگر نیازی به زیارت خانه خدا ندارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}
آن چه مورد اتفاق همه نويسندگان و علماء مي باشد، ورود جابر بن عبدالله انصاري و عطيه عوفي به کربلا و زيارت قبر حضرت سيد الشهداء(ع) است.
با وجود آنکه در روایات پیرامون وجوب، فضیلت و آثار شگرف دنیوی و اخروی مناسک حج، تأکید فراوانی گردیده، در احادیث، برای سنجیدن ثواب و آثار و فضیلت زیارت امام حسین (ع) از ثواب فریضه حج استفاده شده است.
اما در مورد ورود کاروان اسراي اهلبيت(ع) در بازگشت از شام به کربلا در همان سال و ديدار با جابر اختلاف نظر وجود دارد.<ref>محدثي، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، 1374ش، ص41.</ref>
زیارت امام حسین (ع) باعث زنده ماندن فرهنگ حفظ دین و ارزشمندی دین با همه ابعاد و عرصه‌ها، عقاید و اخلاق و آداب و مناسک و اعمالش می شود. حج که از جمله مناسک و شعائر الهی است، نیز با حفظ دین، حفظ می شود و امت اسلام از برکات آن مستمرا بهره‌مند خواهد شد.  


==نظر علمای متقدم==
==فضیلت زیارت کعبه==
===نظر شیخ صدوق(ره)===
کعبه، خانه خدا و قبله مسلمانان است. زیارت کعبه بر مسلمانان امری واجب و دارای فضیلت بسیاری است.
بنابراين نظر شيخ صدوق(ره) گويا تأييد ورود اهل بيت ـ عليهم السلام ـ در سال نخست به کربلا مي باشد.
«الحسين بن علي بن أحمد الصائغ، عن أحمد الهمداني، عن جعفر بن عبدالله، عن ابن محبوب، عن ابن رئاب، عن محمد بن قيس، عن أبي جعفر محمد بن علي الباقر (ع)، قال رسول الله (ص): ... فانک جئت تسألنی عن حجّک و عمرتک و ما لک فیهما من الثواب؟ فاعلم انّک اذا أنت توجّهتَ الی سبیل الحجّ ثم رکبت راحلتک و مضت بک راحلتک لم تضع راحلتک خفاً ولم ترفع خفاً الّا کتب اللَّه لک حسنة و محا عنک سیئة. فاذا احرمت و لبّیت کتب اللَّه لک بکلّ تلبیة عشر حسنات و محا عنک عشر سیئات. فاذا طفت بالبیت اسبوعاً کان لک بذلک عند اللَّه عزّ وجلّ عهداً و ذکراً یستحیی منک ربک أن یعذبک بعده فاذا صلّیت عند المقام رکعتین کتب اللَّه لک بهما ألفی رکعة مقبولة. فاذا سعیت بین الصفا و المروة سبعة أشواط کان لک بذلک عند اللَّه عزّ وجلّ مثل أجر من حج ماشیاً من بلاده و مثل أجر من اعتق سبعین رقبة مؤمنة. فاذا وقفت بعرفات الی غروب الشمس فلو کان علیک من الذّنوب قدر رمل عالج و زبد البحر یغفرها اللَّه لک. فاذا رمیت الجمار کتب اللَّه لک بکلّ حصاة عشر حسنات تکتب لک لما تستقبل من عمرک. فاذا ذبحت هدیک أو نحرت بدنتک کتب اللَّه لک بکلّ قطرة من دمها حسنة فکتب لک لما تستقبل من عمرک. فاذا طفت بالبیت اسبوعاً للزیارة و صلّیت عند المقام رکعتین، ضرب مَلَک کریم علی کتفیک ثمّ قال: امّا ما مضی فقد غفر لک فاستأنف العمل فیما بینک و بین عشرین و مائة یوم.»<ref>بحارالانوار، ج٩٩، ص٥.</ref>
البته شيخ ابن بابويه (شيخ صدوق(ره)) در «أمالي» خود، اشاره صريح و آشکار نسبت به ورود اهلبيت ـ عليهم السلام ـ در سال اول به کربلا را ندارد. عين عبارت او چنين است: «حارث بن کعب از فاطمه، دختر علي ـ عليه السلام ـ نقل مي کند که: يزيد دستور داد، خانواده حسين ـ عليه السلام ـ را با امام سجاد ـ عليه السلام ـ زنداني کردند. زندان چنان بود که آنان را از گرما و سرما، نگاه نمي داشت تا آن جا که صورت هاي آنان پوست انداخت. در بيت المقدس، هر سنگي که از روي زمين بر مي داشتند، خون تازه در زير آن ديده مي شد. و مردم آفتاب را روي ديوارها چنان سرخ رنگ مي ديدند که گويي بر آنها چادرهاي رنگين کشيده شده بود. اين وضع ادامه داشت، تا زماني که امام سجاد ـ عليه السلام ـ با زنان از شام خارج شدند و سر امام حسين ـ عليه السلام ـ را به کربلا بازگردانيدند».<ref>شيخ صدوق، امالي الصدوق، بيروت، موسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ پنجم، 1400ق، ص142.</ref>
ترجمه:
روشن است که سر امام حسين ـ عليه السلام ـ را تا يک سال به تأخير نينداختند. بنابراين نظر شيخ به سال اول اربعين يا پس از اربعين انصراف دارد.
«ای زائر خانه حق، نزد من آمدی تا از حج و عمره ات و ثوابی که در این دو عمل است از من بپرسی؟ توجه داشته باش هنگامی که در راه حج قرار گرفتی و بر مرکب خود سوار شدی و آن مرکب به راه افتاد، قدمی حرکت نمی کند مگر این که خداوند برای تو حسنه ای ثبت می کند و سیئه ای از پرونده ات محو می‌نماید. و چون احرام بستی و تلبیه گفتی، خداوند مهربان به هر تلبیه ای ده حسنه برایت ثبت می کند، و ده گناه از تو پاک می نماید. و چون هفت مرتبه به طواف برخاستی، بخاطر آن نزد خداوند پیمان و یادی برایت می ماند، که بعد از آن، حضرت حق از عذاب تو حیا می‌کند. و آنگاه که نزد مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجای آوردی، ثواب دو رکعت نماز قبول شده برایت ثبت می‌گردد. به هنگامی‌که هفت مرتبه سعی صفا و مروه نمودی ثواب تو نزد حق همانند کسی است که از شهر خود با پای پیاده به حج آمده و مانند اجر کسی است که هفتاد برده مؤمن در راه خداوند آزاد کرده است! چون تا غروب آفتاب به عرفات وقوف کردی مورد آمرزش حق قرار می گیری گرچه گناهانت به اندازه ریگهای متراکم باشد. و چون رمی جمره نمودی به هر ریگی که می زنی ده حسنه برایت نوشته می‌شود و به اندازه آینده عمرت این ده حسنه بطور مرتب برایت ثبت می‌گردد. و هنگامی که به ذبح گوسفند یا نحر شتر اقدام نمودی به هر قطره خونی که از آن می ریزد، تا پایان عمر پیوسته برای تو ده حسنه نوشته می شود. و چون هفت بار بعنوان طواف زیارت به دور خانه حق بگردی و نزد مقام دو رکعت نماز بجای آوری فرشته‌ای کریم بر دو شانه ات می‌زند سپس می‌گوید: آنچه بر تو گذشت آمرزیده شد، هم اکنون تا صد و بیست روز عمل را از سر بگیر که گناهی بر تو نیست!»
<ref>www.houzah.net</ref>  


===نظر شیخ مفید(ره)===
==فضیلت زیارت امام حسین (ع)==
اما درباره نظر شيخ مفيد(ره)، تقريباً عبارتي صريح وجود دارد که ورود اهلبيت ـ عليهم السلام ـ در سال نخست را تأييد نمي کند؛ شيخ در وقايع ماه صفر مي نويسد: «در روز بيستم صفر، حرم حضرت ابي عبدالله ـ عليه السلام ـ رجوع کردند از شام به مدينه، و در همان روز جابر بن عبدالله به جهت زيارت امام حسين ـ عليه السلام ـ به کربلا آمد و اول کسي است که امام ـ عليه السلام ـ را زيارت کرد».<ref>شيخ مفيد، مصنفات الشيخ المفيد، قم، کنگره جهاني هزاره شيخ مفيد، چاپ اول، 1413ق، ج7 (مسار الشيعه)، ص46.</ref>
در بسیاری از روایات، زیارت امام حسین (ع) برتر از زیارت خانه خدا دانسته شده است.
بر اساس اين قرينه که جابر به کربلا رفته خاندان امام هم رفته اند چون در آن زمان شهري به نام کربلا نبود بلکه در مسير راه نام يک دشت بود که براي توقف هيچ مانعي نبود.
حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْن عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‌ كَمْ حَجَجْتَ قُلْتُ تِسْعَةَ عَشَرَ- قَالَ فَقَالَ أَمَا إِنَّكَ لَوْ أَتْمَمْتَ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ حِجَّةً لَكُنْتَ كَمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع.
نکته قابل توجه در عبارت فوق، کلمه «رجوع» است؛ يعني اهل بيت ـ عليهم السلام ـ در روز بيستم صفر از شام خارج شدند. و ديگر اينکه از شام به طرف مدينه، نه کربلا. بدين ترتيب حضور اهل بيت ـ عليهم السلام ـ در سال اول اربعين در کربلا تأييد نمي شود.
<ref>کامل الزیارات، ج۲، ص۱۶۲.</ref>
از طرف ديگر در کتاب الارشاد، شيخ در حوادث شام و حضور اهلبيت ـ عليه السلام ـ در نزد يزيد مي نويسد: «يزيد از کار خود پشيمان و نعمان بن بشير را ملامت و دستور داد که زنان را آماده حرکت کند به طرف مدينه».<ref>شيخ مفيد(ره)، الارشاد، قم، کنگره جهاني هزاره شيخ مفيد، چاپ اول، 1413ق، ج2، ص122.</ref>  
در برخی روایات، برای سنجش میزان ثواب زیارت امام حسین(ع)، از مقیاس ثواب حج استفاده شده است.
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع زَائِراً عَارِفاً بِحَقِّهِ غَيْرَ مُسْتَكْبِرٍ وَ لَا مُسْتَنْكِفٍ قَالَ يُكْتَبُ لَهُ أَلْفُ حِجَّةٍ وَ أَلْفُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ إِنْ كَانَ شَقِيّاً كُتِبَ سَعِيداً وَ لَمْ يَزَلْ يَخُوضُ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
<ref>کامل الزیارات، ج۱، ص۱۶۳.</ref>  


===نظر علامه مجلسی(ره)===
==ولایت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت ایشان (ع) حافظ دین اسلام==
درباره نظر علامه مجلسي(ره) بايد گفت که ايشان نظر خاصي ارائه نداده و اقوال مختلف را در اين زمينه نقل نموده اند. در جلد 98 کتاب بحارالانوار در باب زيارت اربعين، علامه مطالبي را از شيخ کفعمي(ره) و سيد ابن طاووس نقل نموده اند، ولي اظهار نظري نکرده اند.<ref>مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسه وفا، چاپ دوم، 1403ق، ج98، ص334.</ref>  
در روایتی، ضمن بیان ستون‌های دین، ولایت به عنوان رکن اساسی آن‌ها قلمداد شده است.
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه‌السلام ، قَالَ : « بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلى خَمْسَةِ أَشْيَاءَ : عَلَى الصَّلَاةِ ، وَالزَّكَاةِ ، وَالْحَجِّ ، وَالصَّوْمِ، وَالْوَلَايَةِ ». قَالَ زُرَارَةُ : فَقُلْتُ : وَأَيُّ شَيْ‌ءٍ مِنْ ذلِكَ أَفْضَلُ؟ فَقَالَ : « الْوِلَايَةُ أَفْضَلُ ؛ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ ، وَالْوَالِي هُوَ الدَّلِيلُ عَلَيْهِنَّ ».
<ref>الكافي، ج٣، ص۵۴.</ref>  


بنابراين در مورد ورود اهلبيت امام حسين ـ عليهم السلام ـ به کربلا در سال نخست اربعين اختلاف نظر وجود دارد؛ و نظر شيخ صدوق(ره) احتمالاً سال اول، نظر شيخ مفيد(ره) سال دوم و علامه مجلسي سکوت نموده و چيزي نفرموده اند.  
در سیره اهل بیت (ع) مشاهده می کنیم که ایشان برای حفظ دین الهی حتی از بذل جان شرفشان فرو گذار نمی کردند. به همین دلیل، زنده داشتن یاد ایشان (ع) باعث پیروی از ایشان در عقیده، اخلاق، سخن و عمل، و در نتیجه زنده ماندن دین اسلام است.
امام خمینی (ره) فقیه اصولی و مرجع تقلید شیعیان در این باره فرموده‌اند: 《محرم و صفر است که اسلام را نگه داشته است، فداکاری سیدالشهدا سلام الله علیه است که اسلام را برای ما زنده نگه داشته است》.
<ref>صحیفه نور، ج۱۵، ص۲۴.</ref>


==نظر علمای متأخر==
==زیارت امام حسین (ع) و دیگر معصومین (ع) همسو با زیارت کعبه==
عده اي از جمله شهيد مطهري،<ref>مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، چاپ سوم، 1368، ج17، ص78 و ص586.</ref> دکتر محمد ابراهيم آيتي،<ref>آيتي، محمد ابراهيم، بررسي تاريخ عاشورا، قم، نشر امام عصر(عج)، چاپ اول، 1381ش، ص178.</ref> مرحوم شيخ عباس قمي،<ref>شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، قم، نشر هجرت، چاپ چهارم، 1411ق، ج1، ص818.</ref> و علامه محدث نوري<ref>محدث نوري، لؤلؤ و مرجان (در آداب اهل منبر)، قم، نشر طباطبايي، چاپ سوم، 1375ش، ص154.</ref> ورود اهلبيت به کربلا را در سال نخست اربعين امام ـ عليه السلام ـ قبول ندارند و آن را محال و حتي افسانه مي دانند. و برخي از جمله مرحوم قاضي طباطبايي(ره) (شهيد محراب)<ref>قاضي طباطبايي، محمدعلي، تحقيقي درباره اول اربعين حضرت سيد الشهداء، قم، بنياد علمي و فرهنگي شهيد آيت الله قاضي طباطبايي، چاپ سوم، 1368ش.</ref> و مرحوم سيد ابن طاووس<ref>سيد ابن طاووس، لهوف، ترجمه ابوالحسن ميرابوطالبي، قم، دليل ما، چاپ اول، 1380ش، ص197.</ref> و... آن را قبول دارند.
حفظ دین و حتی حفظ مناسک حج، با حفظ ولایت الهی و مقام امامت ممکن است. اهل بیت (ع) پس از پیامبر اکرم (ص) حافظان دین اسلام و اقامه دین در جامعه بودند و در این راه جان شریف خود را نیز تقدیم کردند. از جمله شعائر دینی که با فداکاری های اهل بیت (ع) حفظ شد، فریضه حج و زیارت کعبه است.  
همان طور که مرحوم قاضي طباطبايي(ره) در کتابش نوشته اند: «از علماء اماميه تا قرن هفتم هجري شبهه و اشکالي در اين موضوع ديده نشده است و اول کسي که شبهه کرده غير از سيد اجل اعظم سيد رضي الدين علي بن طاووس حسني(ره) در کتاب اقبال سراغ نداريم».<ref>قاضي طباطبايي، محمدعلي، تحقيقي درباره اول اربعين حضرت سيد الشهداء، قم، بنياد علمي و فرهنگي شهيد آيت الله قاضي طباطبايي، چاپ سوم، 1368ش، ص٢</ref>
بنابراین، ولایت اهل بیت (ع) و به خصوص فضیلت زیارت امام حسین (ع) همسو با فضیلت زیارت کعبه است.  


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}  


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = حدیث
| شاخه اصلی = حدیث
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =
خط ۴۰: خط ۴۹:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه =
| شناسه =
| تیترها =
| تیترها =
| ویرایش =
| ویرایش =
| لینک‌دهی =
| لینک‌دهی =
| ناوبری =
| ناوبری =
| نمایه =
| نمایه =
| تغییر مسیر =
| تغییر مسیر =
| ارجاعات =
| ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
| بازبینی نویسنده =
| بازبینی =
| بازبینی =
| تکمیل =
| تکمیل =
| اولویت =
| اولویت =
| کیفیت =
| کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۲۵۰

ویرایش