افتراء به امام علی(ع) درباره نوشیدن شراب: تفاوت میان نسخه‌ها

ترمذی در سنن خود نوشته است:

 

 

از علی بن ابی‌طالب نقل شده است که گفت: عبد الرحمن بن عوف برای ما غذایی درست کرد و ما را دعوت نموده و به ما شراب داد. وقتی شراب نوشیدیم وقت نماز شد. عبد الرحمن من را مقدم کرده و من در نماز سوره «کافرون» را اینگونه خواندم «لا اعبد ما تعبدون و نحن نعبد ما تعبدون» پس خداوند این آیه را نازل نمود که: ای کسانی که ایمان آوردید! مبادا در حال مستی به سراغ نماز روید، تا زمانی که بدانید چه می گویید.»

ابو داود سجستانی در سننش نوشته است: از علی روایت شده است که شخصی از انصار، او و عبد الرحمن بن عوف را دعوت نموده و به آن دو – قبل از نزول حرمت شراب – شراب نوشانید. علی در نماز مغرب امام ایشان شده...»<ref>السجستانی، ابن الأشعث، سنن أبی داود، ج2، ص182 </ref>

ناقل قصه از امیر مومنان(ع) در هر دو روایت، «ابی عبد الرحمن السلمی» است كه مورخان به دشمنی وی با امام علی گواهی داده‌اند.<ref>طبری، محمد بن جریر، المنتخب من ذیل المذیل، ص147</ref><ref>ثقفی، ابراهیم، الغارات ، ج2، ص567</ref> بنا بر این هر دو روایتی كه در صحاح سته اهل سنت آمده، به خاطر بودن این شخص در سلسله سند، قابل استناد نیست. دومین راوی در سلسله سند هر دو روایت «عطاء بن سائب» است که بسیاری از دانشمندان اهل سنت او را دیوانه، و مطالبش را مضطرب شمردند.<ref>ابو الحجاج، یوسف بن عبد الرحمن، تهذیب الكمال، ج20، ص91</ref><ref>هیثمی، علی بن ابوبکر، مجمع الزوائد، ج4، ص83</ref><ref>احمد بن علی، ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ج4، ص338</ref> سومین راوی كه در طریق روایت ترمذی وجود دارد، «ابو جعفر رازی» است كه او نیز توسط بزرگان اهل سنت تضعیف شده است.<ref>مزی، یوسف بن عبد الرحمن، تهذیب الكمال، ج33، ص195</ref><ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج12، ص57</ref>

اولا در متن این دو روایت تناقض وجود دارد. زیرا در یکی میزبان عبد الرحمن بن عوف است و در دیگری شخصی از انصار. دوما شأن نزول این آیه طبق دیگر تفاسیر ارتباطی با حضرت علی(ع) ندارد. بلکه بعضی تفاسیر این روایت را درباره یکی دیگر از اصحاب غیر از علی بن ابی‌طالب دانسته‌اند.<ref>اسماعیل بن عمر، ابن کثیر، تفسیر قرآن العظیم، ج2، ص273</ref> و بعضی دیگر ضمن استناد به روایات، مستی در آیه را به مستی خواب معنا کرده‌اند.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج1، ص479</ref> سوما با توجه به روش و منش امیر المؤمنین و عصمت آن حضرت از گناه، نسبت دادن نوشیدن شراب به ایشان عقلاََ محال می‌باشد.