پرش به محتوا

کاربر:Rezapour/صفحه تمرین ۱: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| متن = إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلۡمَرۡوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِ فَمَنۡ حَجَّ ٱلۡبَيۡتَ أَوِ ٱعۡتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَاۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَيۡرٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ
| متن = إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلۡمَرۡوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِ فَمَنۡ حَجَّ ٱلۡبَيۡتَ أَوِ ٱعۡتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَاۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَيۡرٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ
| ترجمه = در حقيقت، «صفا» و «مروه» از شعاير خداست [كه يادآور اوست]؛ پس هر كه خانه [خدا] را حج كند، يا عمره گزارد، بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى به جاى آورد و هر كه افزون بر فريضه، كار نيكى كند، خدا حق شناس و داناست
| ترجمه = در حقيقت، «صفا» و «مروه» از شعاير خداست [كه يادآور اوست]؛ پس هر كه خانه [خدا] را حج كند، يا عمره گزارد، بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى به جاى آورد و هر كه افزون بر فريضه، كار نيكى كند، خدا حق شناس و داناست
}}
}}  


در بسيارى از روايات كه شیعه و اهل‌سنت آن‌ها را نقل گرده‌اند چنین نقل شده كه در عصر جاهليت مشركان در بالاى كوه صفا و کوه مروه بت قرار داده بودند. نصب كرده بودند بنام" اساف" و بر كوه" مروه" بت ديگر بنام" نائله" و به هنگام سعى از اين دو كوه بالا مى‏رفتند و آن دو بت را به عنوان تبرك با دست خود مسح مى‏كردند، مسلمانان به خاطر اين موضوع از سعى ميان صفا و مروه كراهت داشتند و فكر مى‏كردند در اين شرائط سعى صفا و مروه كار صحيحى نيست.
براساس رواياتی كه شیعه و اهل‌سنت نقل کرده‌اند در عصر جاهليت مشركان در بالاى كوه صفا و کوه مروه بت قرار داده بودند. مشرکان به هنگام سعى از اين دو كوه بالا می‌رفتند و آن دو بت را به عنوان تبرک با دست خود مسح می‌‏كردند. مسلمانان به خاطر اين موضوع از سعى ميان صفا و مروه كراهت داشتند و گمان می‌‏كردند در اين شرائط سعى صفا و مروه كار صحيحى نيست. آيه ۱۵۸ بقره نازل شد و به آنها اعلام داشت كه صفا و مروه از شعائر خداوند است و سعی میان این دو را تأیید کرد.<ref>تفسير نمونه، ج‏1، ص۵۳۷</ref>
 
آيه فوق نازل شد و به آنها اعلام داشت كه صفا و مروه از شعائر خداوند است اگر مردم نادان آنها را آلوده كرده‏اند دليل بر اين نيست كه مسلمانان فريضه سعى را ترك كنند.<ref>تفسير نمونه، ج‏1، ص۵۳۷</ref>
 
مفسران شیعه و سنّی در [[شان نزول]] این آیه اتفاق نظر دارند: این آیه در عمرة القضا و پیش از فتح مکه نازل شده است. برخی از یاران پیامبر(ص) گمان می‌کردند با وجود بت‌ها بر روی کوه صفا و مروه، باید [[سعی]] را ترک کنند اما قرآن در این آیه مسلمانان را به انجام عمل سعی در آن شرایط موظف کرد.
==فضیلت صفا و مروه==
==فضیلت صفا و مروه==
در روایتی از پیامبر، پاداش سعی میان صفا و مروه با پاداش حج پیاده و پاداش آزاد کردن هفتاد بنده برابر شمرده شده است.<ref>بحار، ج٩6، ص٢٣6.</ref> در روایاتی از امامان شیعه بر فضیلت محل سعی تاکید شده است <ref>بحار، ج٩6، ص٢٣5.</ref><ref>بحار، ج٩6، ص٢٣4.</ref> و از شفاعت ملائکه از سعی کنندگان یاد شده است.<ref>الفقیه، ج٢، ص١٣5.</ref>
در روایتی از پیامبر، پاداش سعی میان صفا و مروه با پاداش حج پیاده و پاداش آزاد کردن هفتاد بنده برابر شمرده شده است.<ref>بحار، ج٩6، ص٢٣6.</ref> در روایاتی از امامان شیعه بر فضیلت محل سعی تاکید شده است <ref>بحار، ج٩6، ص٢٣5.</ref><ref>بحار، ج٩6، ص٢٣4.</ref> و از شفاعت ملائکه از سعی کنندگان یاد شده است.<ref>الفقیه، ج٢، ص١٣5.</ref> از امام صادق(ع) نقل شده که در نزد خداوند، هيچ بقعه‌اى محبوب‌تر از محلّ سعى نيست؛ زيرا هر‌ زورگویی در آن، خوار مى‌شود.<ref>الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 434</ref>
 
1. امام صادق عليه السلام: نزد خداوند، هيچ بقعه‌اى محبوب‌تر از محلّ سعى نيست؛ زيرا هر‌ گردنكشى در آن، خوار مى‌شود. (
 
الكافى: ج 4 ص 434)


==حکم فقهی سعی==
==حکم فقهی سعی==
خط ۴۳: خط ۳۵:
سعی، بین صفا و مروه رکنی از [[ارکان حج]] است، اگر حاجیان عمداً آن را ترک کنند حج آنان باطل می‌باشد.<ref>يك دوره فقه كامل فارسى، ص: 65‌
سعی، بین صفا و مروه رکنی از [[ارکان حج]] است، اگر حاجیان عمداً آن را ترک کنند حج آنان باطل می‌باشد.<ref>يك دوره فقه كامل فارسى، ص: 65‌


</ref>  
</ref> در سعی صفا و مروه هفت مرتبه مسیر میان دو کوه صفا و مروه را می‌پیمایند.<ref>مناسك حج (محشى)، ص: 385‌
</ref> به این نحو که پیمودن از کوه صفا تا کوه مروه یک بار حساب گشته و برگشت از مروه به صفا دور دوم از هفت دور حساب می‌شود. و هفت دور سعی از صفا آغاز شده و به مروه ختم می‌گردد.<ref>مناسك حج نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 1  صفحه : 170</ref>


سعى بايد بعد از طواف و نماز آن، انجام شود؛ و اگر عمداً پيش از آنها بجا آورده شود، بايد بعد از طواف و نماز، اعاده شود.<ref>مناسك حج (محشى)، ص: 387‌
سعى بايد بعد از طواف و نماز طواف انجام شود.<ref>مناسك حج (محشى)، ص: 387‌


</ref>
</ref> البته لازم ندانسته‌اند که بلافاصله پس از نماز طواف، سعی انجام شود. بلکه مى‌تواند آن را تا ساعت‌ها (قبل از روز بعد) به تأخير اندازد.<ref>مناسك جامع حج (مكارم)، ص: 240‌
 
</ref>
بعد از نماز طواف، سعى- يعنى رفتن از صفا به مروه، و از مروه به صفا در هفت شوط- واجب است.<ref>مناسك حج (محشى)، ص: 385‌


از مسائل جدید پیرامون سعی صفا و مروه، انجام سعی در طبقه فوقانی است که در دوره آل‌سعود ساخته شده است. فقیهان شیعه معتقدند سعی در طبقه دوم، سعى بين دو كوه صفا و مروه نيست و به همین جهت کفایت نمی‌کند.<ref>جامع الفتاوى - عمره مفرده، ص: 156‌
</ref>
</ref>
مسألۀ 835- لازم نيست سعى را بلافاصله بعد از طواف و نماز آن بجا آورد؛ بلكه اگر خسته شود، يا هوا گرم باشد، مى‌تواند آن را تا ساعتها به تأخير اندازد. حتّى بدون خستگى و گرما نيز تأخير جايز است؛ ولى تأخير آن تا فردا بدون ضرورت جايز نيست، و اگر تأخير انداخت، گناه كرده، ولى سعى او باطل نخواهد شد.<ref>مناسك جامع حج (مكارم)، ص: 240‌
</ref>
مسأله 437- نظر به اين كه طبقه دوم، سعى بين دو كوه صفا و مروه نيست سعى در آن كفايت نمى‌كند.<ref>جامع الفتاوى - عمره مفرده، ص: 156‌
</ref>
سعى به معنى رفتن از بيخ كوه «صفا» به «مروه» و از بيخ «مروه» به «صفا» در قالب هفت شوط است و از صفا به مروه يك شوط، و بالعكس شوط دوم حساب مى شود بنابراين بايد از صفا آغاز كند و در مروه پايان پذيرد.<ref>مناسك حج نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 1  صفحه : 170</ref>
==نگارخانه==
==نگارخانه==
<gallery mode="packed" heights="150px">
<gallery mode="packed" heights="150px">
۱۱٬۹۱۳

ویرایش