پیش نویس:ضرورت رشد دادن ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}'''ایمان و عمل صالح''' دو کلیدواژه مهم در آیات و معارف قرآنی هستند. در بسیاری از آیات این دو عنوان در کنار یک دیگر استفاده شده اند. لذا یکی از سوالاتی که پیرامون آن ها پدید می آید چگونگی ارتباط میان آن ها است. ارتباط آن ها به گونه ای است که هر کدام در رشد دیگری مؤثر است. ایمان باعث افزایش و تولید عمل صالح و عمل صالح بر ایمان می افزاید.

خداوند در آیه دهم سوره فاطر می فرماید:{{قرآن|إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ|۱۰|ترجمه=کلمه نیکو (ی توحید و روح پاک آسمانی) به سوی خدا بالا رود و عمل نیک خالص آن را بالا برد }}. <ref>ترجمه الهی قمشه ای</ref> قسمت مورد نظر فراز «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه» می باشد. علامه طباطبایی ذیل این آیه شریفه توضیحی پیرامون رابطه اعتقاد حق و عمل صالح بیان می کنند. بر اساس توضیح ایشان عمل صالح خالص موجب رفعت ایمان و اعتقاد حق می شود. رفعت ایمان و اعتقاد حق نیز به معنای راسخ شدن آن و قوی شدن آن در تأثیر است<ref>طباطبایی، المیزان، 1375ق، ج17، ص23</ref>.

علاوه بر این که عمل صالح باعث رشد ایمان می شود، ایمان نیز بر  کمیت و کیفیت عمل صالح می افزاید. لذا ارتباط میان ایمان و عمل صالح ارتباط طرفینی است. به تعبیر شهید مطهری ایمان عمل می زاید و عمل بر ایمان می افزاید.<ref>مطهری، آشنایی با قرآن، 1387ش، جلد6، صفحه144</ref>