trustworthy
۲٬۵۶۵
ویرایش
(اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''عباد الرحمان''' عنوانی است برای بندگان شایسته خدا. در سوره فرقان ۱۲ ویژگی برجسته برای آنها بیان شده است. | '''عباد الرحمان''' عنوانی است برای بندگان شایسته خدا. در سوره فرقان ۱۲ ویژگی برجسته برای آنها بیان شده است. | ||
ویژگیهای عباد الرحمن عبارتند از: تواضع در رفتار؛ تحمل | ویژگیهای عباد الرحمن عبارتند از: تواضع در رفتار؛ تحمل و بردباري؛ عبادت خالصانه پروردگار؛ درخواست رهایی از عذاب جهنم؛ ميانه روي؛ توحيد خالص؛ طهارت؛ عفت و پاکدامني؛ اجتناب از شهادت ناحق و پرهيز از شرکت در مجالس لهو؛ داشتن معرفت؛ مسئوليتپذير؛ تلاش خستگيناپذير. | ||
[[پرونده: شرح ویژگیهای عباد الرحمان توسط آیه الله مکارم شیرازی.jpg|بندانگشتی|شرح و تفسیر آیات ویژگیهای عباد الرحمان توسط آیه الله مکارم شیرازی]] | [[پرونده: شرح ویژگیهای عباد الرحمان توسط آیه الله مکارم شیرازی.jpg|بندانگشتی|شرح و تفسیر آیات ویژگیهای عباد الرحمان توسط آیه الله مکارم شیرازی]] | ||
== صفات بندگان رحمان در سوره فرقان == | == صفات بندگان رحمان در سوره فرقان == | ||
خداوند در سوره فرقان دوازده ویژگی برای عباد الرحمن شمرده است. | خداوند در سوره فرقان دوازده ویژگی برای عباد الرحمن شمرده است. | ||
===۱. تواضع در رفتار === | |||
يکي از ويژگيهاي بندگان خاص خدا [[تواضع]] (فروتنی) است که نشانه تسليم آنان در مقابل حق بوده است: {{قرآن|وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً|ترجمه=بندگان رحمان کسانی هستند که روی زمین با آرامش و وقار راه میروند.|سوره=فرقان|آیه=۶۳}} در واقع نخستين توصيفى كه از '''عِبادُ الرَّحْمنِ''' شده است، نفى [[تکبر|كبر]] و [[خودخواهی|خودخواهى]] است كه در تمام اعمال انسان و حتى در كيفيت راه رفتن او آشكار مىشود زيرا ملكات اخلاقى هميشه خود را در لابلاى اعمال و گفتار و حركات انسان نشان مىدهند، تا آنجا كه از چگونگى راه رفتن يك انسان مىتوان با دقت و موشكافى به قسمت قابل توجهى از اخلاق او پىبرد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۱۴۷.</ref> | |||
خدا به پيامبرش دستور داده که حتي در راه رفتن بايد فروتن و متواضع باشد.<ref>سوره اسراء، آیه۳۷: {{قرآن|وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً }}</ref> و [[لقمان]] فرزندش را به پرهيز از راه رفتن | خدا به پيامبرش دستور داده که حتي در راه رفتن بايد فروتن و متواضع باشد.<ref>سوره اسراء، آیه۳۷: {{قرآن|وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً }}</ref> و [[لقمان]] فرزندش را به پرهيز از راه رفتن متکبرانه فرا خوانده است.<ref>سوره لقمان، آیه۱۸: {{قرآن|وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً }}</ref> | ||
=== ۲. تحمل و بردباري === | |||
تحمل دیگران و [[صبر|بردباری]] در مقابل افراد نادان و فاسد، ضروري است. قرآن در شمردن ویژگیهای عبد الرحمان میگوید از نشانههاي آنان اين است که هنگامي که جاهلان آنان را با سخنان زشت مورد خطاب قرار ميدهند، در پاسخ آنان [[سلام]] ميگويند. سلامي که نشانه بزرگواري است نه نشانه ضعف، سلامي که دليل عدم مقابله به مثل در برابر جاهلان است.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۳۱.</ref> سلامي که نشانه وداع گفتن با سخنان زشت جاهلان است: {{قرآن|وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً |ترجمه=و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند، به آنها سلام مىگويند(و با بىاعتنايى و بزرگوارى مىگذرند)|سوره= فرقان|آیه=۶۳}} | |||
=== ۳. عبادت خالصانه پروردگار در ظلمت شب === | |||
نشانه دیگری که خدا برای بندگان رحمان بیان فرموده، عبادت و شب زندهداری است: {{قرآن|وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياما|ترجمه= و کسانی که در حال سجده و قیام برای پروردگارشان شبزندهداری میکنند.|سوره= فرقان|آیه=۶۴}} | |||
نکته دیگر این آیه، اخلاص در عبادت است: {{قرآن|يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ}} این شـب زندهداری، خالص برای خدا است؛ عبادتها وقتی ارزشمندند که خلوص در آنها باشد. زمانی که مردم در خواب فرو رفتهاند، جائي براي [[ریا در عبادت|ريا]] نيست و در این زمان، از خواب خوش گذشتن و به خوش تر از آن رو آوردن؛ يعني قيام و قعود براي خدا و ذکر خدا، نشانه خالص شدن است. [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] در خطبۀ [[اوصاف اهل تقوا در قرآن|متّقین]] میفرماید: {{متن عربی|أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ <ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة (صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۳۰۴، خطبه۱۹۳.</ref> |ترجمه= در شب برای عبادت قیام میکنند و همواره بر پا میایستند.}} | نکته دیگر این آیه، اخلاص در عبادت است: {{قرآن|يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ}} این شـب زندهداری، خالص برای خدا است؛ عبادتها وقتی ارزشمندند که خلوص در آنها باشد. زمانی که مردم در خواب فرو رفتهاند، جائي براي [[ریا در عبادت|ريا]] نيست و در این زمان، از خواب خوش گذشتن و به خوش تر از آن رو آوردن؛ يعني قيام و قعود براي خدا و ذکر خدا، نشانه خالص شدن است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۱۵۰.</ref> [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] در خطبۀ [[اوصاف اهل تقوا در قرآن|متّقین]] میفرماید: {{متن عربی|أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ <ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة (صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۳۰۴، خطبه۱۹۳.</ref> |ترجمه= در شب برای عبادت قیام میکنند و همواره بر پا میایستند.}} | ||
=== ۴. درخواست رهایی از عذاب جهنم === | |||
به خاطر کوتاهي در انجام وظائف الهي | ويژگي چهارم عباد الرحمن ترس از کیفر الهی به خاطر کوتاهي در انجام وظائف الهي است. ترسي که عامل نيرومندي براي حرکت به سوي انجام وظيفه بيشتر و بهتر است. برای غلبه به این ترس، از خدا میخواهند که آنها را از عذاب الهی برهاند: {{قرآن|وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً |۶۵| إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاما|۶۶| | ||
|ترجمه= و کسـانی که میگویند: پروردگارا! دربارۀ ما از عذاب جهنم درگذر؛ که عذاب آن، غرامت سنگینی است و دوزخ، جایگاه و مکان بدی است.|سوره= فرقان|آیه=۶۶-۶۵}} | |||
:'''۵. ميانه روي:''' | :'''۵. ميانه روي:''' |