automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==نبوت و امامت== | ==نبوت و امامت== | ||
در قرآن بارها به نبوت حضرت ابراهیم تصریح شده است: {{قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا|ترجمه=و در اين كتاب ابراهيم را ياد كن كه او پيامبرى راستگو بود.|سوره=مریم|آیه=۴۱}} در این آیات به [[نبوت]] و دعوت او به [[توحید]] تصریح شده است: (سوره عنکبوت آیه | در قرآن بارها به نبوت حضرت ابراهیم تصریح شده است: {{قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا|ترجمه=و در اين كتاب ابراهيم را ياد كن كه او پيامبرى راستگو بود.|سوره=مریم|آیه=۴۱}} در این آیات به [[نبوت]] و دعوت او به [[توحید]] تصریح شده است: (سوره عنکبوت آیه ۱۶ تا ۲۵، سوره ممتحنه آیه ۴، سوره زخرف آیه ۲۶ و ۲۷، سوره صافات آیه ۸۳ تا ۱۰۰، سوره شعراء آیه ۶۹ تا ۸۲، سوره انبیاء آیه ۵۱ تا ۵۷، سوره مریم آیه ۴۱ تا ۴۸، سوره انبیا آیات ۵۱ تا ۷۳.). ابراهیم(ع) از پیامبران اولوالعزم به شمار میرود.<ref>سوره احزاب، آیه ۷؛ سوره شورا، آیه ۱۳؛ سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref> | ||
ابراهیم پس از آزمونهای زیاد، مورد الطاف الهی واقع میشود و خداوند مقام امامت را به او عطا و او را امام بر مردم قرار میدهد.<ref>ضیایی، رحمت الله، «ابراهیم(ع)»، کلام اسلامی، ۱۳۸۴ش، شماره ۵۴.</ref> خداوند در قرآن حضرت ابراهیم را امام مردم قرار داده است:{{قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ|ترجمه=من تو را پیشوای مردم قرار دادم.|سوره=بقره|آیه=۱۲۴}} قرآن كريم هر جا نامى از امامت میبرد، دنبالش متعرض هدايت میشود، تعرضى كه گويى میخواهد كلمه نامبرده را تفسير كند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسير الميزان، ج۱، ص۴۱۰. | |||
</ref> | </ref> | ||
ابراهیم و اصحاب او در قرآن به عنوان اسوه حسنه معرفی شدهاند.<ref>سوره | ابراهیم و اصحاب او در قرآن به عنوان اسوه حسنه معرفی شدهاند.<ref>سوره ممتحنه، آیه ۴.</ref> این عبارت برای حضرت محمد(ص) هم به کار برده شده است.<ref>سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref> | ||
== دعاهای حضرت ابراهیم(ع) == | == دعاهای حضرت ابراهیم(ع) == | ||
خط ۵۲: | خط ۵۱: | ||
دعاهای زیادی از حضرت ابراهیم در قرآن نقل شده است. قسمتی از این دعاها مربوط به امور دنیوی و قسمتی در رابطه با امور معنوی و اخروی است. از قول ابراهیم(ع) آمده است: {{قرآن|رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ|ترجمه=پروردگارا، به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى|سوره=شعراء|آیه=۸۳}} | دعاهای زیادی از حضرت ابراهیم در قرآن نقل شده است. قسمتی از این دعاها مربوط به امور دنیوی و قسمتی در رابطه با امور معنوی و اخروی است. از قول ابراهیم(ع) آمده است: {{قرآن|رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ|ترجمه=پروردگارا، به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى|سوره=شعراء|آیه=۸۳}} | ||
آمرزش برای پدر(عمو)،<ref>سوره | آمرزش برای پدر(عمو)،<ref>سوره ممتحنه، آیه ۴؛ سوره شعراء، آیه ۸۶.</ref> آمرزش برای خود و وسیله آزمایش نشدن برای کافران،<ref>سوره ممتحنه، آیه ۵.</ref>درخواست فرزند صالح،<ref>سوره صافات، آیه ۱۰۰.</ref> درخواست حکمت و علم، قرار دادن از صالحان، درخواست نام نیک، بهشتی شدن و رسوا نشدن در آخرت،<ref>سوره شعراء، آیات ۸۳ تا ۸۹.</ref> رزق و روزی برای فرزند،<ref>سوره ابراهیم، آیه ۳۷.</ref> برپا داشتن نماز، قبول دعا،<ref>سوره ابراهیم، آیه ۴۰.</ref> آمرزش خود و پدر و مادر و مؤمنان.<ref>سوره ابراهیم، آیه ۴۱.</ref> امن قرار دادن مکه و رزق برای ساکنان مؤمن آن،<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۶.</ref> پذیرش ساخت کعبه،<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> قرار دادن از مسلمین و ذریهاش، پذیرش توبه، نشان دادن عبادت و آداب دینی<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۸.</ref> از دعاهایی است که حضرت ابراهیم(ع) آنها را بر زبان آورده است. | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == |