۱۱٬۹۱۳
ویرایش
عذاب سامری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پاسخ}}سامری بر اساس [[قرآن]]، به عذابی مبتلا شد، که به مردم می‌گفت «به من دست نزنید».<ref>سوره طه: ۹۷. | {{پاسخ}}سامری بر اساس [[قرآن]]، به عذابی مبتلا شد، که به مردم می‌گفت «به من دست نزنید».<ref>سوره طه: ۹۷. | ||
</ref> عبارت «به من دست | </ref> سامِری شخصی بود که در غیبت [[حضرت موسی(ع)]]، گوساله‌ای ساخت و [[بنی‌اسرائیل]] را به پرستش آن دعوت کرد. عبارت «به من دست نزنید» توسط سامری ، به صورت‌های مختلفی تفسیر شده، که برخی از آنها عبارتند از: | ||
* '''بیماری واگیر''': در برخی روایات، عذاب سامری به بیماری واگیر تفسیر شده است. [[علامه طباطبایی]]، مفسر قرآن، این تفسیر را به شرط صحیح بودن سند حدیث، خوب شمرده است.<ref>طباطبائی، ۱۳۷۴ش، ج۱۴، ص۲۷۶.</ref> به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|فضل بن حسن طَبْرِسی]]، دیگر مفسر قرآن، هر کسی با سامری در تماس بود به تب شدید مبتلا می‌شد.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، مکتبه الاسلامیه، ۱۳۹۵ق، ج۱۶، ص۶۹.</ref> | * '''بیماری واگیر''': در برخی روایات، عذاب سامری به بیماری واگیر تفسیر شده است. [[علامه طباطبایی]]، مفسر قرآن، این تفسیر را به شرط صحیح بودن سند حدیث، خوب شمرده است.<ref>طباطبائی، ۱۳۷۴ش، ج۱۴، ص۲۷۶.</ref> به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|فضل بن حسن طَبْرِسی]]، دیگر مفسر قرآن، هر کسی با سامری در تماس بود به تب شدید مبتلا می‌شد.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، مکتبه الاسلامیه، ۱۳۹۵ق، ج۱۶، ص۶۹.</ref> | ||
* '''بیماری روانی''': برخی از مفسران معتقدند سامری با نفرین [[حضرت موسی(ع)]] دچار بیماری روانی به صورت وسواس و وحشت از مردم شد، به‌طوری که هر کسی نزدیک او می‌شد، فریاد می‌زد «به من دست نزنید».<ref>سید بن قطب، فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۲۳۴۹.</ref> | * '''بیماری روانی''': برخی از مفسران معتقدند سامری با نفرین [[حضرت موسی(ع)]] دچار بیماری روانی به صورت وسواس و وحشت از مردم شد، به‌طوری که هر کسی نزدیک او می‌شد، فریاد می‌زد «به من دست نزنید».<ref>سید بن قطب، فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۲۳۴۹.</ref> | ||
* ''' | * '''طَرد شدن''' (بایکوت): بعضی مفسران گفته‌اند جمله «به من دست نزنید»، اشاره به یکی از قوانین [[یهودیت|شریعت موسی(ع)]] است که بعد از صادر شدن حکم مجازات، کسی حق نزدیک شدن به فرد را نداشت.<ref>طباطبایی، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۲۲۰؛ سید بن قطب، فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق، ۱۴۲۵ق، ج۵، ص۴۹۴.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||