آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

به نقل از منابع، امام حسین(ع)، پس از اینکه از بیعت با یزید در مدینه امتناع کرد، از بیم کارگزاران حکومت در شب یکشنبه دو روز مانده از رجب سال ۶۰ق مدینه را به قصد مکه ترک کرد. امام(ع) در هنگام ترک مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را تلاوت کرد.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ص۱۷۲؛ نیز: مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، انتشارات کنگره هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.</ref> [[مرتضی مطهری]] معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست [[فرعون]] می‌گریزد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.</ref>

[[عبدالله جوادی آملی]] خوانده‌شدن این آیه توسط امام حسین(ع) را اثبات‌کننده این دانسته که نهضت او مانند قیام حضرت موسی(ع) است. از نظر او، امام حسین(ع) با این کار خود را وارث حضرت موسی(ع) و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرده و به مردم فهمانده که حضرت موسای زمان خود است و یزید وارث فرعون است و یاران یزید نیز مانند پیروان فرعون هستند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، حماسه و عرفان، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۸۶ش، ص۲۰۰.</ref>