پرش به محتوا

آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
امام حسین(ع) در هنگام خروج از مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را خوانده؛ امام(ع) به چه دلیل این آیه را انتخاب کرده است؟
امام حسین(ع) در هنگام ورود به مکه چه آیه‌ای از قرآن را خواند و به چه دلیل؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}
'''آیه‌ تلاوت‌شده توسط [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] هنگام خروج از [[مدینه]]''' آيه‏۲۱ [[سوره قصص]] بود.<ref>مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفه حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.</ref>


امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه آیه‌ای را خواند که [[حضرت موسى(ع)]] در حين خروج از مصر از بيم جانش خواند. {{قرآن|فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ|ترجمه=موسى از شهر خارج شد در حالى كه ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه‏‌اى؛ عرض كرد: پروردگارا! مرا از اين قوم ظالم رهايى بخش.|سوره=قصص|آیه=۲۱}}<ref>ابو مخنف كوفى، لوط بن يحيى، نخستين گزارش مستند از نهضت عاشورا / ترجمه وقعه الطفّ، ترجمه: جواد سلیمانی، قم، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش، ص۲۸.</ref>


آیه فوق، بیانگر بخشی از سرگذشت حضرت موسی(ع) می باشد که ستم فرعونیان سبب شد تا ناگزیر شهر خود را ترک کند. حسین بن علی(ع) مانند حضرت موسی(ع) از ستم  سرکشان و ستم پیشگان روزگارش و اذیت دست نشاندگان آنان در امان نبود و بر پیگیری رسالت الهی خود، به ناچار، دیار و دودمان‌شان را ترک نمود.


[[جوادی آملی|آیه الله جوادی آملی]] در این باره می‌نویسد: امام حسین(ع) برای اثبات این که نهضت او مانند قیام موسای کلیم است، گام به گام، آیاتی را که درباره حضرت موسی(ع) نازل شده بود، قرائت می‌فرمودند. بدین سان، سالار شهیدان(ع) خویشتن را وارث حضرت موسی و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرد و به مردم فهماند که من موسای کلیم هستم و یزید به جای فرعون نشسته است و منافقان و مرجفان نیز همانند پیروان فرعونند.<ref>جوادی آملی، عبد الله، حماسه و عرفان، ص۲۰۰.</ref>
'''آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه''' آیه ۲۲ [[سوره قصص]] بود که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با تلاوت آن امید خود برای امداد و هدایت الهی در راه هدف متعالیش در قیام علیه ظلم را نشان می‌دهد.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.</ref>
 
آیه ۲۲ سوره قصص مضمون سخن [[حضرت موسی(ع)]] است زمانی که از مصر گریخته بود و می‌خواست وارد شهر مَدْیَن شود:<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۴.</ref>
 
{{قرآن|وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ|ترجمه=و چون به سوى [شهر] مدين رو نهاد [با خود] گفت: «اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند}}.<ref>سوره قصص، آیه ۲۲.</ref>
 
در منابع آمده است که امام حسین(ع) هنگامی که از [[مدینه]] برای گریز از بیعت و به قصد قیام به سوی مکه خارج شد، پس از پنج روز به مکه رسید. او هنگام دیدن کوه‌های مکه و قبل از  ورود به شهر این آیه را تلاوت کرد.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، بی‌نا، بی‌تا، ج۵، ص۳۴۳؛ نیز: ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۳.</ref> [[مرتضی مطهری]] معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست [[فرعون]] می‌گریزد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.</ref>
 
از نظر محققان، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با تلاوت این آیه به این نکته توجه می‌دهد که همان‌گونه که کار حضرت موسی(ع) در ترک وطن خود و پناهنده‌شدنش به یک شهر غریب هدفمند بود، او نیز با ترک مدینه هدفی متعالی دارد که همه انسان‌های الهی در تعقیب آن هستند؛ هدفی متعالی که جز با عنایت و هدایت ویژه الهی دستیابی به آن امکان‌پذیر نیست.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۳: خط ۲۸:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه =
  | تیترها =-
  | تیترها =
  | ویرایش =
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =شد
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
trustworthy
۷٬۳۴۶

ویرایش