trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
از نظر محققان، امام حسین(ع) در این تفسیر با اتکا به دو آیه از [[قرآن مجید]]، آیه ۷۱ سوره اسراء و آیه ۷ سوره شوری، از دو گروه متضاد از مردم و از دو نوع رهبری در جوامع سخن میگوید. هر یک از این دو گروه متکی به یک رهبر و الهامگیرنده از افکار او هستند. در صحنه زندگی بشر و برای همیشه تاریخ چنین گروهها و چنین رهبرانی بودهاند و خواهند بود. باید این رهبران را با برنامهای که در پیش دارند شناخت و از آن رهبری که به سعادت انسانی دعوت میکند پیروی کرد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۳۶.</ref> | از نظر محققان، امام حسین(ع) در این تفسیر با اتکا به دو آیه از [[قرآن مجید]]، آیه ۷۱ سوره اسراء و آیه ۷ سوره شوری، از دو گروه متضاد از مردم و از دو نوع رهبری در جوامع سخن میگوید. هر یک از این دو گروه متکی به یک رهبر و الهامگیرنده از افکار او هستند. در صحنه زندگی بشر و برای همیشه تاریخ چنین گروهها و چنین رهبرانی بودهاند و خواهند بود. باید این رهبران را با برنامهای که در پیش دارند شناخت و از آن رهبری که به سعادت انسانی دعوت میکند پیروی کرد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۳۶.</ref> | ||
این تفسیر را [[شیخ صدوق]] در کتاب امالی از [[امام صادق(ع)]] و او از [[امام باقر(ع)]] و او از [[امام سجاد(ع)]] نقل کرده است.<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، قم، مرکز چاپ و نشر بنياد بعثت، ۱۴۱۷ق، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> | |||
{{نقل قول دوقلو تاشو | |||
| تیتر = تفسیر امام حسین(ع) از آیه ۷۱ سوره اسراء | |||
| عنوان ستون راست = متن | |||
| عنوان ستون چپ = ترجمه|سارَ الحُسَينُ عليه السلام و أصحابُهُ، فَلَمّا نَزَلُوا الثَّعلَبِيَّةَ وَرَدَ عَلَيهِ رَجُلٌ يُقالُ لَهُ: بِشرُ بنُ غالِبٍ. فَقالَ: يَابنَ رَسولِ اللّه ِ، أخبِرني عَن قَولِ اللّه ِ عز و جل: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنَاسِ بِإِمَامِهِمْ». قالَ: إمامٌ دَعا إلى هُدىً فَأَجابوهُ إلَيهِ، وإمامٌ دَعا إلى ضَلالَةٍ فَأَجابوهُ إلَيها، هؤُلاءِ فِي الجَنَّةِ، و هؤُلاءِ فِي النّارِ، و هُوَ قَولُهُ عز و جل: «فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ».|چون حسين عليه السلام و يارانش حركت كردند و در ثَعلَبيه فرود آمدند، مردى به نام بِشر بن غالب، بر ايشان در آمد و گفت: اى فرزند پيامبر خدا! مرا از اين گفته خداوند عز و جل، آگاه كن : «روزى كه هر دسته از مردم را با پيشوايانشان فرا مىخوانيم» . فرمود: «پيشوايى به هدايت فرا خوانْد و پاسخش را دادند و پيشوايى به بيراهه خوانْد و پاسخش را دادند. آنان، در بهشت و اينان، در دوزخاند و اين است معناى سخن خداوند عز و جل: «دستهاى در بهشت و دستهاى در دوزخاند» | |||
}} | |||
== منابع == | == منابع == |