۴۸۶
ویرایش
Am.gashool (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Am.gashool (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
'''حد شرب خمر''' | '''حد شرب خمر''' | ||
حکم مجازات شرابخوار یکی از مسائلی است که با روایات متعدد از پیامبر و ائمه معصومین(ع) ثابت شده است و همه فقها بر آن اتفاق نظر دارند؛ حتی یکی از ضروریات دین است. این حکم در میان مسلمانان کاملا شناخته شده و بدیهی است و هیچ گونه تأمل و تردیدی در آن راه ندارد. در جلد ۲۸ کتاب [[وسائل الشیعه]] دهها روایت صحیح السند وجود دارد که به صراحت این حکم را بیان نمودهاست.<ref>حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۲۸، ص۲۱۹</ref> فتوای فقهای اسلام این است که حد شرب خمر هشتاد تازیانه است. | حکم مجازات شرابخوار یکی از مسائلی است که با روایات متعدد از پیامبر و ائمه معصومین(ع) ثابت شده است و همه فقها بر آن اتفاق نظر دارند؛ حتی یکی از ضروریات دین است. این حکم در میان مسلمانان کاملا شناخته شده و بدیهی است و هیچ گونه تأمل و تردیدی در آن راه ندارد. در جلد ۲۸ کتاب [[وسائل الشیعه]] دهها روایت صحیح السند وجود دارد که به صراحت این حکم را بیان نمودهاست.<ref>حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ج۲۸، ص۲۱۹</ref> فتوای فقهای اسلام این است که حد شرب خمر توسط مسلمان، هشتاد تازیانه است. غیرمسلمان نیز در صورت تظاهر به شرب خمر مستحق مجازات خواهد بود. با این وجود شافعی حد شرب خمر را ۴۰ ضربۀ شلاق میدانند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، نویسنده (ها): احمد پاکتچی - محمدصادق لبانی مطلق، ج۹، ص۴۵۳</ref> | ||
در حدیثی معتبر<ref>مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۳، ص۳۳۳.</ref> | در حدیثی معتبر<ref>مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۳، ص۳۳۳.</ref>از [[امام صادق(ع)]] که برید بن معاویه آن را نقل کردهاست، میخوانیم: «اِنَّ فی کِتابِ عَلِیٍّ یُضْرَبُ شارِبُ الْخَمْرِ ثَمانِینَ وَ شارِبُ النَّبیذِ ثَمانینَ؛ در کتاب علی(ع) آمده است به کسی که شرب خمر کند هشتاد تازیانه، و همچنین کسی که شرب نبیذ کند هشتاد تازیانه زده میشود».<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۲۱۴، بَابُ مَا يَجِبُ فِيهِ الْحَدُّ فِي الشَّرَاب، حدیث۴.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== |
ویرایش