پرش به محتوا

نامه امام حسین(ع) به بنی‌هاشم از مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}}
{{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}}
'''نامه امام حسین(ع) به بنی‌هاشم از مکه''' نشان می‌دهد که امام حسین(ع) پایان قیام خود را شهادت می دانسته و آن را مساوی با پیروزی قلمداد می‌کرده است.
'''نامه امام حسین(ع) به بنی‌هاشم از مکه''' نشان می‌دهد که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] پایان قیام خود را شهادت می‌دانسته و شهادت در راه خدا را مساوی با پیروزی قلمداد می‌کرده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۹.</ref> این نامه را امام حسین(ع) از مکه، زمانی که عزم سفر به عراق داشت، برای [[بنی‌هاشم]]، و در رأس آنان [[محمد بن حنفیه]]، نوشت. متن نامه به نقل از [[امام محمد باقر(ع)]] در [[کامل الزیارات|کتاب کامل الزیارات]] چنین است:<ref>ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تحقیق عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضوية، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۷۵.</ref> 
 
{{عربی|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَى إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَنْ لَحِقَ بِی اسْتُشْهِدَ وَ مَنْ لَمْ یَلْحَقْ بِی لَمْ یُدْرِکِ الْفَتْحَ. وَ السَّلَامُ.|ترجمه=به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند.. حق این است که سرنوشت همه کسانی که به من ملحق شوند، شهادت در راه خدا است و کسانی هم که به من نپیوندند، روی پیروزی را نخواهند دید. بدرود}}.
 
این نامه امام حسین(ع) را دلیلی بر آگاهی او از کشته‌شدن خود و همراهانش تلقی کرده‌اند.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۲۷۲-۲۷۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
trustworthy
۷٬۳۴۶

ویرایش