تسبیح مخلوقات خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

[[تسبیح]] در لغت بمعنی تنزیه و تقدس<ref>المنجد فی اللغه و الاعلام، ذیل لغت تسبیح.</ref> است و مراد از تسبیح خداوند، توجّه هر شیء به خداوند عزوجل و تقدیس و تنزیه او از هر نقص و عیبی<ref>رستگاری، یعسوب الدین، تفسیر البصائر، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۳ق، ج۵۴، ص۶۰۱.</ref> می‌باشد، و بعبارت دیگر منزه دانستن حق تعالی از نقائص می‌باشد. [[ملاصدرا]] می‌گوید تسبیح و روح آن عبارت است از تجربه و خالص نمودن ذات الهی از وابستگی‌های موجودات و آمیزش پدیده‌ها و امکان. و حقیقت تسبیح را گواهی بر یگانگی خالق و دورداشت او از نارسایی‌ها و کاستی‌ها و اظهار عظمت و بزررگی او و دلالت بر قدرت و خدایی خداوند می‌داند.<ref>صدرالدین شیرازی، تفسیر سوره جمعه، ترجمه و تصحیح محمد خواجوی، انتشارات مولی، ص۱۵، به نقل از مقاله تبیین فلسفی مسئله تسبیح موجودات از دیدگاه ملاصدرا، مجله فلسفی تحلیلی، شماره سی سه، بهار و تابستان ۱۳۹۷، ص۶۳ ۸۷، شمس اله سراج، حجت منصوری.</ref>

در آغاز سوره‌های [[سوره‌های مسبحات|مُسَبِّحات]] (سوره‌هایی که با تسبیح خداوند شروع می‌شود) تسبیح خداوند آمده است. در آیات دیگری همچون آیه ۴۱ سوره نور، آیه ۷۹ سوره انبیاء و…<ref>آیه ۱۸ ۱۹ ۳۸ سوره نور،</ref>