خلق خدای دیگر توسط خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

اینکه خدایی جهان را خلق کرده باشد و بعد از گذشت زمانی اداره امور عالم را به خدای دیگری سپرده باشد و خود دیگر وجود نداشته باشد، چه اشکالی دارد؟

خلق خدایی توسط خداوند و واگذار کردن امور به او، محال است؛ زیرا خداوند متعال [[معنای واجب الوجود|واجب الوجود]] و ازلی است و تصور نبودن او با مفهوم واجب الوجود تعارض دارد. همچنین اداره امور توسط خدای دیگر امکان ندارد. موجودات هیچ وجود مستقلی ندارند و همه وابسته به خداوند هستند و با نبود او همه موجودات به یکباره از بین می‌روند. بنابراین امکان ندارد که امور مخلوقات به خدای دیگر واگذار شده باشد.

از جمله روابطی که بین [[خدا]] و خلق، لحاظ می‌شود این است که مخلوقات نه تنها در اصل وجود و پیدایش‌شان نیازمند به خدا هستند بلکه همه شئون وجودی، وابسته به خداوند هستند و هیچ‌گونه استقلالی ندارند.  

فلاسفه، موجود را  به [[واجب الوجود]]، ممکن الوجود و ممتنع الوجود تقسیم کرده‌اند. واجب الوجود عبارت است از موجودی که وجود برایش ضرورت دارد و خود به خود موجود است و نیازی به موجود دیگری ندارد. این موجود ازلی است یعنی در گذشته سابقه عدم و نیستی نداشته است و هم چنین ابدی است یعنی در آینده هم هیچ‌گاه معدوم و نابود نخواهد شد. علت ازلی و ابدی بودن این است که معدوم بودن چیزی در یک زمان، نشانه این است که وجودش از خودش نیست و برای وجود یافتن، نیاز به موجود دیگری دارد. بنابر این تصور نابودی در مورد موجودی ازلی و ابدی که همیشه موجود است، و ساحت قدس او منزه از نابودی است، تصور باطل و غیرعاقلانه خواهد بود.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ص۷۵.</ref>

  | نمایه =