پرش به محتوا

ثروت ثروتمندان: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۶۳۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در مورد استفاده از انواع نعمت ها، اسلام مانند تمام موارد، حد اعتدال را انتخاب كرده است، نه مانند بعضى كه مى‏پندارند استفاده از زينت ها و تجملات هر چند به صورت معتدل بوده باشد، مخالف زهد و پارسايى است، و نه مانند تجمل‏پرستانى كه غرق در زينت و تجمل مى‏شوند، و تن به هر گونه عمل نادرستى براى رسيدن به اين هدف نامقدس مى‏دهند.
اسلام استفاده كردن از نعمت‌ها و ثروت‌های مادی که از طريق شرعی و حلال به دست آمده باشد را مجاز شمرده و حتی گاه به آن توصيه و سفارش کرده است. قرآن کريم همان‌گونه که دستور به استفاده از نعمت‌ها را داده<ref name=":1">الاعراف / ۳۱ .</ref> به پرهیز از اسراف نیز دستور داده است.<ref name=":1" />


لذا در اسلام: استفاده كردن از مواهب و نعمت های مادی و حلال طبيعت، که انسان آن را از طريق شرعی و حلال به دست آورده ، نه تنها مجاز شمرده شده بلكه به آن توصيه و سفارش نيز شده است، و آيات قرآنی و روايات زيادى در اين زمينه از پيشوايان مذهبى در كتب معتبر نقل شده است.
كلمه" اسراف" كلمه بسيار جامعى است كه هر گونه زياده روى در كميت و كيفيت و بيهوده‏گرايى و اتلاف و مانند آن را شامل مى‏شود.
 
قرآن کريم بر اساس آموزه های اصيل الهی به اين نکته اشاره نموده و مى‏گويد از آن ها (نعمت های مادی) بخوريد و بنوشيد {{قرآن|وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا}}. 
 
اما چون طبع زياده طلب انسان، ممكن است از اين دو دستور سوء استفاده كند و به جاى استفاده عاقلانه و اعتدال‏آميز از پوشش و تغذيه صحيح، راه تجمل پرستى و اسراف و تبذير را پيش گيرد، بلافاصله اضافه مى‏كند«ولى اسراف نكنيد كه خدا مسرفان را دوست نمى‏دارد» {{قرآن|وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ}}<ref>الاعراف / ۳۱ .</ref>.
 
كلمه" اسراف" كلمه بسيار جامعى است كه هر گونه زياده روى در كميت و كيفيت و بيهوده‏گرايى و اتلاف و مانند آن را شامل مى‏شود، و اين روش قرآن است كه به هنگام تشويق به استفاده كردن از مواهب آفرينش، فورا جلو سوء استفاده را گرفته و به اعتدال توصيه مى‏كند.


در آيه بعد با لحن تندترى به پاسخ آن ها كه گمان مى‏برند، تحريم زينت ها و پرهيز از غذاها و روزي هاى پاك و حلال، نشانه زهد و پارسايى و مايه قرب به پروردگار است، مى‏پردازد و مى‏گويد: اى پيامبر« بگو چه كسى زينت هاى الهى را كه براى بندگانش آفريده و هم چنين مواهب و روزى‏هاى پاكيزه را تحريم كرده است» {{قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَه اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ}}<ref name=":0">اعراف/ ۳۲ .</ref>.
در آيه بعد با لحن تندترى به پاسخ آن ها كه گمان مى‏برند، تحريم زينت ها و پرهيز از غذاها و روزي هاى پاك و حلال، نشانه زهد و پارسايى و مايه قرب به پروردگار است، مى‏پردازد و مى‏گويد: اى پيامبر« بگو چه كسى زينت هاى الهى را كه براى بندگانش آفريده و هم چنين مواهب و روزى‏هاى پاكيزه را تحريم كرده است» {{قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَه اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ}}<ref name=":0">اعراف/ ۳۲ .</ref>.
۱۱٬۹۱۳

ویرایش