trustworthy
۲٬۵۶۶
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←جریان بیعت رضوان) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==جریان بیعت رضوان== | ==جریان بیعت رضوان== | ||
در سال ششم هجرت، [[پیامبر اکرم(ص)]] به قصد [[عمره]] با ۱۴۰۰ نفر به سوی [[مکه]] حرکت کردند تا این که به [[حدیبیه]] (روستایی در ۲۰ کیلومتری مکه) رسیدند و متوجه شدند که [[قریش]] به آنها اجازه ورود به مکه را نمیدهند. پیامبر(ص)، [[عثمان]] را به سوی مکه فرستاد تا اعلام کند، قصد پیامبر(ص) فقط انجام عمره است نه جنگ، ولی چیزی نگذشت که شایعه قتل عثمان توسط مشرکین مکه | در سال ششم هجرت، [[پیامبر اکرم(ص)]] به قصد [[عمره]] با ۱۴۰۰ نفر به سوی [[مکه]] حرکت کردند تا این که به [[حدیبیه]] (روستایی در ۲۰ کیلومتری مکه) رسیدند و متوجه شدند که [[قریش]] به آنها اجازه ورود به مکه را نمیدهند. پیامبر(ص)، [[عثمان]] را به سوی مکه فرستاد تا اعلام کند، قصد پیامبر(ص) فقط انجام عمره است نه جنگ، ولی چیزی نگذشت که شایعه قتل عثمان توسط مشرکین مکه پیچید. پیامبر(ص) از یارانش خواست تا بار دیگر تجدید [[بیعت]] کنند که تا آخرین نفس مقاومت میکنند و خداوند آیه ۱۸ فتح را نازل کرد و این بیعت را تأیید نمود. | ||
این بیعت به '''بیعت حدیبیه''' و '''بیعت رضوان''' مشهور گشت. قریش سهیل بن عمر را پیش پیامبر(ص) فرستاد و | این بیعت به '''بیعت حدیبیه''' و '''بیعت رضوان''' مشهور گشت. قریش سهیل بن عمر را پیش پیامبر(ص) فرستاد و صلحی امضا شد که بعدها به نام [[صلح حدیبیه]] معروف شد. بنابر این صلح، قرار شد مسلمانان سال آینده برای حج به مکه مشرف شوند و تا ۱۰ سال در صلح باشند. این صلح فرصتی برای مسلمانان بود که از جنگ با مشرکان در امان بوده و آزادانه در مکه برای حج حضور پیدا کنند و با این شیوه به تبلیغ اسلام بپردازند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هش، اول، ج۲۲، ص۱۰.</ref> | ||
جریان [[صلح حدیبیه]] و نیز بیعت مسلمانان با رسول خدا(ص) در تفاسیر [[اهل سنت]]، مانند تفسیر الوسیط، تفسیر المنیر، [[تفسیر مفاتیح الغیب]]، تفسیر [[کشف الاسرار و عدة الابرار]]، [[تفسیر طبری]] و دیگر تفاسیر آمده است. | جریان [[صلح حدیبیه]] و نیز بیعت مسلمانان با رسول خدا(ص) در تفاسیر [[اهل سنت]]، مانند تفسیر الوسیط، تفسیر المنیر، [[تفسیر مفاتیح الغیب]]، تفسیر [[کشف الاسرار و عدة الابرار]]، [[تفسیر طبری]] و دیگر تفاسیر آمده است. | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
در آیه ۱۸ [[سوره فتح]]، خداوند از مؤمنانی که با پیامبر بیعت کردهاند، اعلام رضایت نموده است. در آیات ۱۲ تا ۱۵ [[سوره احزاب]] که تقریباً یک سال پس از بیعت رضوان، در جریان [[جنگ خیبر]] نازل گشته، خداوند به انتقاد از افرادی که در بیعت رضوان، عهد کرده بودند که پیامبر(ص) را تنها نمیگذارند، میپردازد که {{قرآن|وَ إِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا|ترجمه=و گروهی از آنها گفتند: ای مردم یثرب، اینجا جای ماندنتان نیست. بازگردید؛ و گروهی از آنها از پیامبر رخصت طلبیدند. میگفتند: خانههای ما را حفاظی نیست. خانههایشان بیحفاظ نبود، میخواستند بگریزند.|سوره=احزاب|آیه=۱۳}} | در آیه ۱۸ [[سوره فتح]]، خداوند از مؤمنانی که با پیامبر بیعت کردهاند، اعلام رضایت نموده است. در آیات ۱۲ تا ۱۵ [[سوره احزاب]] که تقریباً یک سال پس از بیعت رضوان، در جریان [[جنگ خیبر]] نازل گشته، خداوند به انتقاد از افرادی که در بیعت رضوان، عهد کرده بودند که پیامبر(ص) را تنها نمیگذارند، میپردازد که {{قرآن|وَ إِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا|ترجمه=و گروهی از آنها گفتند: ای مردم یثرب، اینجا جای ماندنتان نیست. بازگردید؛ و گروهی از آنها از پیامبر رخصت طلبیدند. میگفتند: خانههای ما را حفاظی نیست. خانههایشان بیحفاظ نبود، میخواستند بگریزند.|سوره=احزاب|آیه=۱۳}} | ||
در جای دیگر خداوند، به بیعت رضوان اشاره کرده است که {{قرآن|إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَکَ إِنَّما یُبایِعونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوقَ أَیدیهِم ۚ فَمَن نَکَثَ فَإِنَّما یَنکُثُ عَلیٰ نَفسِهِ|ترجمه=کسانی که با تو بیعت میکنند، تنها با خدا بیعت مینمایند و دست خدا بالای دست آن هاست. پس هر کس پیمانشکنی کند تنها به زیان خود پیمان شکسته است|سوره=فتح|آیه=۱۰}} بنابر این آیات، رضایت الهی و پاداش این بیعت، فقط برای افرادی است که وفادار مانده باشند | در جای دیگر خداوند، به بیعت رضوان اشاره کرده است که {{قرآن|إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَکَ إِنَّما یُبایِعونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوقَ أَیدیهِم ۚ فَمَن نَکَثَ فَإِنَّما یَنکُثُ عَلیٰ نَفسِهِ|ترجمه=کسانی که با تو بیعت میکنند، تنها با خدا بیعت مینمایند و دست خدا بالای دست آن هاست. پس هر کس پیمانشکنی کند تنها به زیان خود پیمان شکسته است|سوره=فتح|آیه=۱۰}} بنابر این آیات، رضایت الهی و پاداش این بیعت، فقط برای افرادی است که وفادار مانده باشند. | ||
==منابع== | ==منابع== |