۲٬۱۷۷
ویرایش
جز (Fabbasi صفحهٔ پاداش دو ماه روزه سه روز آخر شعبان را به روایت روزه گرفتن سه روز آخر ماه شعبان برابر با پاداش دو ماه روزه گرفتن منتقل کرد) |
|||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایت روزه گرفتن سه روز آخرماه شعبان برابر با پاداش دو ماه روزه گرفتن، از امام صادق(ع) و امام رضا(ع) نقل شده است. سند هر دو حدیث ضعیف است. | روایت روزه گرفتن سه روز آخرماه شعبان برابر با پاداش دو ماه پشت سر هم روزه گرفتن، از امام صادق(ع) و امام رضا(ع) نقل شده است. سند هر دو حدیث ضعیف است. | ||
هدف نویسنده مفاتیح الجنان جمع آوری همه روایات در باب مستحبات نبود تا گفته شود چرا روایات اهمیت روزه سه روز آخر ماه شعبان نیامده است. | هدف نویسنده مفاتیح الجنان جمع آوری همه روایات در باب مستحبات نبود تا گفته شود چرا روایات اهمیت روزه سه روز آخر ماه شعبان نیامده است. | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==== سند اول از امام صادق(ع) ==== | ==== سند اول از امام صادق(ع) ==== | ||
نام محمد بن علی مَاجِيلَوَيْهِ اولین راوی این حدیث در [[کتاب رجال الطوسی]] بدون مدح ذم آمده است.<ref>طوسى، محمد، رجال الطوسي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش، ص۴۳۷.</ref> تفرشی مینویسد علامه حلی سند شیخ صدوق را به منصور بن حازم صحیح میداند و در این سند نام محمد بن علی ماجیلویه نیز هست.<ref>تفرشى، مصطفى، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۴، ص۲۷۹.</ref> برخی از محققان از این سخن استفاده کردهاند که وی ثقه است.<ref>حسينى حلى، حسين، زبده الأقوال في خلاصه الرجال، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۸ق، ص۳۴۸. مازندرانى حائرى، محمد، منتهى المقال في أحوال الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۱۳۲.</ref> | نام محمد بن علی مَاجِيلَوَيْهِ اولین راوی این حدیث در [[کتاب رجال الطوسی]] بدون مدح و ذم آمده است.<ref>طوسى، محمد، رجال الطوسي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش، ص۴۳۷.</ref> تفرشی مینویسد علامه حلی سند شیخ صدوق را به منصور بن حازم صحیح میداند و در این سند نام محمد بن علی ماجیلویه نیز هست.<ref>تفرشى، مصطفى، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۴، ص۲۷۹.</ref> برخی از محققان از این سخن استفاده کردهاند که وی ثقه است.<ref>حسينى حلى، حسين، زبده الأقوال في خلاصه الرجال، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۸ق، ص۳۴۸. مازندرانى حائرى، محمد، منتهى المقال في أحوال الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۱۳۲.</ref> | ||
محمد بن علی کوفی قرشی، راوی دیگر این حدیث متهم به غلو است.<ref>كشى، محمد، اختيار معرفه الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۲۳.</ref> وی | محمد بن علی کوفی قرشی، راوی دیگر این حدیث متهم به غلو است.<ref>كشى، محمد، اختيار معرفه الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۸۲۳.</ref> وی از دروغگویان مشهور بوده است.<ref>قهپايى، عنايهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۵، ص۲۶۳.</ref> | ||
نجاشی محمد بن سنان راوی دیگر این حدیث را | نجاشی رجال شناس معروف، محمد بن سنان راوی دیگر این حدیث را ضعیف میداند و مینویسد به روایاتش اعتمادی نیست.<ref>نجاشى، احمد، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۳۲۸.</ref> شیخ طوسی محمد بن سنان را ضعیف دانسته است.<ref>طوسى، محمد، رجال الطوسي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش، ص۳۶۴.</ref> | ||
مفضل بن عمر | مفضل بن عمر از اصحاب خاص امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بوده است.<ref>طوسي، محمد، الرجال، قم، موسسه النشر الاسلامي، ۱۴۱۵ق، ص۳۰۷ و ۳۴۳. طوسي، محمد، الغيبه، قم، موسسه المعارف الاسلاميه، ص۳۴۳.</ref> برخی از رجال شناسان، مفضل بن عمر را ضعیف دانستهاند.<ref>حلى، حسن بن على، الرجال، تهران، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ش، قسمت دوم، ص۵۱۸.</ref> | ||
سند حدیث به خاطر توثیق صریح نشدن محمد بن علی ماجیلویه، ضعیف بودن محمد بن علی | سند حدیث به خاطر توثیق صریح نشدن محمد بن علی ماجیلویه، ضعیف بودن محمد بن علی کوفی، محمد بن سنان و اختلافی بودن وثاقت مفضل بن عمر، معتبر نیست. | ||
=== سند دوم از امام رضا(ع) === | === سند دوم از امام رضا(ع) === | ||
محمد بن ابراهیم بن اسحاق | سند حدیث به خاطر توثیق نشدن محمد بن ابراهیم بن اسحاق<ref>خوئی، ابو القاسم، معجمرجالالحديث، قم، مرکز نشر آثار شیعه، ۱۴۱۰ق/ ۱۳۶۹ش، ج۱۴، ص۲۲۰.</ref> و احمد بن محمد کوفی<ref>مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال(چاپ رحلي)، بى نا، بى جا، چاپ اول، ج۱، ص۹۳. بروجردی، علی، طرائف المقال، قم، مكتبه المرعشي النجفي، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۸۰. جواهری، محمد، المفيد من معجم رجال الحديث، قم، مكتبه المحلاتي، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق، ص۴۷.</ref> معتبر نیست. | ||
==نیامدن این حدیث در مفاتیح الجنان و مفاتیح نوین== | |||
==نیامدن این حدیث در | |||
کتاب مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی همه روایات مستحبی را ندارد تا گفته شود چرا روایت فضیلت روزه گرفتن سه روز آخر ماه شعبان نیامده است. | کتاب مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی همه روایات مستحبی را ندارد تا گفته شود چرا روایت فضیلت روزه گرفتن سه روز آخر ماه شعبان نیامده است. | ||
خط ۶۰: | خط ۵۶: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = |
ویرایش