گریه آسمان بر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

همه موجودات در آموزه‌های اسلامی از يك نوع شعوري برخوردارند. این شعور آنها را به [[تسبیح |تسبیح الهی]] وامی‌دارد<ref>سوره جمعه، آیه۱.</ref> از دیگر سوی رفتار انسان بر آسمان و بارندگي و... اثر دارد که بیانگر شعور و درک آنهاست:{{قرآن|وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا|ترجمه= اگر اهل شهرها و آبادی‌ها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم.|سوره=اعراف|آیه=۹۶}} روایات اسلامی بیانگر گریه و ناراحت شدن عالم هستي در مرگ مومن است. <ref>حميرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۳، حدیث۱۱۱۹. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۸.</ref> همه اینها گویای واکنش موجودات جهان براتفاق‌های روزمره می‌باشد. گریه کردن یا نکردن بر مرگ افراد یکی از همین واکنش‌هاست.

==گریه آسمان و زمین بر شهادت امام حسین(ع)==

آسمان و زمین و موجودات جهان در فقدان [[پیامبران|پیامبران الهی(ع)]]، [[معصوم|معصومان(ع)]] و [[امام|ائمه هدی(ع)]] ناراحت و گريان مي‌شود. [[پيامبر اكرم(ص)]] گريه [[عرش|عرش خدا]]، ملائكه، آسمان، زمين و تمام موجودات را برای واکنش به گریه‌های [[حضرت فاطمه(س)|حضرت زهرا(ع)]] تایید کرده است. <ref> مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، بيروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۴۹۱: « وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ لَقَدْ بَكَى‏ لِبُكَائِكِ‏ عَرْشُ اللَّهِ وَ مَا حَوْلَهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضُونَ وَ مَا فِيهِمَا»</ref> در روایات آمده است که هنگام شهادت امام حسين(ع)، آسمان بر او گريه كرد و گريه او سرخي مخصوصي بود كه در اطراف آسمان نمايان شد. <ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، ‌چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸.</ref> آسمان چهل روز بر شهادت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسين(ع)]] خون گریه کرد.<ref>فيض كاشاني، محسن، تفسير الصافي، بيروت، مؤسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۲ هـ ۱۹۸۲ م، ج۴، ص۴۰۷.</ref> آسمان بر حضرت يحيي(ع) و امام حسين(ع) چهل روز گريه كرد و بر ديگري جز آن دو گريه نكرده است. <ref>طبرسي، فضل، مجمع البيان، بيروت، دارالمعرفه، ‌چاپ دوم، ۱۴۰۸هـ ۱۹۸۸ م، ج۹ـ۱۰، ص۹۸ـ۹۹.</ref>

دعای سوم شعبان که به مناسبت ولادت امام حسین(ع) خوانده می‌شود، یکی از روایاتی است که حادثه کربلا را نه برای انسان‌ها و بلکه بر همه موجودات هستی، مصیبتی فراموش نشدنی دانسته است. در قسمتی از این دعا آمده است: {{عربی بزرگ|اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا...<ref>طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد، بیروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق/ ۱۹۹۱م، ص۸۲۶.</ref>

خدایا! از تو می‌خواهم به‌حق مولود در این روز که پیش از برخاستن صدایش و قبل از ولادتش به شهادتش وعده داده شده، آسمان و هرکه در آن است، زمین و هر که بر آن است بر او گریست درحالی‌که هنوز قدم در جهان نگذاشته بود.}}

  | شناسه = شد

  | تیترها = شد