ضرورت انتخاب دین اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

دو پاسخ برای این سؤال وجود دارد:

خدای متعال برای هر عصر و زمانی پیامبر خاص و برنامه خاصی جهت رساندن مردم به سعادت داشته است، و تبعیت از پیامبر زمان موجب سعادت انسانها در همان برهه از زمان بوده است، و به موجب این که پیامبر عصر ما بلکه تمام اعصار بعدی پیامبر خاتم است، باید برای نیل به سعادت از او تبعیت کرد، و تبعیت از سایر ادیان سعادت انسان را تأمین نمی‌کند، و الا اگر موجب تأمین سعادت انسان می‌گردید نیازی نبود که خداوند پیامبر جدیدی بفرستد، ارسال رسول جدید نشانه آن است که به هر دلیلی نسخه پیامبر سابق کافی برای تأمین سعادت بشر نیست؛ و نسخه رسالت پیامبر آخرین نسخه و خاتم تمام انبیای الهی است، ولذا باید از این دین تبعیت کرد تا به سعادت نایل آمد، مگر این که کسی بگوید من به سعادت خویش کاری ندارم، او می‌تواند اصلاً دینی را نپذیرد چون دغدغه سعادت خویش را ندارد، ولی چنین سخنی قطعاً از روی عقل و درایت نیست، پیدا نمی‌شود کسی دغدغه سعادت خویش را نداشته باشد.

البته معنای پذیرش دین اسلام طرد سایر نبوت و رسالت نیست بلکه ما موظفیم به این دین عمل کنیم در عین این که به سایر انبیای الهی ایمان داریم و آنان را به عنوان پیامبران ورسولان الهی قبول داریم و به آنان کمال احترام را می‌گذاریم؛ و این معنا جزو دین ماست.}}<ref>شوری/ ۱۳. نساء/ ۱۳۶–۱۳۵. آل عمران/ ۸۵–۸۴.</ref> و تکذیب هیچ‌یک از پیامبران و تکذیب هیچ حکمی از احکام آنان روا نیست، بلکه تکذیب یک پیامبر به منزله تکذیب همه ایشان و انکار یک حکم الهی، مستلزم انکار همه احکام خداست.<ref>نساء/ ۱۵. بقره/ ۸۵.</ref> ولی وظیفه عملی هر امتی در هر زمانی، پیروی از دستوررات پیامبر همان امت و همان زمان می‌باشد.»

پاسخ دوم مبتنی بر این نکته است که دین اسلام مزایا و خصوصیاتی دارد که کامل‌ترین دین و سازگارترین دین با فطرت بشر است، و دینی است که پاسخ گوی تمام نیازهای بشری در تمام اعصار و قرون می‌باشد؛ و لذا به خصوصیات این دین اشاره می‌کنیم:

از ضروریات این آیین الهی است. همگان هم به خوبی می‌دانند که محدود به منطقه جغرافیایی خاصّی نبوده است. علاوه بر این، پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) به سران کشورهایی مانند: قیصر روم، پادشاه ایران و فرمانروایان مصر و… نامه نوشتند و همه را به پذیرش دین اسلام دعوت کرده و از پیامدهای کفر بر حذر داشتند؛ و اگر دین اسلام، جهانی نبود چنین دعوتی عمومی انجام نمی‌گرفت و سایر اقوام و امت‌ها هم عذری برای عدم پذیرش می‌داشتند؛ بنابراین، نمی‌توان بین ایمان به اسلام و ضرورت عمل بر طبق این شریعت الهی تفکیکی قایل شد و در نتیجه نمی‌توان کسی را از این آیین الهی مستثنی دانست.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، اصول عقاید، ناشر مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ سیزدهم، ۱۳۷۴، ج۱ و ۲، ص۳۳۰–۳۲۹.</ref>

کوتاه سخن اینکه: اگر کسی دین را با این ویژگی‌ها و جامعیت و کاملیت رها کند و دنبال دین دیگری برود نشان از استضعاف فکری یا عدم شناخت کافی از اسلام است.

{{مطالعه بیشتر}}

۳ـ شریعت در آینه معرفت، عبدالله جوادی آملی.

== منابع ==