اسفار اربعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اسفار اربعه''' مفهومی در عرفان اسلامی که نشان‌دهندهٔ مراحل چهارگانه و خصوصیات آنها در سیر و سلوک معنوی به‌سوی خداست. سفر اول، سفر از خلق به سوی حق است که ضمن آن سالک می‌کوشد از طبیعت عبور کند و قسمتی از عوالم ماوراء طبیعی را نیز پشت سر بگذارد تا به ذات حق واصل شود و میان او و حق حجابی نباشد. در سفر دوم، که سفر با حق در حق، سالک پس از آنکه ذات‌ حق را از نزدیک شناخت به کمک او به سیر در شؤون، کمالات، اسماء و صفات او می‌پردازد. در سفر سوم، سفر از حق به سوی خلق با حق، سالک به میان‌ مردم باز می‌گردد، اما بازگشتش به معنی جدا شدن و دور شدن از ذات حق‌ نیست. او در این مرحله ذات حق را با همه چیز و در همه چیز می‌بیند. سالک در سفر چهارم به ارشاد و دستگیری مردم و رساندن آنها به حق می‌پردازد.