سوره سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه چهار سوره سجده به این موضوع می پردازد که خداوند آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید، سپس بر عرش قدرت استیلا یافت و همه امور از آسمان به زمین را تدبیر می‌کند.<ref>آیه ۴ و ۵</ref>  

شش روز كنايه از دوره‏‌ها و مرحله‏‌هاست و مراد از عرش، غلبه يافتن می‌باشد. نظير اين آيه در آيه ۵۴ از سوره اعراف، آيه ۳ از سوره يونس و ۵۹ از سوره فرقان بيان شده است.<ref>محمد جواد مغنیه، ترجمه تفسير كاشف، ج۶، ص ۲۹۷.

 

</ref>

در آیاتی از [[سوره سجده]] مراحل خلق انسان گفته شده است. خداوند انسان را از گِل آفرید. سپس نسل او را از عصاره آبی بی‌مقدار پدید آورد. آنگاه اندامش را ساخت و از روح خود در او دمید و گوش و چشم و قلب بدو داد.<ref>آیات ۷، ۸، ۹</ref>

 

مراد از انسان فرد فرد آدميان نيست، تا بگويى خلقت فرد فرد از گل نبوده، بلكه مراد نوع آدمى است، مى‏خواهد بفرمايد: مبدأ پيدايش اين نوع گل بوده، كه همه افراد منتهى به وى مى‏شوند، و خلاصه تمامى افراد اين نوع از فردى پديد آمده‏اند كه او از گل خلق شده، چون فرزندانش از راه تناسل و تولد از پدر و مادر پديد آمده‏اند.<ref>محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۶، ص ۳۷۴.</ref>