پوشش مادر در مقابل فرزند: تفاوت میان نسخه‌ها

پوشش مادر مقابل فرزند پسر، در حد پوشش بین [[محارم]] است. مادر نیازی نیست سر و گردن و دست و پاها را بپوشاند. البته از لحاظ تربیتی و اخلاقی می‌بایست به‌گونه‌ای لباس بپوشد که آسیبی متوجه فرزند نشود و فرزند از لحاظ اخلاقی درست و صحیح رشد کند. لباس‌های زننده و نیمه‌عریان از پوشش‌هایی است که شایسته مادر نیست مقابل فرزند خود بپوشد.

تقلید و الگوپذیری از ویژگی‌های دوران کودکی است، کودک هر آنچه را ببیند براساس تقلید می‌پذیرد، و مطابق آنها عمل می‌کند.<ref>فرهادیان، رضا، آنچه والدین و مربیان باید بدانند، قم، انتشارات رئوف، ۱۳۷۰، ص۳۸.</ref> رفتار والدین به‌خصوص مادر تأثیر فراوانی بر روی کودکان دارد و کودک، اعمال و حرکات آنها از جمله نوع پوشش را مشاهده نموده و از آنان تقلید می‌کند.<ref>فرهادیان، رضا، آنچه والدین و مربیان باید بدانند، قم، انتشارات رئوف، ۱۳۷۰، ص۳۸.</ref>

زمانی که فرزند به‌سوی دوران [[بلوغ]] نزدیک می‌شود، پوشش اطرافیان می‌تواند در بلوغ زودرس او نقش مهمی داشته باشد. کودکی که در سن قبل از نوجوانی هر روز با بدن نیمه عریان مادر و خواهر مواجه است و قسمت‌های برجسته بدن آنان را مشاهده می‌کند، زمینه تحریک جنسی در او سریع‌تر و زیادتر است و آنچه را در خانواده می‌بیند ناخودآگاه در کوچه و خیابان بر افراد دیگر منطبق می‌کند و باعث می‌شود زودتر علائم بلوغ جنسی در او ظاهر شود. هر چه کودک بزرگتر می‌شود ضرورت رعایت این موضوع بیشتر می‌شود.

  | بازبینی =

  | کیفیت =ج