automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== رساندن پیام == | == رساندن پیام == | ||
قرآن بارها اعلام می دارد که آنچه بر عهده پیامبر است تنها ابلاغ پیام و تبلیغ است.<ref>سوره آل عمران آیه ۲۰. سوره نحل آیه ۸۲ و ۳۵. سوره عنکبوت آیه ۱۸. سوره تغابن آیه ۱۲، سوره مائده ۹۲ و ۹۹.</ref> این آیات جدال با مشرکان را نهی میکند. و تنها مسئولیت پیامبر را جز تبلیغ دین | قرآن بارها اعلام می دارد که آنچه بر عهده پیامبر است تنها ابلاغ پیام و تبلیغ است.<ref>سوره آل عمران آیه ۲۰. سوره نحل آیه ۸۲ و ۳۵. سوره عنکبوت آیه ۱۸. سوره تغابن آیه ۱۲، سوره مائده ۹۲ و ۹۹.</ref> این آیات جدال با مشرکان را نهی میکند.و تنها مسئولیت پیامبر را جز تبلیغ دین نمیداند.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۳، ص: ۱۹۲. | ||
</ref> | </ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] ذیل آیه {{قرآن|فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ|ترجمه=آيا پيامبران را جز تبليغ روشنگر وظيفه ديگرى است؟|سوره=نحل|آیه=۳۵}} بلاغ مبین را شرح میدهد که تنها وظيفه فرستادگان خدا ابلاغ مبين و ابلاغ آشكار است. وظيفه آنان اين نيست كه مردم را مجبور به قبول دعوت خود كنند، و يا اراده تكوينى خداى را از بین ببرند و بطور قهر و جبر از كفر، به ايمان و از معاصى، به اطاعت بكشانند. | |||
در قرآن بارها تصریح شده است که پیامبر تنها بشیر و منذر و مذکِّر است. | در قرآن بارها تصریح شده است که پیامبر تنها بشیر و منذر و مذکِّر است. | ||
فخرالدین رازی در تفسیر آیه ۱۲۵ سوره نحل میگوید که خداوند فرستادۀ خویش را فرمان داد تا مردم را به یکی از این ۳ روش: حکمت، موعظۀ حسنه و جدال احسن، به دین خود دعوت نماید.<ref>غلامرضا اعوانی، مدخل جدل، دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۷، ص۶۴۶۰.</ref> | [[فخرالدین رازی]] در تفسیر آیه ۱۲۵ سوره نحل میگوید که خداوند فرستادۀ خویش را فرمان داد تا مردم را به یکی از این ۳ روش: حکمت، موعظۀ حسنه و جدال احسن، به دین خود دعوت نماید.<ref>غلامرضا اعوانی، مدخل جدل، دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۷، ص۶۴۶۰.</ref> | ||
== عدم سیطره پیامبر(ص) بر مردم == | == عدم سیطره پیامبر(ص) بر مردم == |