سن بلوغ: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}قول مشهور در میان فقها و طبق قانون مدنی کشور، سن بلوغ پسر ۱۵سال و دختر ۹ سال است. اما تعین سن بلوغ، همواره مورد مناقشه میان فقها و کارشناسان است و نظرات متفاوتی در اینباره گفته شده است. از جمله اینکه برخی سن را ملاک نمی‌دانند و نشانه‌های خاصی همچون احتلام برای پسر و عادت ماهانه برای دختر را ملاک می‌دانند.  

روایاتی که از ائمه اطهار در این باب به دست ما رسیده است، چند دسته‌اند: برخی از روایات سن را تنها علامت بلوغ دانسته‌اند. پاره ای سن را به همراه قاعدگی در دختران و احتلام در پسران بیان داشته است. و دسته سوم تنها احتلام در پسران و قاعدگی در دختران را نشانه بلوغ ذکر کرده است و هیچ اشاره ای به سن ندارد.<ref>محمدتقی فاضل میبدی، بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی، نشریه صفیر حیات، بیست و شش</ref>

هر پژوهنده‌ای که هر سه دسته از روایات را بنگرد و آیات قرآن را ملاحظه کند، نیک در می‌یابد که بلوغ به سن بستگی ندارد، زیاده براین یک امری شرعی و دینی نیست، بلکه پدیده‌ای و جسمی و جنسی است و شارع مقدس اگر در گفتار خود علائم بلوغ را لحاظ کرده، ارشاد به حکم عقل نموده و سن را به عنوان یک قانون ثابت در امر بلوغ لحاظ نداشته است. چون پدیده بلوغ درهمه افراد در یک سن خاص به ثمر نمی‌رسد. ممکن است در دختری نه سالگی و در دیگری پانزده سالگی باشد؛ بنابراین روایاتی که سن را به‌طور مطلق شرط بلوغ دانسته، باید حمل بر روایاتی کرد که سن را مقید به رشد جنسی و عقلی دانسته است و حمل مطلق بر مقید یک قاعده عقلایی و مورد اتفاق فقهاست؛ بنابراین فتوای غالب، که نه سالگی را شرط بلوغ می‌داند، پایه محکم قرآنی و حدیثی ندارد. و در صورت شک و تردید اجرای اصل برائت وعدم تکلیف، مسئله را روشن می‌سازد.<ref>محمدتقی فاضل میبدی، بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی، نشریه صفیر حیات، بیست و شش</ref>

هر چند فتوای غالب فقها این است که دختران در نه سالگی و پسران در پانزده سالگی پا به دایره تکلیف می‌گذارند و باید واجبات شرعی را انجام داده و خود را از محرمات پرهیز دارند، ولی این مسئله از دیر زمان مورد اختلاف علمای شیعه و سنت بوده است.<ref>محمدتقی فاضل میبدی، بلوغ از دیدگاه فقهی و کارشناسی، نشریه صفیر حیات، بیست و شش</ref>

براساس نظر مشهور فقهای امامی ، سن بلوغ پسر پانزده سال تمام قمری است.<ref>سیدرضا هاشمی، مدخل بلوغ، دانشنامه جهان اسلام،‌ بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۱۷۶۱.</ref>

بنابر فتوای مشهور فقهای امامی ، سن بلوغ دختر پایان نه سالگی است. برخی فقها و معدودی از نویسندگان معاصر نسبت به بلوغ دختر در نه سالگی مناقشه کرده اند.

[[آیت الله صانعی]] در نقد تعیین سن نه سالگی برای بلوغ دختر می‌فرماید:

مستندات مشهور هم در تعیین نُه سالگی قابل مناقشه است؛ زیرا تمام روایاتی که مشهور فقها به آن استناد نموده‌اند، قطع نظر از ضعف سندی در برخی از آنها، هیچ‌یک بر بلوغ دختران در نُه سالگی، به صورت مطلق دلالت و ظهور ندارند و نُه سالگی به خودی خود ملاک نیست، بلکه نُه سالگی را با قید قابلیت ازدواج یا قاعدگی یا رشد و سن حداقلی، موضوع بلوغ معرفی کرده‌اند. از این رو، سخن مشهور در استناد به این روایت‌ها، تمام نیست؛ بنابراین باید روایاتِ نُه سال را به صورتی حمل کرد که دختران در این سن قابلیت ازدواج پیدا کرده‌اند و در نتیجه سن از موضوعیت حکم تکلیف دختران خارج می‌شود. اگر کسی چنین حملی را در این روایات نپذیرد، باید این روایت‌ها را کنار بگذراد؛ چون مخالف کتاب، سنّت، اصول و قواعد مسلّم است.

اگر بپذیریم که روایات نُه سالگی، بر تعیین این سن به عنوان امر تعبّدی شرعی دلالت دارند، در نهایت با موثّقه عمّار تعارض خواهند داشت و از آن رو که سنّی برای بلوغ در قرآن تعیین نشده، نمی‌توان هیچ‌کدام را مطابق قرآن دانست و از آن جهت که عموم مذاهب اهل سنّت بلوغ دختران را پانزده سالگی به بالا می‌دانند، هیچ‌کدام را نمی‌توان موافق عامه قلمداد کرد. پس، از این تعارض و برابری اگر حکم به تساقط نشود، نمی‌توان به صورت تعیینی فتوا به بلوغ سنّی دختران در نُه سالگی داد.

از روايات نمى شود فهميد كه سن, يك اماره و نشانه تعبدى شرعى است. بلكه شارع امارات خارجى و طبيعى را نيز, ميزان احكام خود قرار داده است. دليل قاطع و روشنى نداريم كه سن بلوغ دختران, نه سالگى است. زيرا روايات نه سالگى هم معارض دارند و هم در مورد تكاليف و احكام خاصى وارد شده است.<ref>مهدى مهريزى، بلوغ دختران، فصلنامه فقه، پیش شماره.ص۹.</ref>