توسل نوح‌(ع) به اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

در کتابهای روایی متأخر شیعه روایتی مبنی بر توسل [[نوح(ع)]] به پنجتن آل عبا(ع) وجود دارد. این روایت اولین بار در کتاب الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان [[سید بن طاوس]]، از علمای بزرگ شیعه در قرن هفتم هجری قمری، آمده است <ref>(الامان، ۱۱۸ و ۱۱۹).</ref> در این روایت از میخهای پنجگانهای در ساختن کشتی نوح(ع) یاد شده است که نام پنجتن بر آنها حک شده است. بنابر این روایت، علت اصلی نجات کشتی نوح از توفان وجود همین نام‌های مقدس و توسل نوح(ع) به آنها عنوان شده است <ref>(عقبات، ج۱۲، ص۱۶۹).</ref> این روایت بعداً در سایر متون روایی و تفسیری شیعه نقل و تفسیر شد (برای نمونه: تفسیر الفرقان فی تفسیر القرآن، ج۲۷، ص۴۸۷).

بعداً در اویل دهة پنجاه شمسی، مقاله ای با عنوان گزارشی بسیار جالب باستان‌شناسی شوروی دربارة کشتی نوح در مجله درس‌هایی از مکتب اسلام به قلم مهدی ایمانی از اصفهان به چاپ رسید. در این مقاله ادعا شده است که در کشفیات باستان‌شناسی در روسیه بقایای کشتی نوح پیدا شده است. در میان تختههای این کشتی لوحه ای یافت شده که بر آن دعایی مبتنی بر توسل نوح(ع) به پنج تن درج شده است. نویسندة این مقاله این یافتة باستان‌شناسی را دلیلی بر صحت توسل انبیاء الهی(ع) به اهل بیت پیامبر(ص) برشمرده است (مکتب اسلام). برخی محققان در صحت این اطلاعات تردید کرده‌اند (نمونه: بی‌آزار شیرازی).