۳۹۱
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
'''مفهوم امتحن الله در زیارتنامه حضرت فاطمه(س)''' این است که ایشان از جانب خداوند مورد امتحان قرار گرفت و نتیجه این امتحان لقب صابره بود که خداوند به ایشان اعطا نمود. | '''مفهوم امتحن الله در زیارتنامه حضرت فاطمه(س)''' این است که ایشان از جانب خداوند مورد امتحان قرار گرفت و نتیجه این امتحان لقب صابره بود که خداوند به ایشان اعطا نمود. | ||
به گفته محمدباقر بهبودی موضوع امتحان و جهتی که حضرت فاطمه بدان امتحان شد این است که خداوند حضرت را به طاقت و توان حمل علم و امانت ربانی الهی امتحان کرد و ایشان را در این امتحان | به گفته محمدباقر بهبودی موضوع امتحان و جهتی که حضرت فاطمه بدان امتحان شد این است که خداوند حضرت را به طاقت و توان حمل علم و امانت ربانی الهی امتحان کرد و ایشان را در این امتحان صابر یافت و به جهت صبر و تحملی که حضرت در تحمل این بار از خود نشان داد ایشان را مستحق حمل اسرار الهی یافت.<ref>بهبودی، محمدباقر، گزیده کافی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۲۶.</ref> | ||
همچنین به گفته محمدفاضل مسعودی در [[کتاب الاسرار الفاطمیه]]، خداوند قبل از خلقت [[حضرت فاطمه(س)]]، زمانی که حضرت، نوری از انوار شامخه بود و خداوند خلقت آنها را بر دیگر مخلوقات مقدم کرده بود و به جهت آشکار شدن جایگاه و مقام حقیقی حضرت ایشان مورد امتحان الهی قرار گرفتند در نتیجه صبر تنها واکنش حضرت نسبت به این امتحانات بود و به واسطه این امتحان حضرت را پیروز یافت و او را مستحق لقب صابر یافت.<ref> محمد فاضل مسعودی، الأسرار الفاطمیه، قم، مؤسسه الزائر فی الروضه المقدسه لفاطمه المعصومه(س)، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۵۴–۵۷.</ref> | همچنین به گفته محمدفاضل مسعودی در [[کتاب الاسرار الفاطمیه]]، خداوند قبل از خلقت [[حضرت فاطمه(س)]]، زمانی که حضرت، نوری از انوار شامخه بود و خداوند خلقت آنها را بر دیگر مخلوقات مقدم کرده بود و به جهت آشکار شدن جایگاه و مقام حقیقی حضرت ایشان مورد امتحان الهی قرار گرفتند در نتیجه صبر تنها واکنش حضرت نسبت به این امتحانات بود و به واسطه این امتحان حضرت را پیروز یافت و او را مستحق لقب صابر یافت.<ref> محمد فاضل مسعودی، الأسرار الفاطمیه، قم، مؤسسه الزائر فی الروضه المقدسه لفاطمه المعصومه(س)، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۵۴–۵۷.</ref> | ||