automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
کسانی که خداوند دوست می‌دارد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== توکل‌کنندگان و صابران == | == توکل‌کنندگان و صابران == | ||
خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.<ref>سوره آل عمران آیه ۱۵۹</ref> خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگرى دل بر می‌دارند و امر و کار خود را به لطف و تدبير او می‌سپرند دوست دارد.<ref>ترجمه تفسير مجمع البيان، طبرسی، ج۴، ص: ۳۱۵ | خداوند توکل‌کنندگان را دوست دارد.<ref>سوره آل عمران آیه ۱۵۹</ref> متوکل کسی است که می داند خدا رزق و امر او را کفالت می کند و ازینرو فقط به او متکی است و امید به غیر او ندارد.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> خداوند كسانى كه به او اعتماد دارند و از ديگرى دل بر می‌دارند و امر و کار خود را به لطف و تدبير او می‌سپرند دوست دارد.<ref>ترجمه تفسير مجمع البيان، طبرسی، ج۴، ص: ۳۱۵ | ||
</ref> | </ref> | ||
نسبت میان توکل و ایمان را می‌توان مهمترین مضمونی دانست که در قرآن درباره توکل آمده است. و توکل لازمه ایمان دانسته شده است. مفسران حقیقت توکل را رضا و تسلیم به قضا و قدر می‌دانند.<ref>تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار میبدی به نقل از دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۴۰۶۲</ref> | |||
| خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
{{جعبه نقل‌قول|خداوند دوست می‌دارد توكل‌كنندگان را؛ پس يارى ايشان می‌كند و هدايت ايشان می‌نمايد به صلاح و ببايد دانست كه حقيقت توكل آنست كه از غير حق نترسد و جز بدو اميدوار نباشد. (منهج الصادقین، تفسیر فارسی قرن دهم)<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ملا فتح الله کاشانی، ج۲، ص: ۳۶۶ | {{جعبه نقل‌قول|خداوند دوست می‌دارد توكل‌كنندگان را؛ پس يارى ايشان می‌كند و هدايت ايشان می‌نمايد به صلاح و ببايد دانست كه حقيقت توكل آنست كه از غير حق نترسد و جز بدو اميدوار نباشد. (منهج الصادقین، تفسیر فارسی قرن دهم)<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ملا فتح الله کاشانی، ج۲، ص: ۳۶۶ | ||
</ref>}} | </ref>}} | ||
معنای [[توکل]] این نیست که انسان به بهانه اعتماد به خدای تعالی اسباب ظاهری را هیچ‌کاره و لغو بشمارد، بلکه معنایش این است که اعتماد قطعی به اسباب نداشته باشد، و بداند آنچه از اسباب ظاهری، به‌عنوان علت برای انسان آشکار می‌گردد، نمونه‌ای بیش نیست و چه بسا اسباب دیگری وجود دارد که انسان از آن آگاهی ندارد، بلکه علت اصلی خداست و به اراده خداوند، مجموعه این سبب‌ها فراهم شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۹، ص۱۵۵.</ref> | معنای [[توکل]] این نیست که انسان به بهانه اعتماد به خدای تعالی اسباب ظاهری را هیچ‌کاره و لغو بشمارد، بلکه معنایش این است که اعتماد قطعی به اسباب نداشته باشد، و بداند آنچه از اسباب ظاهری، به‌عنوان علت برای انسان آشکار می‌گردد، نمونه‌ای بیش نیست و چه بسا اسباب دیگری وجود دارد که انسان از آن آگاهی ندارد، بلکه علت اصلی خداست و به اراده خداوند، مجموعه این سبب‌ها فراهم شده است.<ref>ترجمه المیزان، ج۹، ص۱۵۵.</ref> | ||